کشف خانواده‌ای که جزءجمعیت ایران نبود!

گروهی از مسوولان ثبت احوال دشتستان، تیم پزشکی قانونی، بخشداری ارم، نیروی انتظامی و شورای اسلامی بخش و رابطین آشنا با این خانواده و منطقه در سفری دو روزه به محل زندگی این خانواده وضعیت آنها را مورد بررسی قرار دادند. رییس اداره ثبت احوال دشتستان دراین باره گفت: براساس گزارشی رابطان محلی خانواده‌ای 11 نفری درمنطقه سخت گذر کوه‌های راوال در بخش ارم این شهرستان به صورت کوخه نشینی زندگی می‌کنند. مرتضی ایزدی افزود: پس از دریافت این گزارش به همراه اکیپی برای شناسایی و تشخیص هویت این خانواده ایرانی عازم منطقه شدیم. وی اضافه کرد: در این سفر مشخص شد سرپرست این خانواده که بهمنیار دامیده نام دارد با حدود 75 سال سن و خواهر وی نیز حدود 78 سال با همسر و هشت فرزند خود که همه آنها فاقد شناسنامه هستند، زندگی می‌کنند.

ایزدی بیان کرد: این موضوع در کمیته اجرایی ثبت احوال دشتستان مطرح و مستندات سجلی بستگان نامبردگان مورد بررسی قرار گرفت. ایزدی ادامه داد: گزارش‌های مربوط به این خانواده به فرماندار دشتستان و اعضای شورای تامین این شهرستان ارسال و مجوزهای لازم برای تشکیل پرونده این افراد صادر شد. وی گفت: در پی این مجوز اکیپی سیار متشکل از برخی از دستگاه‌های مرتبط و شورای تنگ درکش و چهار نفر از رابطین به محل مورد نظر اعزام و فرآیند تشکیل پرونده موضوع ماده 45 قانون ثبت احوال در این منطقه انجام گرفت. وي اضافه کرد: در پیگیری‌های بعدی مسیر پرونده منجر به آزمایش های DNA و تعیین هویت و تشخیص تابعیت ایرانی بودن این خانواده منجر شد. پس از اخذ جواب نمونه، مسیر پرونده برای صدور شناسنامه در شورای سه نفره اداره کل ثبت احوال استان بوشهر ارجاع و پس از صدور مجوز برای این افراد شناسنامه صادر خواهد شد.



مسوول روابط عمومی فرمانداری دشتستان که دراین سفر حضور داشت گفت: چند کیلومتری نرسیده به روستای تنگ درکش بخش ارم دشتستان مسیری سخت گذر و کوهستانی را پس از پنج ساعت راه‌پیمایی با شیب تند و دره‌هایی عمیق با خطر ریزش کوه و سنگ‌ریزه برای رسیدن به محل زندگی این خانواده در منطقه "گشنی دره خرزهره کوه‌های راوال" طی کردیم. امرالله صالحی افزود: در این منطقه خانواده 11 نفری بهمنیار دامیده شامل سه پسر، پنج دختر، همسر و خواهرش مشغول به زندگی و فعالیت هستند. وی بیان کرد: علی‌جان، علی‌ناز، آقا جان، نوری‌جان، سمیه، گلستان، سوگل، زهرا، گیسوگل و ماه شرف نام‌های قدیمی و محلی فرزندان و همسر و خواهر بمهنیار است که فرزند بزرگترحدود 45 سال و کوچکتر زیر20 سال سن دارند.

فرزندان این خانواده در طول عمر زندگی خود از هیچ‌گونه امکانات آموزشی، بهداشتی، رفاهی و اجتماعی استفاده نکرده و اکنون نیز ماندن در این منطقه در کنار پدر و مادر و زندگی دامداری را بر هر چیز دیگری ترجیح می‌دهند و حاضر نیستند به جایی مانند شهر بیایند. صالحی بیان کرد: همه اعضای این خانواده بی‌سواد هستند و فرزندان نیز به گفته خودشان در طول عمر خود یک بار هم حتی برای درمان به شهر و یا روستاهای اطراف مراجعه نکرده‌اند بلکه با استفاده از داروهای محلی و گیاهی و کوهستانی منطقه و مقابله و ایستادگی در مقابل بیماری نسبت به درمان بیماری اقدام کرده‌اند. وی اظهارکرد: خرید اجناس ضروری این خانواده به صورت تبادل کالا با کالا صورت می‌گیرد که خانواده بهمنیار در برابر کالای مورد نیاز محصولات دام و طیور خود را به رابطینی که در محل حضور پیدا می‌یابند، داد و ستد می‌کنند.

از خصوصیات زیبا و بارز این خانواده با وجود این که دور از اجتماع بوده‌اند مهمان‌نوازی و احترام ستودنی و باورنکردنی به میهمانان است که این خود نشان از اصالت ایرانی بودن آنها دارد. صالحی بیان کرد: زندگی در کنار مناظر جالب و بکری از طبیعت، گیاهان و آبراه‌های زیبا همراه با آوازهای دلنشین پرندگان به آنها روحی لطیف و مهربان بخشیده که مشارکت و کمک صمیمانه برادران و خواهران به پدر و مادر در فعالیت‌های روزمره از جمله دامداری را سبب شده است. وی ادامه داد: این خانواده از حداقل‌ترین امکانات زندگی برخوردارند، در خانه‌ای که با سنگ‌های کوهی ساخته شده چاله‌های برای پخت وپز و گرم نگه داشتن خانه، در کنار آن استفاده از آب انبارهای ساختگی و هدایت آب باران در این آب انبار برای شرب و دیگر موارد یکی از ابتکارات زیبای این خانواده است.

یکی از بستگان بهمنیار دامیده گفت: این خانواده حدود یک قرن است که فاقد شناسنامه بوده‌اند و حتی فرزندان آنها تاکنون محل سکونتشان را ترک نکرده و چیزی به نام شهر و زندگی شهری را ندیده و تجربه نکرده‌اند. عبدالکریم منوری افزود: تامین معاش و زندگی آنها فقط از طریق دامداری و داد و ستد فراورده دامی با آذوقه است و معامله مانند زمان‌های قدیم به صورت کالا به کالا مبادله می‌شود. وی بیان کرد: اگر در این خانواده فردی مریض می‌شد یا باید این قدر با بیماری مبارزه کند تا خوب شود و یا با استفاده از داروهای محلی و گیاهی و کوهستانی سلامت خود را به دست آورد.

منوری اضافه کرد: برخی از نیازهای ضروری این خانواده از طریق تعدادی از رابطین که با آنها در ارتباط هستند، با استفاده از چهارپایان و الاغ به این محل سخت گذر فرستاده می‌شود. وی ادامه داد: سابقه سکونت این خانواده و اجدادشان در این منطقه به 200 سال می‌رسد. منوری گفت: این خانواده به دلیل این که سرپرست خانواده فاقد شناسنامه بوده است دیگر فرزندان نیز شناسنامه نداشته‌اند و از هیچ امکانات دولتی اعم از کوپن، یارانه، خدمات بهداشتی و درمانی، بیمه‌های اجتماعی و رفاهی بی‌بهره هستند. وی افزود: پدر و مادر و فرزندان این خانواده حتی از سن و سال فرزندان و خودشان اطلاعی ندارند.

فرماندار دشتستان دراین‌باره گفت:پس از شاسایی این خانواده در بازه‌های زمانی متفاوت اکیپ‌هایی برای بررسی مشکلات به منطقه محل زندگی آنها اعزام شدند و مراحل صدور شناسنامه این افراد در دست اجراست. وی گفت: با برنامه ریزی‌های صورت گرفته زمینه برای حمایت‌های رفاهی و اجتماعی از این خانواده به عمل خواهد آمد. وی درباره ساخت مسکن برای این خانواده گفت: با پیگیری‌های صورت گرفته بزودی اکیپی از گروه‌های جهادی در این منطقه حضور می‌یابند و نسبت به ساماندهی و احداث خانه در این منطقه برای آنها اقدام خواهند کرد. شهرستان دشتستان با بیش از 230 هزار نفر جمعیت و شش بخش از توابع استان بوشهر است و بخش‌های ارم و بوشکان آن در مناطق کوهستانی شرق این استان و همجوار با شهرستان‌های کازرون و فراشبند استان فارس واقع هستند.