افغانستان؛ کشوری که به حال خود رها شد

گروه بین الملل: در سراسر جهان، کشورهایی که بطور سنتی به حمایت آمریکا متکی بوده‌اند، ناگهان به این فکر افتاده‌اند که آیا باید به فکر "تضمین‌های دوباره‌ای " برای آینده خود باشند.
تایوان که تقریبا هر روز در معرض تهدید حمله از سوی چین قرار دارد، بویژه نگران است. کره جنوبی، ژاپن، اروپای غربی و بریتانیا همه به این فکر افتاده‌اند که آیا تعهد آمریکا به آنها هم می‌تواند به همان سرعتی که در افغانستان اتفاق افتاد، دود شود و به هوا برود.
همین چهار ماه پیش، جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، با اعتماد و اطمینان خاطر گفت "ما دست به اقدامی عجولانه برای خروج نخواهیم زد. ما این کار را با مسئولیت، سنجیده و به طور امن انجام خواهیم دادم. ما آن را با هماهنگی کامل با متحدان و شرکای خود انجام خواهیم داد".ولی اتفاقی که افتاد کاملا چیز دیگری بود. کشوری که برای یک نسل کامل به حمایت آمریکا و غرب وابسته بود، ناگهان به حال خود رها شد.وقتی که طالبان در نوامبر ۲۰۰۱ توسط ائتلافی از مجاهدین میانه‌رو و با حمایت غرب، از افغانستان بیرون رانده شدند، دورانی از رفاه نسبی و آزادی‌های شخصی در این کشور آغاز شد. کابل و بسیاری از شهرها دیگر قابل تشخیص با دوران طالبان و فقری که ۵ سال حکومت آنها برای کشور به همراه داشت، نیستند .بدون شک فساد گسترده‌ای از همان راس قدرت در دوران جدید وجود داشته ؛ اما در عین حال رشد نسبی وجود داشته و زندگی بدون ترس بوده؛ مرگ و میر نوزادان ۵۰ درصد کاهش داشت.
جنگ علیه طالبان در حد یک عملیات امنیتی کاهش یافت. سربازان افغان، پلیس و غیرنظامیان هنوز با مشکل مواجه بودند و رنج می‌بردند، اما شمار بسیار کمی از سربازان غربی کشته می‌شدند، ۱۱ سرباز در یک سال گذشته. شمارنیروهای آمریکایی مستقر در بریتانیا بسیار بیشتر از افغانستان بود. یک گروه کوچک از نیروهای غربی با حدود ۲۵۰۰ نفر، طالبان را کنترل کرده و کشور را باثبات نگه داشته بود.این اعلام مهلت خروج نیروهای غربی بود که به حملات گسترده وناگهانی طالبان و تصرف کابل انجامید.
اکنون همه چیز در افغانستان نامعلوم است. مدارس و دانشگاه‌هایی که دختران در آنها تحصیلات خوبی داشتند، عملا همه تعطیل شده‌اند. گزارش‌ها از سراسر کشور حاکی از آن است که زنان بندرت در خیابان‌ها دیده می‌شوند، درست مانند دوران قبل که طالبان در قدرت بودند، از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱.گزارش‌های مکرری از بروز جنایات در مناطق مختلف وجود دارد؛ برای مثال قتل فواد اندرابی، خواننده موسیقی فولکلور در ولایت بغلان.به مدت ۲۰ سال، طنین موسیقی در شهرها و مناطق افغانستان به گوش می‌رسید، و اکنون دوباره توسط طالبان ممنوع شده است.
بعضی از حامیان دولت قبل ، اشرف غنی ، مذاکره با رهبران طالبان را آغاز کرده‌اند. این امکان هست که ائتلاف جدیدی ظهور کند و حکومتی شکل بگیرد که کمی معتدل‌تر از رژیم طالبانی باشد که ۲۰ سال پیش کشور را اداره می‌کرد. اما قدرت اصلی در خارج از کابل و دیگر شهرهای اصلی در اختیار گروه‌هایی از جنگ‌سالار‌های طرفدار طالبان خواهد بود، از آن دسته افرادی که فواد اندرابی را به دلیل خوانندگی کشتند.این احتمال وجود دارد که رژیم جدید طالبان با دو جنگ داخلی جداگانه روبرو شود: یکی از طرف داعش خراسان، که هفته گذشته بمبگذاری فرودگاه کابل را انجام داد و طالبان را خائن به مذهب می‌داند، و دیگری از طرف جنبش مقاومت که متشکل از مخالفان طالبان است.جنگجویان جنبش مقاومت در دره غیرقابل نفوذ پنجشیر، در صد مایلی شمال‌شرقی کابل، مستقر هستند.خروج ناگهانی نیروهای آمریکایی و غرب از افغانستان به این معنی است که برای مردم این کشور، افق صلح بیش از پیش به دوردست رانده شده است.