بر اساس یک مطالعه جدید، DNA از بقایای یک زن شکارچی جمع آوری کننده که بیش از ۷۲۰۰ سال پیش در جزیره سولاوسی اندونزی جان باخت، نشان داد که او متعلق به گروه ناشناخته‌ای از جمعیت انسانی است. بقایای این زن، ملقب به بس، در سال ۲۰۱۵ از غاری از سنگ آهک به نام لیانگ پانینگ حفاری شد. محققان تخمین زدند بس در زمان مرگش حدود ۱۷-۱۸ سال سن داشته است.

تجزیه و تحلیل ژنتیکی اسکلت نشان داد که بس، علف خوار پیش از دوران نوسنگی، از خویشاوندان دور گروه‌های امروزی پاپوآ و بومیان استرالیا بوده اما بر خلاف جمعیت انسانی قبلی شناخته شده نبود.طبق مطالعه منتشر شده در مجله نیچر، بس نشان دهنده یک «فسیل ژنتیکی» نادر است که در زمان شکاف بین بومیان استرالیا و پاپوآ‌ها در حدود ۳۷۰۰۰ سال پیش منشعب شد. این اولین بار است که ژنوم انسان باستانی از والاسه (Wallacea) است، یک نام زیست جغرافیایی بین بورنئو و گینه نو و دروازه ورود به قاره استرالیا.

پروفسور آدام بروم، سرپرست تیم تحقیق از گریفیث، می‌گوید: تالایی‌ها از شکارچیان اولیه بودند که از حدود ۸۰۰۰ سال پیش تا ۱۵۰۰ سال پیش در جنگل‌های جنوب سولاوسی می‌زیستند و شکار خوک وحشی و جمع آوری صدف‌های خوراکی از رودخانه‌ها را انجام می‌دادند.

بنا بر گزارشات، آثار Toalean تنها در یک ششم مساحت سولاوسی یافت شده است که نشان می‌دهد فرهنگ گذشته تماس محدودی با دیگر جوامع اولیه سولاوسی در جزایر نزدیک داشته است. این مطالعه تا حدی تایید می‌کند ادعا‌های موجود Toaleans مربوط به اولین انسان‌های مدرن است که حدود ۶۵۰۰۰ سال پیش وارد سولاوسی شدند.
بروم اضافه کرد: این شکارچیان دریانورد اولین ساکنان ساحل بودند، ابر قاره‌ای که در دوران پلیستوسن (عصر یخبندان) هنگامی که سطح آب‌های جهانی سقوط کرد به وجود آمد و پل زمینی بین استرالیا و گینه نو نمایان شد.

بهار نیوز