کشف راز‌شکسته شدن‌بینی مجسمه فراعنه مصر

به گفته ادوارد بلایبرگ، متصدی هنر موزه بروکلین، الگوی گسترده‌ای از تخریب عمدی وجود دارد که توسط مجموعه ای از دلایل پیچیده و درهم تنیده انجام می شود. تحقیقات در مورد این موضوع به ویژه هنگامی که مجسمه ها و کتیبه های مربوط به قرن بیست و پنجم قبل از میلاد و حتی قرن اول میلادی آسیب دیده بود، گسترش یافت، اگرچه همه همسالان آن‌ها آسیب ندیدند.

بلایبرگ به نقل از CNN گفت: "الگوهای آسیب در مجسمه ها نشان می دهد آنها هدفمند هستند." وی افزود: " به گفته کارشناسان، آثار مصری دارای کارکردهای سیاسی و مذهبی بودند و این فرهنگ نمادگرایی بود که منجر به تخریب عمدی آن شد، همه چیز از حمله نیروهای خارجی گرفته تا نبرد قدرت بین حاکمان سلسله، باعث آسیب به میراث فرهنگی شد.

تشخیص "الگوها" به متخصصان کمک می کند تا تفاوت بین آسیب تصادفی و خرابکاری را تشخیص دهند، خواه شکستگی بینی روی مجسمه سه بعدی باشد یا نقش برجسته مسطح مخدوش شده.مصریان باستان نیروهای مهمی را به تصاویر شخصیت انسانی نسبت می دادند، معتقد بودند که روح شخص متوفی می تواند در مجسمه آن شخص خاص زندگی کند، و بر این اساس هدف از کارزارهای خرابکارانه "برهم زدن قدرت تصویر" بود و مجسمه ها و کتیبه ها نقطه ملاقات آنها با آنچه ماوراء طبیعی است در نظر گرفته شد. به گفته ادوارد بلایبرگ، برخی از جانشینان فراعنه، می‌توانند به طور عمدی باعث شمایل گرایی یا تخریب تصاویر و مجسمه ها در مصر باستان شده باشند.

بلایبرگ توضیح داد که قسمت آسیب دیده بدن دیگر قادر به انجام وظایف خود نیست، و روح مجسمه بدون بینی، بدون تنفس در نظر گرفته می شود و بنابراین خرابکار آن را به نوعی می کشد و اگر گوش مجسمه ای از خدایان آن‌ها قطع شود، یعنی او نمی‌تواند دعا را بشنود و از بین رفتن هر عضو معنای خاص خود را برای آن‌ها داشته است.سرپرست موزه گفت: "در دوران فرعون، مجسمه‌ها از اهمیت بسیار ویژه‌ای برخوردار بودند و معانی خاصی داشتند از همین رو حاکمان با تحریف و تخریب مجسمه ها، به دنبال بازنویسی تاریخ به نفع خود بودند، به همین دلیل مصریان باستان تلاش کردند تا از مجسمه هایشان محافظت کنند و آ‌ن‌ها را در مقبره ها یا معابد قرار دادند. "

متخصص مصرشناسی گفت که اعضای تیم آنها در خلق آثار هنری بی دغدغه و بی قید و شرط نیستند، علاوه بر این، با توجه به هدف دقیق تخریب که اهمیت بالایی دارد، پرسنل آموزش دیده با مهارت برای این کار تعیین شدند.
با گذشت زمان، با تغییر عادات فرهنگی، مصری ها ترس خود از این اشیاء آیینی باستانی را تا حد زیادی کنار گذاشتند و این مجسمه های سنگی مرتباً برای استفاده به عنوان سنگ بنا در پروژه های ساختمانی قطع می شدند.