بعد از بازی در «بانوی عمارت»، با نقش «مهتاب فروزش» در سریال افرا به تلویزیون برگشتید. این نقش چه ویژگی‌ منحصر به فردی داشت که بعد از این مدت آن را قبول کردید؟
«مهتاب فروزش» نقش متفاوتی بود؛ زنی بود که چندین وجه شخصیتی داشت و جایی که باید، بسیار قدرتمند رفتار می کرد و جایی که باید آرام بود و این صبوری و درون گرایی در عین قدرتمند بودن «مهتاب»، برایم جذاب بود و سعی کردم در بازی، این ویژگی را پررنگ کنم، از طرفی کمتر دیده شده زنی که زندگی خوبی دارد ولی می‌خواهد زندگی بهتری را برای خود رقم بزند و این هم یکی دیگر از دلایلم برای انتخاب نقش بود.

آیا ما به ازای بیرونی داشتید یا متکی به فیلم نامه و کمک کارگردان بودید؟
همواره ابتدا از فیلم نامه کمک می گیرم و بعد آن شخصیت را تصور می کنم و به آن آب و رنگ می دهم و بر اساس آن تصور، راکورد شخصیتی را حفظ می کنم. وقتی در یک سریال بازی می‌کنی، باید نمودار شخصیتت را در ذهنت رسم کنی، یعنی کجا اوج و کی فرود دارد،اگر همیشه دراوج یا در فرود باشد،یکنواختی آن بیننده را خسته می کند و مهتاب با توجه به فیلم نامه،گاهی آرام بود و گاهی به اوج، دوباره به سکوت و بعد به انفجار می رسید. قبلاً طراحی آن را انجام داده بودم و شخصیت را درآوردم.

شخصیت «مهتاب فروزش» به دلیل فضا و موقعیت اش به برخی زنان امروزی شباهت دارد. با این همه قرار گرفتن در چنین نقشی برای تان چه سختی هایی داشت؟
اصولاً در فیلم نامه ها نکات شخصیتی هر کاراکتری مشخص است و من از طریق فیلم نامه، شخصیت «مهتاب» را پیدا کردم. در فیلم نامه مشخص است که هر شخصیت، چه پیش داستان و چه خصوصیات رفتاری دارد؛ البته در فیلم نامه های درست و از آن جایی که این فیلم نامه بسیار شخصیت پردازی درستی داشت و نکات ریزی از شخصیت «مهتاب» را بیان کرده بود، برای همین در ادامه من تصور کردم؛ برای همه نقش ها این کار را انجام می دهم.

از بازی تان در «افرا» راضی بودید؟
باید بگویم تاکنون پیش نیامده در فیلمی بازی کنم و از بازی ام به طور کامل راضی باشم ولی وقتی «مهتاب» را در «افرا» می بینم، آن را دوست دارم و احساس می کنم همین «مهتاب» در ذهنم بود؛ نگاه ها، تامل و سکوتش را که پر از حرف است دوست دارم البته مخاطبان هم عقیده دارند که شخصیت جذابی شده ولی صد درصد راضی نیستم.

فلاش بکی به گذشته بزنیم؛ اصلا چه شد به این حرفه ورود کردید؟
ورود به عرصه بازیگری دلیل نمی خواهد بلکه جوشش، حال و یک تقدیر است که هرقدر از آن فرار کنی، برایت رقم می خورد. وقتی بچه بودم، هنگامی که برنامه «شما و سیما» و پشت صحنه فیلم ها پخش می شد، تپش قلب می گرفتم و احساس می کردم جایم در آن جا خالی است. البته خیلی جلوی خودم را گرفتم که به این مسیر نیایم ولی دیر آمدم و انگار تقدیرم بود چون احساس می کردم هیچ جای دیگر به جز این جا آرام و قرار ندارم.

ملاک شما برای انتخاب کارهای تان چیست؟ چون در سال های ورودتان خیلی گزیده کار بوده اید و این که آیا اصلی یا فرعی بودن نقش در انتخاب های تان تاثیر دارد؟
ملاک من برای انتخاب کارهایم، ابتدا فیلم نامه است و بعد موقعیتی که آن کار می تواند برایم ایجاد کند و این که نقش چقدر برایم چالش دارد و اگر چالش نداشته باشد، نمی پذیرم. گزیده کار هستم، برای این که باید چند ویژگی در کنار هم قرار گیرد تا بتوانم کار را انتخاب کنم، از جمله فیلم نامه، کارگردان، میزان چالش نقش، دیگر بازیگران و این که من چه چیزهایی را می توانم به نقش اضافه کنم و در مقابل نقش، چه چیزهایی می تواند به من اضافه کند و همه این ها باعث می شود که گزیده کار شوم. اصلی و فرعی بودن نقش به اندازه چالش آن برایم اهمیت ندارد. اگر نقشی فرعی و چالش برانگیز و در مقابل یک نقش اصلی و یکنواخت باشد، من نقش فرعی را انتخاب می کنم.

شما در سریال «شهرزاد» بازی کرده اید، در چند کار سینمایی، تله فیلم و شبکه نمایش خانگی هم بازی داشتید، حتی با این که در دو سریال «افرا» و «بانوی عمارت» یکی از نقش های اصلی را بازی کردید، اما به اعتقاد من با بازی در فیلم «کفش هایم کو؟» و «دوران عاشقی» فرصت دیده شدن برای تان فراهم شد. خودتان فکر می کنید با کدام اثر دیده شدید؟
به طور عجیبی کم کار کرده ام، در این 8 یا 9 سال، 6-7 کار کرده ام که هر کدام به اندازه کافی دیده شدند و هرکدام قدمی در دیده شدن من داشتند. «دوران عاشقی» اولین کار من و یکی از کارهای پرستاره و درخشان بود و به اندازه کافی برایم اعتبار جمع کرد، بعد در «شهرزاد» بسیار دیده و شناخته شدم. «بانوی عمارت» اولین کار تلویزیونی من بود و بسیار باعث دیده شدن من شد و فیلم سینمایی «بعد از تو» به خاطر جوایزی که گرفتم خیلی سروصدا کرد و الان هم در «افرا» دیده شده ام. فکر می کنم چون با وسواس خاصی کارم را انتخاب می کنم، برایش اتفاق بدی نمی‌افتد و هر کدام باعث یک مرحله پیشرفتم می شود.

چرا حضور کم رنگی در تلویزیون دارید؟
حضورم در تلویزیون کم رنگ نیست و اگر فیلم نامه ای را دوست داشته باشم و کار خوب باشد، آن را انتخاب می کنم و به طور کلی کم کار می کنم، از سال گذشته یک مقدار بیشتر کار می کنم وگرنه هر 2-3 سال یک بار کار می کردم. سه سال پیش هم در «بانوی عمارت» بازی کردم پس خیلی هم در تلویزیون کم کار و کم رنگ نبودم.

سابقه کار با کارگردان های توانایی همچون حسن فتحی و کیومرث پوراحمد را دارید. کار کردن با این کارگردان ها چه دشواری هایی دارد؟
کار با کارگردان های بنامی مثل حسن فتحی، کیومرث پوراحمد و علیرضا رئیسیان نه تنها مشکلات و مسائلی ندارد بلکه بسیار آرامش بخش است و من هیچ مشکلی با کارکردن با کارگردان‌های بنام نداشته ام.