تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۶/۱۷ ساعت ۱۷:۵۳
کد مطلب : ۲۹۲۷۸۸
کشف روشی جدید برای تشخیص سم در میوه‌ها
گروه علمی: یک تیم علمی بین المللی با مشارکت دانشمندان دانشگاه علوم پزشکی تبریز و دانشگاه ملی تحقیقات هسته‌ای مسکو، روش جدیدی را برای تشخیص مواد سمی در میوه‌ها یافتند. دانشمندان شرکت کننده در یک مطالعه، سادگی، مقرون به صرفه بودن و توانایی یافتن غلظت های کمی از ذرات مضر از جمله محسنات و مزایای فناوری جدید هستند.
استفاده از تیابندازول در فرآوری مواد غذایی در روسیه و اتحادیه اروپا ممنوع است. با این حال دانشمندان توضیح می دهند که از این ماده سمی در کشاورزی برای درمان گیاهان برای محافظت از آنها در برابر آفات، پوسیدگی و کپک استفاده می شود. اما بقایای تیابندازول پس از استفاده از آن در خاک به راحتی وارد محیط زیست و سپس وارد سبزیجات و میوه ها می شود.
کنستانتین کاتین گفت: تیابندازول برای انسان سمی است. از جمله علائم اصلی مسمومیت می توان به حالت تهوع، استفراغ، سردرد، خواب آلودگی و تب اشاره کرد. تیابندازول هنگامی که وارد بدن می شود منجر به نارسایی کبدی، ایجاد اختلال در رشد جنین در زنان باردار یا ایجاد واکنش آلرژیک می‌شود.سازمان غذا و داروی اتحادیه اروپا و سایر سازمان‌های مشابه تأثیر این ماده سمی بر موجودات زنده را خطرناک می دانند.
متخصصان روش جدیدی برای یافتن تیابندازول در میوه‌ها، حتی در کوچکترین غلظت ایجاد کرده‌اند. برای این کار، آنها یک محلول ویژه تهیه کرده‌اند. ترکیب این ترکیب شیمیایی با استفاده از برخی محاسبات با مقایسه ساختار الکترونیکی مولکول‌های تیابندازول و سایر مواد، انتخاب شده است.
کاتین گفت: هدف از محاسبه DFT انتخاب ترکیب محلول متناسب با تیابندازول مانند کلید برای قفل است. برای ما مهم بود که محلول حاصله حتی در شرایطی که تیابندازول بسیار کم و آلاینده های دیگری در محصول غذایی وجود دارد، به طور موثر با این ماده سمی تداخل داشته باشد.
پس از آزمایش گزینه های مختلف، دانشمندان یک ترکیب مولکولی مناسب بر اساس بتائین و پیروسلیمئیک اسید پیدا کرده اند که تیابندازول را در میوه ها یافته به آن متصل شده و حضور آن را برجسته می کند.به گفته دانشمندان، یافتن حتی کوچکترین دوزهای این ماده سمی (حداکثر 0.1 میلی گرم در لیتر) را در تقریباً همه انواع میوه های صادر شده، امکان‌پذیر کرده است.
کنستانتین کاتین گفت: حداکثر مقدار مجاز تیابندازول در میوه ها و سبزیجات توسط مقامات دولتی مربوطه تعیین می شود. هنجارها و موازین در کشورهای گوناگون و برای میوه های مختلف اندکی با هم فرق داشته و تقریباً ۵ میلی گرم در لیتر است. فناوری پیشنهادی ما قادر به تعیین غلظت، تیابندازول حتی ۵۰ برابر کمتر از حداکثر مجاز مجاز است.
پیشتر تیابندازول را با استفاده از الکتروفورز مویرگی یا طیف سنجی فلورسانس جستجو می‌کردند. اینها روشهای گران قیمتی هستند که به تجهیزات خاصی نیاز دارند که در همه آزمایشگاه‌ها موجود نیست، در حالی که بتائین و اسید پیروسلیلیک به میزان حداکثر در دسترس کامل دانشمندان هستند.
پژوهشگران قصد دارند این فناوری را ثبت کرده و به کمیسیون اتحادیه اروپا ارائه دهند تا بتوان از آن برای بازرسی محصولات غذایی صادر شده از ترکیه به اتحادیه اروپا استفاده کرد. علاوه بر این، متخصصان در حال توسعه فناوری مشابهی برای جستجوی مواد سمی در لوازم آرایشی هستند.دانشمندان ترکیه و عربستان سعودی نیز در این مطالعه شرکت کردند.نکات مطرح شده در این مقاله، نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده بوده و الزاماً عقاید هیئت تحریریه اسپوتنیک را بازتاب نمی دهد.
کنستانتین کاتین گفت: تیابندازول برای انسان سمی است. از جمله علائم اصلی مسمومیت می توان به حالت تهوع، استفراغ، سردرد، خواب آلودگی و تب اشاره کرد. تیابندازول هنگامی که وارد بدن می شود منجر به نارسایی کبدی، ایجاد اختلال در رشد جنین در زنان باردار یا ایجاد واکنش آلرژیک می‌شود.سازمان غذا و داروی اتحادیه اروپا و سایر سازمان‌های مشابه تأثیر این ماده سمی بر موجودات زنده را خطرناک می دانند.
متخصصان روش جدیدی برای یافتن تیابندازول در میوه‌ها، حتی در کوچکترین غلظت ایجاد کرده‌اند. برای این کار، آنها یک محلول ویژه تهیه کرده‌اند. ترکیب این ترکیب شیمیایی با استفاده از برخی محاسبات با مقایسه ساختار الکترونیکی مولکول‌های تیابندازول و سایر مواد، انتخاب شده است.
کاتین گفت: هدف از محاسبه DFT انتخاب ترکیب محلول متناسب با تیابندازول مانند کلید برای قفل است. برای ما مهم بود که محلول حاصله حتی در شرایطی که تیابندازول بسیار کم و آلاینده های دیگری در محصول غذایی وجود دارد، به طور موثر با این ماده سمی تداخل داشته باشد.
پس از آزمایش گزینه های مختلف، دانشمندان یک ترکیب مولکولی مناسب بر اساس بتائین و پیروسلیمئیک اسید پیدا کرده اند که تیابندازول را در میوه ها یافته به آن متصل شده و حضور آن را برجسته می کند.به گفته دانشمندان، یافتن حتی کوچکترین دوزهای این ماده سمی (حداکثر 0.1 میلی گرم در لیتر) را در تقریباً همه انواع میوه های صادر شده، امکان‌پذیر کرده است.
کنستانتین کاتین گفت: حداکثر مقدار مجاز تیابندازول در میوه ها و سبزیجات توسط مقامات دولتی مربوطه تعیین می شود. هنجارها و موازین در کشورهای گوناگون و برای میوه های مختلف اندکی با هم فرق داشته و تقریباً ۵ میلی گرم در لیتر است. فناوری پیشنهادی ما قادر به تعیین غلظت، تیابندازول حتی ۵۰ برابر کمتر از حداکثر مجاز مجاز است.
پیشتر تیابندازول را با استفاده از الکتروفورز مویرگی یا طیف سنجی فلورسانس جستجو می‌کردند. اینها روشهای گران قیمتی هستند که به تجهیزات خاصی نیاز دارند که در همه آزمایشگاه‌ها موجود نیست، در حالی که بتائین و اسید پیروسلیلیک به میزان حداکثر در دسترس کامل دانشمندان هستند.
پژوهشگران قصد دارند این فناوری را ثبت کرده و به کمیسیون اتحادیه اروپا ارائه دهند تا بتوان از آن برای بازرسی محصولات غذایی صادر شده از ترکیه به اتحادیه اروپا استفاده کرد. علاوه بر این، متخصصان در حال توسعه فناوری مشابهی برای جستجوی مواد سمی در لوازم آرایشی هستند.دانشمندان ترکیه و عربستان سعودی نیز در این مطالعه شرکت کردند.نکات مطرح شده در این مقاله، نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده بوده و الزاماً عقاید هیئت تحریریه اسپوتنیک را بازتاب نمی دهد.
پربينندهترين مطالب و خبرها
