وسایل مورد استفاده در این روش سلول‌های خاصی از مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهند و فناوری انتقال نور آن نیز متفاوت و پیشرفته‌تر است. در این روش از طریق جراحی و کاشت ایمپلنت، پروتئین‌های حساس به نور به بخش‌های خاصی از شبکه عصبی مغز افزوده می‌شود و سپس برای فعال کردن آنها از طریق تابش نور اقدام می‌شود.

ایمپلنت‌های جدیدی که بدین منظور به کار گرفته شده‌اند بسیار سبک بوده و تنها باید به جمجمه سر چسبانده شوند. آنها بسیار باریک هستند و ضخامتشان از ضخامت یک برگ کاغذ کمتر است. ایمپلنت‌های مذکور زیر پوست سر و در بالای نورون‌ها و شبکه عصبی مدنظر کاشته می‌شوند.

آنها به طور بی سیم فعال شده و نورشان به درون استخوان‌های جمجمه نفوذ می‌کند که منجر به فعال شدن شبکه‌های عصبی مغز می‌شود. برای تأمین برق مورد نیاز این ایمپلنت‌ها از میدان الکترومغناطیسی استفاده می‌شود و لذا برای شارژ آنها نیازی به باتری نیست. این فناوری با موفقیت بر روی موش‌ها آزمایش شده و انتظار می‌رود برای درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌های مرتبط با مغز قابل استفاده باشد.