بهار نیوز - کرونا فقط با واکسن تمام نمی‌شود

گروه جامعه: محمدرضا محبوب فر، کارشناس حوزه سلامت در روزنامه آرمان ملی نوشت: همزمان با ادعای وزیر بهداشت و درمان مبنی بر واکسیناسیون ۵۰ و ۷۰ درصدی جمعیت کشور و روند کاهشی آمار بیماری کرونا در ایران متوقف شده است، نشانه‌هایی از آغاز پیک ششم کرونا در شرق و شمال کشور بروز و ظهور یافته است. افزایش دوباره آمار بیماری بر چنین تئوری که «در صورت ادامه روند افزایشی واکسیناسیون، پیک ششم کرونا را نخواهیم داشت» خط بطلان کشیده است. اما این پرسش که «چرا با وجود سرعت گیری بی‌سابقه واکسیناسیون در کشور آمار بیماری پایین نمی‌آید؟» در افکار عمومی ایرانیان نقش بسته است. پاسخ به این پرسش بسیار ساده است! علت را باید در فقر، بیکاری و سوء تغذیه و استرس و فشار‌های روانی و عصبی و در نتیجه ضعیف شدن جسم و روح مردم و افت سطح ایمنی بدن آن‌ها جست‌وجو کرد. امروز مردم در بحبوحه کرونا و تحریم برای زنده ماندن تلاش می‌کنند. اکنون ۶۰ میلیون نفر از جمعیت کشور با افزایش خط فقر به میزان ۱۲ و به روایتی ۱۴ میلیون تومان در زیر خط فقر به سر می‌برند و به‌دلیل نداشتن درآمد مکفی تنها می‌توانند به نیاز‌های اولیه و ابتدایی دسترسی پیدا کنند و هزینه خورد و خوراک ۱۰ روزه خود در یک ماه را پوشش دهند.
در حالی‌که بنا بر یک گزارش غیرعلنی دولت آمریکا، که در اوایل ماه سپتامبر به کنگره ارائه شد، تحریم‌های دولت دونالد ترامپ علیه جمهوری اسلامی ایران از سال ۲۰۱۸ بیش از ۷۰ میلیارد دلار تجارت خارجی ایران را کاهش داده است، مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرده: «تولید ناخالص داخلی کشور که در سال ۹۷، ۴۴۵ میلیارد دلار بود با ۵۷ درصد کاهش به ۱۹۱ میلیارد دلار در سال ۹۹ افت داشته» این موضوع هشدار جدی برای آینده اقتصاد ایران است. تولید ناخالص داخلی کشور که در سال ۹۷، ۴۴۵ میلیارد دلار بود با ۵۷ درصد کاهش به ۱۹۱ میلیارد دلار در سال ۹۹ افت داشته و این موضوع هشدار جدی برای آینده اقتصاد ایران است. به این ترتیب می‌توان متوجه شد که در سال ۹۷ اقتصاد ایران ۵۷ درصد سقوط کرده است و پس از ۳ سال تداوم تحریم‌ها و پیدایش بیماری کرونا و کنترل نشدن بیماری و مشکلات اقتصادی در پس آن و افزایش نرخ تورم سال جاری نسبت به سال‌های قبل، وضع اقتصادی به مراتب نسبت به سال ۹۷ وخیم‌تر شده است و می‌توان افت اقتصادی ایران را تا حداقل ۱۳ درصد بالاتر از میزان کاهش اقتصادی در سال ۱۳۹۷ برآورد کرد. بنا بر بررسی‌های میدانی در سال ۹۷؛ سرانه مصرف گوشت، برنج و لبنیات ایرانیان کاهش داشته است. آخرین بررسی‌ها هم نشان می‌دهد در سال ۹۷، شرایط اقتصادی به‌گونه‌ای بوده که هفت دهک جامعه نتوانسته اند کالری مورد نیاز خود را تامین کنند. تداوم مشکلات اقتصادی و معیشتی اکنون سفره دهک‌های کم درآمد را کوچک‌تر کرده است و با توجه به اینکه گرانی و تورم، حتی روی مصرف بالاترین دهک‌های جامعه هم اثر گذاشته و میزان مصرف مواد غذایی آن‌ها را هم کاهش داده است، می‌توان اظهار نظر نمود که بخش عمده مواد غذایی علاوه بر گوشت، برنج و لبنیات، حتی سبزیجات و میوه جات یا از سفره مصرف مواد غذایی مردم حذف شده است یا مواد غذایی مثل نان در سبد مصرف خانواده‌ها کاهش محسوسی داشته است و مواد غذایی دیگری نیز جایگزین این مواد نشده است.
با توجه به روایتی که از وضعیت اقتصادی و معیشتی کشور بیان شد، سوء تغذیه جمعیت کشور در نتیجه گسترش گرانی و فقر بسیار جدی شده است. در جامعه‌ای که فقر و بیکاری به حدی تشدید شده است که مردم در تامین نیاز‌های ابتدایی زندگی خود ناتوان شده‌اند و در تهیه مثلا لوازم التحریر و خرید کفش به مشکل برخورده‌اند و حتی توان مالی پرداخت ۵ هزار تومان هزینه چاپ کارنامه فرزندان خود در مدارس یا خرید ماسک برای پیشگیری از بیماری کرونا را ندارند، یا افراد جامعه برای امرار معاش مجبور به سرقت علائم راهنمایی و رانندگی و تجهیزات تاسیسات شهری می‌شوند یا اقدام به خرید و فروش مواد مخدر و از همه مهمتر برای به دست آوردن مواد غذایی مانند یک گونی برنج و مقداری گوشت دست به سرقت با سلاح سرد و گرم از فروشگاه‌های مواد غذایی می‌زنند، نمی‌توان انتظار داشت تنها واکسیناسیون عمومی مشکل بیماری در کشور را مرتفع کند. اکنون راه حل دولتمردان برای کنترل کرونا تنها معطوف به واکسیناسیون شده است. این راه حل برای معضل کرونا مثل قفل دار کردن مخازن زباله شهری برای جلوگیری از زباله گردی می‌ماند که تنها رفع تکلیف و پاک کردن صورت مساله است. علاوه بر واکسیناسیون، پرداختن همزمان به معیشت و قوت و غذای مردم از نظر کمیت و کیفیت و مقابله با تورم و گرانی در جامعه یک ضرورت است. در ایران از زمان ورود ویروس کرونا به کشور نشان داده شده که ویروس مختص محرومین و فقرا و اقشار کارگری جامعه که تعداد آن‌ها حداقل ۶۰ میلیون نفر است می‌باشد. برای این دسته از جمعیت کشور، چون با فقر و محرومیت معیشت و فشار و استرس زندگی و سوء تغذیه و گرسنگی و کمبود ویتامین و بیماری‌های زمینه‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند، واکسیناسیون صرف کفایت نمی‌کند و نمی‌توان انتظار ایمنی جمعی و قطع زنجیره عفونت بیماری را داشت.