عکس تلخی است و بدبختانه تحقیرآمیز. هم عکس استالین، روزولت و چرچیل و هم عکس این دو آقای سفیر.
اگر تولید ناخالص داخلی ما هم اندازه کره جنوبی ۲۰۰۰ میلیارد دلار بود یا روسیه پوتین برای تأمین خیار و گوجه مملکت سردسیرش لنگ گلخانه‌های پربازده ترکیه بود، اگر انتقال گاز ایران به اروپا و رقابت با گاز روسیه ممکن یا محقق می‌شد و اگر صد تا شرکت انگلیسی و روسی منافع تجاری در ایران داشتند و تجارت و فناوری ایرانی برای آنها اهمیت داشت، اگر زیر شدیدترین رژیم تحریم‌ها نبودیم و سیاست خارجی توازن داشت، اگر زیر بار تحریم برای انتقال چند ۱۰ میلیون دلار برای خرید واکسن کرونا از روسیه مجبور نبودیم ناز بانک عراقی را بکشیم و مجوز اوفک بگیریم، اگر ...
اگر ... این لوان جاگاریان و سایمون شرکلیف ابوعطا نمی‌خواندند و در اوج بحران و زخم خونریز روزی چند صد کشته کرونا بر آن نمک نمی‌پاشیدند و عکس تحقیرآمیز آذر ۱۳۲۲ را شبیه‌سازی نمی‌کردند.
رگ گردن کلفت کنید، این دو نفر را به وزارت خارجه احضار کنید، بیانیه رسمی بدهید و اقلا رسماً اعتراض کنید اما این کارها فقط برای دلخوش‌شدن به درد می‌خورند.
فرمان حکمرانی را به سویی بچرخانید که در مسیر رشد اقتصادی ۸ درصدی و بالاتر قرار گیرد، کاری کنید تحریم رفع شود، کاری کنید نخبه ایرانی امید ماندن داشته باشد، پا روی گلوی استارت‌آپ و کسب و کار اینترنتی نگذارید، تعارض منافع را حل کنید که تصمیم‌ها درست باشند، شایستگان را به کرسی‌ها بنشینید نه جلاسان گردگو، فرصت‌های ناشی از موقعیت جغرافیایی و جغرافیای سیاسی ایران را زیر بار تحریم به هدر ندهید و ... خلاصه انقلابی اصلاحی در حکمرانی کنید. آن وقت خواهید دید این‌ها ابوعطا نمی‌خوانند و یاد آذر ۱۳۲۲ هم نمی‌افتند و مثل پیرمردهایی که درباره قوه جنسی جوانی خود لاف می‌زنند، عکس نمی‌گیرند. نگذارید آب سر بالا برود، قورباغه‌ها ابوعطا نمی‌خوانند.»