اناری بیان کرد: انسان در روابط امروزش به جای این که همدیگر را ببینند، از یک ابزار واسطه‌ای به نام تلفن همراه استفاده می‌کنند. در روابط روزمره افراد دیده می‌شود که تلفن همراه بار همیشگی انسان شده است، در محل کار، مهمانی و محیط خانواده نگاه به صفحه گوشی سبب شده تا تعاملات انسان با هم نوعش از بین برود. مسئله‌ای که با بیماری کرونا و کم شدن ارتباطات روزمره در زندگی، شدت یافته و بیشتر شاهد آن هستیم.
این روانشناس گفت: فابینگ چند آسیب اساسی برای خانواده به ویژه بچه‌ها دارد. در کودکان و نوجوانان باعث انزوای اجتماعی و عدم یادگیری رفتار‌ها و مناسبات اجتماعی برای آن‌ها می‌شود.

وی گفت:کودکان و نوجوانان به دلیل اینکه همیشه با گوشی سر و کار دارند و ارتباطات آن‌ها در بستر‌های تلفن همراه خلاصه می‌شود، خودشان نمی‌توانند به یادگیری رفتار‌های اجتماعی بپردازند و آن‌ها را عملی بیاموزند. این نسل اگر در محیط بدون تلفن همراه قرار گیرند توانایی بروز رفتار صحیح اجتماعی از خود مثل همدلی را ندارند.
وی افزود: کودک و نوجوانی که بروز احساسش را با حروف مختصر و ایموجی یاد گرفته و زبان بدن را در مواجه با رفتار‌های اجتماعی بلد نیست، آسیب زیادی را می‌بیند. حتی آسیب‌های جسمی هم مانند مشکلات جسمی کمردرد و ضعیفی چشم در انتطار آن هاست.

اناری تصریح کرد: کودکان و نوجوانان که به محیط خانوادگی و اجتماعی توجه نمی‌کنند دچار مشکلات عمیق در فضای مجازی مثل مورد اذیت و آزار قرار گرفتن در فضای مجازی و دسترسی به اطلاعاتی که هنوز زآمادگی دریافت آن‌ها برایشان فراهم نشده و بلوغ زودرس عاطفی و فکری را در پی دارد.انسان قبل از هر چیزی در برابر خودش مسئول است، اما با غرق شدن در فضای مجازی از سبک زندگی درست، توجه به خود و کسانی که پیرامون ما هستند غافل می‌شویم.

وی گفت: در بزرگسالان آسیب‌ها به صورت دیگری بروز می‌یابد. غفلت از وظایف به دلیل درگیری بیش از حد با گوشی و فضای مجازی و غافل شدن از فرزند و خانواده شان را در پی دارد. بزرگسالان تعاملاتشان با یکدیگر کم می‌شود و رفته رفته حرف مشترکی بین انسان‌ها وجود نخواهد داشت، در نتیجه تنهاتر شده و پدیده‌ی فابینگ گسترش می‌یابد.

اناری با راهکار‌هایی برای مبارزه با فابینگ ادامه داد: برای پیشگیری از فابینگ چند قانون درون خانوادگی می‌توان وضع کرد. به طور مثال در خانواده هیچ کس اجازه‌ی آوردن گوشی هنگام غذا خوردن بر سر سفره را ندارد. قوانین شخصی مثل برنامه ریزی برای استفاده از تلفن همراه و ساعاتی را بدون گذراندن در فضای مجازی را زندگی کنیم داشته باشیم. در جمع دوستان هم می‌توان مطرح کرد به جای گذراندن با تلفن همراه، انسان‌ها به معاشرت با هم بپردازند.

وی افزود: پاک کردن یا زمان بندی برنامه‌های وقت گیر می‌تواند در کاهش استفاده از تلفن همراه و فضای مجازی موثر باشد. بدانیم که هرچه قدر تلفن همراه ما خلوت‌تر باشد، پدیده‌ی فابینگ کمتر اتفاق می‌افتد.انسان‌ها می‌توانند با گسترش روابط عمومی خود آسیب فضای مجازی و پدیده‌ای مثل فابینگ را کمتر کند و در دنیای بی نهایت مجازی که سرشار از ناشناخته هاست غرق نشود.

بهار نیوز