بهار نیوز - روایت جالب بازمانده حملات ۱۱ سپتامبر

گروه بین الملل: برونو دلنژه، بازمانده حملات ۱۱ سپتامبر پس از ۲۰ سال هنوز تکان‌های ناشی از لحظه برخورد اولین هواپیما به برج شمالی مرکز تجارت جهانی در نیویورک را فراموش نکرده است.
این تاجر فرانسوی که در سال ۲۰۰۱ دفترش در طبقه ۴۷ برج شمالی مرکز تجارت جهانی واقع بود در ساعت ۸ و ۴۶ دقیقه صبح روز ۱۱ سپتامبر آن سال به هنگام شروع کار، حس کرد که برج به شکل «بسیار نگران کننده‌ای» تکان می‌خورد.برونو دلنژه به یاد می‌آورد که ابتدا نمی خواست تسلیم ترس شود اما پس از لحظاتی حس می‌کند که باید دفتر کارش را ترک کند. او که توانست پس از ۵۰ دقیقه خود را به خارج از برج برساند، افرادی را به یاد می‌آورد که هنگام پایین رفتن از برج، جان باخته بودند.
برونو دلنژه که زنده ماندنش را شبیه «معجزه» می‌داند، می‌گوید: «من باید در آن روز ۵۰ بار می‌مُردم. اگر ده ثانیه دیرتر دفترم را ترک کرده بودم، واقعاً می‌مُردم. انتخاب با توجه به زمان مهم بود.»من از انسان‌هایی که مرا تا این اندازه آزار داده بودند، متنفر بودم. اما با آمدن فرزندانم، دیگر نمی‌توانستم از آن‌ها متنفر باشم. به این ترتیب من به سمت کاملاً متفاوتی چرخانده شدم و آن انسان عادی بودن، بود.
او پس از آنکه خود را به خیابان می‌رساند، با فروریختن برج ها مواجه می‌شود. وی می‌گوید: «در عرض چند لحظه، همه جا سیاه‌تر از شب شد و دیگر هیچ صدایی نمی‌آمد. در مقابل این حادثه غیر معمول خارج از اندازه‌گیری، بدن من احساس کرد که مُرده است.»برونو دلنژه در ادامه گفت: «وحشت‌زده سعی کردم با استفاده از یک دستمال کاغذی که همراهم بود، نفس بکشم. در این موقع بود که یک مأمور "اف بی آی" مرا به داخل شعبه بانکی کشاند و آنجا توانستم دوباره نفس بکشم.»
برونو دلنژه که از حادثه ۱۱ سپتامبر به شدت آسیب دیده بود، سه ماه زمان برد تا بتواند به محل فاجعه بازگردد. او می‌گوید: «زمانی که من باقیمانده برج را ایستاده دیدم، افتخار کردم که با همه جریان‌های پیش آمده آن‌ها نتوانستند ما را تحقیر و درو کنند.»او می‌گوید: «ما مجبور بودیم به زندگی خود ادامه دهیم و خود را بازسازی کنیم اما موضوع بسیار پیچیده بود.»
این بازمانده حملات ۱۱ سپتامبر در ادامه می‌گوید: «من درد و رنج داشتم، زیرا واقعاً از نظر روحی مُرده بودم. وقتی در خیابان قدم می‌زدم و نشانه‌های زندگی مانند آفتاب را می‌دیدم، به خودم می‌گفتم که امکان ندارد زیرا تو مُرده‌ای.»در بیستمین سالگرد آن روز وحشتناک، باور دارم که یک نور شوم بر تصویری که از خودمان می‌توانیم داشته باشیم، سایه انداخته است.
در هر حال برونو دلنژه به سر کار برگشت؛ کتاب «مرکز تجارت جهانی، طبقه ۴۷» را نوشت و سپس صاحب فرزند شد.
او می‌گوید: «من از انسان‌هایی که مرا تا این اندازه آزار داده بودند، متنفر بودم. اما با آمدن فرزندانم، دیگر نمی‌توانستم از آن‌ها متنفر باشم. به این ترتیب من به سمت کاملاً متفاوتی چرخانده شدم و آن انسان عادی بودن، بود. به همین دلیل است که اینک من می‌گویم، بربرها ما را شکنجه کردند زیرا دوباره انسان عادی شدم.»
مراسم بیستمین سالگرد حملات ۱۱ سپتامبر امسال با بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان هم‌زمان شده است؛ کشوری که از آن به عنوان پایگاه القاعده برای انجام حملات استفاده شده بود.
از همین رو برونو دلنژه می‌گوید: «من به خارج شدن از افغانستان پس از بیست سال اعتراض نمی‌کنم اما شرایطی را که در آن از افغانستان خارج شدیم به سختی هضم می‌کنم.»او در ادامه می‌گوید: «در بیستمین سالگرد آن روز وحشتناک، باور دارم که یک نور شوم بر تصویری که از خودمان می‌توانیم داشته باشیم، سایه انداخته است، به گونه‌ای که این موضوع عمیقاً مرا درگیر، زخمی و منقلب می‌کند.»برونو دلنژه به طور مستمر در رسانه‌ها و همچنین در مدارس برای نسل‌هایی که تجربه‌ای از روز ۱۱ سپتامبر ندارند، رویدادهای این روز را روایت می‌کند.