گروه علمی:محققین دانشگاه آریزونا با کمک بخش فناوری های اکتشافات فضایی ناسا گروهی از ربات های معدنچی را طراحی می کنند که قادرند به نفوذ ناپذیرترین نقاط کره ماه دست بیابند. حفاری روی سیارک ها برای دسترسی به مواد معدنی ارزشمند و فلزات گرانبها تنها در داستان های علمی-تخلیی وجود ندارد، بلکه چند سالی است که برخی از سرمایه داران و کارآفرینان بزرگ دنیا، به دنبال بهره برداری از معادن فضایی هستند و در این راه گام های مختلفی هم برداشته اند.
اکنون در این راستا دانشمندان و محققین فناوری های رباتیک قصد دارند در آینده نچندان دور گروهی از ربات های معدنچی را بر روی کره ماه فرود بیاورند تا به منابع بیشتر این کره دست بیابند؛ لازم به ذکر است این پروژه بزرگ از سوی ناسا با بودجه اولیه ۵۰۰ هزار دلار شروع شده است که توسط محققان دانشگاه آریزونا اجرایی خواهد شد.
ناسا روز گذشته در سایت رسمی خود اعلام نمود که با راه اندازی ایستگاههای مداری ماه و اولین فرود مجدد انسان بر روی آن که به زودی انجام خواهد شد گروهی از رباتهای خودران ارسال خواهند شد که میتوانند فلزات کمیاب زمینی را بر روی ماه جستجو و استخراج کنند؛ این ماموریت به محققان دانشگاه آریزونا محول شده است که در طراحی و تولید انواع ربات های هوشمند ید طولانی دارند.
ناسا در این باره افزود: ما به طور فزایندهای چشم به راه فناوریهایی هستیم که به مأموریتهای قمری آینده اجازه میدهد اکتشافات بیشتری را به دست بیاوریم، این ربات ها به صورت گروهی و همانند حیوانات یک مزرعه خواهند بود که پس از پرورش و آموزش های اولیه قادرند می باشند به صورت شبانه روزی و بدون هرگونه محدودیتی کارهای سخت معدن و کاوش بر روی ماه را انجام دهند و با گذشت زمان نیز به تجهیزات و گزینه های بیشتری نیز مجهز خواهند شد که ماموریت های بیشتری را در بر خواهند گرفت.
گفتنی است، این ربات ها به یک فناوری مبتنی بر فرایند الکتروشیمایی مجهز هستند که پنج بار سریعتر از هر روش دیگری به سنگها رسوخ میکند و تمامی موانع داخل زمین را به راحتی از میان می برد. به طور کلی، این روش با یک تکنیک معماری یادگیری نورومورفیک به نام سیستم انسانی و رباتیک خودران قابل توضیح ترکیب شده است که به رباتها آموزش میدهد تا با هم کار کنند و مهارتهای همکاری خود را در طول زمان از طریق یادگیری ماشین و هوش مصنوعی بهبود بخشند.
علاوه بر طراحی و تولید این ربات ها، آموزش انجام عملیات های اکتشافی از زمره مهم ترین بخش های این پروژه بزرگ خواهد بود؛ به گفته تیم طراحی این ربات ها تمامی آموزش ها در پایگاه های زمینی انجام خواهند شد تا بتوانند قبل از رفتن به فضا مهارتهای کار گروهی خود را در محیطی امنتر تقویت کنند و سپس به نقاط تعیین شده ای از کره ماه ارسال می شوند تا ساختارهای اساسی و زیرساختها را ایجاد کنند و منابع لازم را بدون لزوم دریافت دستورالعمل از زمین استخراج کنند.
اظهارات تیم سازنده این ربات حاکی از این است که خودران بودن آنها از جمله ویژگی های مهم آنها می باشد چراکه فضانوردان را آزاد گذاشته تا زمان بیشتری را برای انجام ماموریت های مهم صرف کنند و اینکه ربات ها یه تنهایی قادر هستند زیر ساختها اولیه را پایه ریزی کنند، کارها را تنظیم کنند و همه بخش های کثیف، خسته کننده و خطرناک را نیز بر عهده بگیرند تا فضانوردان بتوانند به فعالیت های تخصص خود بپردازند.
لازم به ذکر است، ناسا چندی پیش جایزه بزرگی را برای تولید تکنولوژی های حفاری در ماه تعیین نموده بود که ۱۳ تیم مختلف را برای توسعه این فناوری ها به چالش کشید و اکنون دو تیم دانشگاه آریزونا و شرکت مستن مستقر در کالیفرنیا برنده این چالش شده اند که هرکدام همکاری های خود را برای اکتشافات بر روی کره ماه آغاز نموده اند. شرکت مستن نیز چندی پیش اعلام کرد که در حال توسعه یک ماهنورد است که میتواند با ایجاد انفجار از سنگهای ماه عبور کند و به یخ برسد و منابع آب را برای ایستگاههای آینده در ماه فراهم کند.
در صورت دستیابی شرکت ها به فناوری لازم، بهره برداری از معادن فضایی سود سرشاری خواهد داشت. معادن فضایی فراتر از همسایه آسمانی ما نیز موجود هستند که حاوی مواد معدنی فراوانی می باشند؛ به عنوان مثال ارزش خالص مواد معدنی موجود در سیارکی موسوم به Psyche بیش از ۸۰ میلیارد دلار تخمین زده میشود که میتوانند در صورت استخراج، به زمین منتقل شوند. همچنین، در گزارشات مؤسسه گلدمن ساکس، ارزش پلاتینیوم موجود در یکی از سیارک های نزدیک به زمین در حدود ۵۰ میلیارد دلار تخمین زده شده است.
استخراج معادن در زیر سطح ماه میتواند تا حد زیادی وابستگی به انتقال مواد از زمین را برای ایستگاههای آینده در این قمر کاهش دهد، مواد قابل استخراج در ماه شامل فلزات کمیاب زمینی شامل تیتانیوم، طلا و پلاتین و هلیوم-۳ است که میتوانند به ساخت تجهیزات پزشکی و تلفنهای هوشمند کمک کنند، در حالی که هلیوم-۳ میتواند سوخت نیروگاههای هستهای را در آیندهای دور تامین کند.با این حال فرآیند فرود این ربات ها، حفاری منابع، پردازش اولیه مواد و حمل دوباره آنها به زمین پیچیدگی های فراوانی داشته و احتمالاً باید در دهه های آتی شاهد عملیاتی شدن آن باشیم.