توهم توطئه در المپیک توکیو

گروه ورزشی: روزنامه جوان نوشت: قبول شکست یک چیز است، بهانه آوردن و توجیه یک چیز دیگر. عذرخواهی یک چیز است و آسمان و ریسمان به‌هم بافتن یک چیز دیگر. آنچه امروز به دلیل افتضاح تاریخی تکواندو در المپیک توکیو از زبان رئیس فدراسیون شنیده می‌شود، اما نه قبول شکست و نه عذر خواهی که عین بهانه آوردن و آسمان و ریسمان به‌هم بافتن است.
این روز‌ها حرف‌هایی که از زبان رئیس فدراسیون تکواندو شنیده می‌شود، دردآورتر از تمام توطئه‌هایی است که هنوز نمی‌دانیم وجود خارجی دارد، یا نه. جالب است که پرده‌برداری از این توطئه توسط بنگاه خبرپراکنی استعمار پیر و رسانه‌های وابسته به سعودی انجام می‌شود، ولی همین حرف‌ها می‌شود دستاویز محمد پولادگر برای فرار از سوءمدیریتی که طی تمام این سال‌ها پشت برخی موفقیت‌ها پنهان شده بود و حالا با شکست کامل تکواندو بیشتر از هر زمان دیگری عیان شده است.
بدون اینکه بخواهیم توانایی‌ها و قابلیت‌های ناهید کیانی، بانوی شایسته تکواندوی کشورمان را زیر سؤال ببریم، اما مگر نه این است که اگر مدال المپیک می‌خواهید باید همه را ببرید تا به سکو برسید. باید مقابل همه چیز حتی شیطنت‌های احتمالی هم بایستید. خب کیانی با تمام قابلیت‌هایش نتوانست، اینکه ۱۸ بر ۹ ببازید چیزی نیست که مربوط به توطئه و نقشه باشد، چون این اتفاق حتی اگر در بازی اول هم رخ نمی‌داد در بازی‌های بعدی اجتناب‌ناپذیر بود.
تکواندوکار دیگر ایران ۳۷ بر ۱۸ می‌بازد، یعنی تحقیر می‌شود، وقتی در طول مسابقه با ضربات سهمگین حریف چندین بار کلاهش می‌افتد و خودش نقش زمین می‌شود، آن وقت پولادگر می‌آید و از توطئه دو سال قبل سخن می‌گوید و آن را دلیل این افتضاح عنوان می‌کند. اصلاً همیشه توطئه در کار است و همیشه مدیریت تکواندو عالی بوده، به خاطر همین است که سال به سال به جای پیشرفت، پسرفت کرده‌ایم و رسیده‌ایم به اینجا که دست از پا درازتر از المپیک برگردیم و با زبان همان‌هایی که زیر پای ورزشکارانمان می‌نشینند برای جلای وطن فریاد بزنیم علیه‌مان توطئه صورت گرفته است.
پولادگر بهتر است بهانه‌جویی را کنار بگذارد. بهتر است واقعاً به این نتیجه برسد که نباید همه چیز را فدای ریاست خود کند و از همه چیز حتی مقدسات ملی و مذهبی برای حفظ صندلی خود خرج کند. او اگر واقعاً دلسوز تکواندوست بهتر است نگاهی به سرنوشت بوکس بیندازد که بعد از بیرون کردن رئیس پا به سن گذاشته‌اش دوباره رو آمد. تکواندو هم امروز برای بازگشت به ریل موفقیت باید پوست‌اندازی کند و ابتدا مدیریت و تفکر کهنه خود را تغییر دهد.
آقای پولادگر اعتقاد را نمی‌توان به زور به ورزشکار دیکته کرد که اگر جواب می‌داد تلاش‌های شما از این راه باعث نمی‌شد که هم‌اکنون بسیاری از تکواندوکاران و مربیان طراز اول ایرانی این رشته برای موفقیت کشور‌های دیگر تلاش کنند. همان‌ها که به‌زعم شما وطن‌فروش هستند و خائن. البته که بر این باوریم تمام ورزشکاران حاضر در ایران هم معتقدند و هم وطن‌پرست، اما اینکه شما بخواهید برای حفظ صندلی خود آن‌ها را مجبور به برخی حرکات کنید، آن وقت نتیجه‌اش همین چیزی می‌شود که امروز شاهد آن هستیم. می‌روید، می‌بازید و باعث می‌شوید تمام اعتقادتمان به سخره گرفته شود و تازه می‌آیید و دم از توطئه هم می‌زنید. توطئه‌ای در کار نیست، مشکل اینجاست که مدیرانی، چون پولادگر تصور می‌کنند اگر نباشند همه چیز از دست می‌رود، در حالی که حضور پرطمطراق آنهاست که فعلاً باعث از دست رفتن همه چیز شده است.