«الئونورا لوچی»، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: «با بروز سرطان، برخی سلول‌های ملانوما ممکن است از درمان فرار کنند و به منظور گریز از سیستم ایمنی بدن، تکثیرشان متوقف می‌شود. اینها سلول هی هستند که توانایی تشکیل تومور جدید را در مرحله بعد دارند.»وی در ادامه می‌افزاید: «برای زنده ماندن از درمان سرطان، سلول‌های غیرفعال باید نیروگاه خود یعنی میتوکندری را همیشه فعال نگه دارند. از آنجا که میتوکندری از باکتری‌هایی بدست می‌آید که به مرور زمان زندگی در داخل سلول‌ها را آغاز کردند، در برابر گروه خاصی از آنتی بیوتیک ها بسیار آسیب پذیر هستند. این همان چیزی است که به ما ایده استفاده از این آنتی بیوتیک ها به عنوان عوامل ضد ملانوما را داد.»

محققان در مطالعه بر روی موش‌های مبتلا به سرطان مشاهده کردند آنتی بیوتیک ها به سرعت سلول‌های سرطانی را از بین بردند و بنابراین می‌توان از آنها برای خرید زمان ارزشمند موردنیاز برای شروع ایمنی درمانی استفاده کرد. در تومورهایی که دیگر به درمان‌های هدفمند پاسخ نمی‌دادند، آنتی بیوتیک ها طول عمر موش‌ها را افزایش داد.به گفته لوچی، «یافته های ما مبتنی بر تحقیقات بر روی موش‌ها است، بنابراین ما نمی‌دانیم که این روش درمانی در انسان تا چه اندازه مؤثر است.»