جوردن باروز و رکورد دست نیافتنی عبدالله موحد

جردن از روز اول دوران حرفه‌ای خود در ادعایی جسورانه از شکستن رکورد جان اسمیت صحبت کرد. حتی شناسه کاربری او در توییتر که در سال ۲۰۱۱ ایجاد شد هم نشان از باور قوی او داشت(alliseeisgold@).
 


جان اسمیت کشتی‌گیر افسانه‌ای امریکایی در حدفاصل سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲، شش طلای پیاپی جهانی و المپیک را در وزن ۶۲ کیلوگرم از آن‌ خود کرد در حالی‌که پیش از آن رکورد طلای متوالی برای امریکایی ها ۲ طلا بود. اسمیت طلای المپیک بارسلون را دو روز بعد از تولد ۲۷ سالگی‌اش برنده شد و بعد از آن هم به دوران ورزشی‌اش پایان داد و به عنوان سرپرست ورزش اوکلاهاما مشغول به کار شد.



شکستن رکورد دست‌نیافتنی جان اسمیت شاید در ابتدا برای باروز غیرقابل تصور بود اما الان هدفی کاملا در دسترس برای او محسوب می‌شود. سبک کشتی خنثی-انفجاری او از ابتدا برای کشتی ازاد مناسب تشخیص داده شد و بعد از دوبار قهرمانی در مسابقات داخلی امریکا، قهرمانی‌اش با ۲۳ سال سن در مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول، نوید ظهور یک ابرقهرمان را به امریکایی‌ها داد. بعد از آن در ۲۴ سالگی طلای المپیک ۲۰۱۲ لندن را دشت کرد.
 


اوج کار جردن قهرمانی در مسابقات ۲۰۱۳ بوداپست بود درحالی‌که یک‌ماه قبل مچ پایش شکسته بود! در مسیر ثبت این سه قهرمانی که نیمی از رکوردشکنی اش بود، ۶۷ مسابقه پیاپی را بدون شکست پشت سر گذاشت تا از این‌حیث در تاریخ کشتی امریکا یکه‌تازی کند. اما در مسابقات جهانی ۲۰۱۴ برابر دنیس چارگوش روس باخت تلخی را متحمل شد تا مدالی خوش‌رنگ تر از برنز نصیبش نشود. پس از این باخت دیگر  گزینه‌ی شکستن رکورد شش قهرمانی متوالی برای او از روی میز برداشته شد هرچند هنوز هدفی بزرگ پیش پای او بود. جردن که به خوبی از ظرفیت بالای خودش باخبر بود با ریکاوری‌ای مناسب به مسابقات لاس‌وگاس ۲۰۱۵ برگشت و در مقابل چشمان هموطنانش قهرمان جهان شد اما در المپیک ریو با شکستی تلخ برابر انور گدیف مواجه شد تا هم خودش را از طلای پنجم و هم ما ایرانی‌ها را از لذت تماشای کشتی حسن دلاور برابر این غول امریکایی محروم کند.



این شکست باعث شد زمزمه‌هایی شروع شود مبنی بر تمام شدن دوران قدرت باروز و یا از رده خارج شدن این سوپراستار بلامنازع کشتی جهان. کایل دایک امریکایی هم در وزن ۷۴ کیلوگرم بشدت درحال پیشرفت بود و از جهت دیگر عملکرد باروز در المپیک بارقه‌های امیدش برای شکستن رکورد جان اسمیت را را کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌کرد. اما باروز با روحیه‌ی مثال زدنی خود در مسابقات جهانی ۲۰۱۷ شرکت کرد و در حالی‌که در هر ۵ مسابقه‌اش از حریفان عقب افتاده بود، یکی یکی کامبک زد و چهارمین طلای جهانی‌اش را کسب کرد تا علاوه بر ثبت پنجمین طلای مسابقات بزرگ(جهانی و المپیک) برای خودش، برای اولین بار از سال ۱۹۹۵ با امریکا قهرمان مسابقات جهانی شود.



اینجا بود که کارشناسان امریکایی گفتند؛ جان مواظب باش! زنگ خطر باروز دوبار برای تو به صدا درخواهد آمد. یکبار برای تساوی در رکوردت و بار دیگر برای شکستن رکوردت. باروز در میانه سیکل المپیکی‌اش بود و تنها چیزی که می‌توانست جلوی او را بگیرد گذشت زمان بود. اتفاقی که درنهایت هم افتاد!
او در سی سالگی در مسابقات ۲۰۱۸ جهانی شرکت کرد اما به حریف روسش باخت و نهایتا در جایگاه سوم قرار گرفت. اینجا بود که باروز مجددا هدفش را به زبان اورد و گفت:" من نمی‌توانم ببازم، نمی‌توانم از دست بدم، نمی‌توانم عقب‌نشینی کنم، تنها کمی دیرتر رکورد را خواهم زد!"
مسابقات سال ۲۰۱۹ هم کپی برابر اصل از مسابقات ۲۰۱۸ بود. طوری‌که باروز باز هم در لحظات پایانی بازی برده را به سیداکوف روس باخت و نهایتا سومین مدال برنز جهانی را به ارمغان اورد و این‌بار گفت:" راستش این طلای ششم خیلی گریزان شده است. واقعا ناامید کننده بود اما من بیخیال نمی‌شوم و آن را کسب خواهم کرد. تا الان باید ۷ بار قهرمان جهان می‌شدم که نشدم اما به تلاش کردن ادامه می‌دهم."
با این مقام سومی باروز جواز حضور در المپیک را بدست اورد اما به دلیل تاخیر یکساله آن مجددا با کایل دایک در انتخابی مسابقه داد که دوبار پیاپی شکست خورد تا دایک به المپیک بیاید. اما بعد از آن به وزن ۷۹ کیلو‌گرم نقل مکان کرد تا در جهانی امسال امید اول امریکا باشد. باروز در ۳۳ سالگی هم از هدفش برای شکستن رکورد اسمیت سخن می‌گوید و همه امیدوار هستن او با اسمیت مساوی کند اما چندان علاقه‌ای ندارند به شکسته شدن این رکورد توسط باروز. اسمیت با جمله‌ای زیبا گفت:" رکوردها برای شکسته شدن هستند! چه دستاورد بزرگی خواهد بود اگر باروز با رکورد من برابر شود و چقد بزرگتر اگر از من عبور کند. وقت آن رسیده که او کار خودش را انجام بدهد. درست است که ۳۳ سالگی سن بالایی است اما نه برای او که در این سن هم با این امادگی و نظم و انضباط غیرقابل پیش بینی است. من دوست دارم او این کار را بکند."
ایا باروز موفق می‌شود اسم خودش را در تاریخ کشتی امریکا ماندگار کند یا امسال را هم باید در سایه جان اسمیت بزرگ بماند؟ نظرات چند‌تن از قهرمانان جهانی امریکایی را بخوانیم تا بتوانیم تحلیل بهتری داشته باشیم.
دن گیبل قهرمان جهانی ۱۹۷۱ و المپیک ۱۹۷۲ معتقد است:" فرصت شکستن رکورد‌ها مخصوصا در این سطح از رقابت‌ها محدود است و شکستن این رکورد همیشه در دسترس باروز نیست. جردن باید از فرصت بدست امده استفاده کند. من برای او اعتبار بسیار بالایی قائل هستم تصور کنید شما از المپیک باز بمانید اما با افزایش وزن در مسابقات جهانی بعدی شرکت کنید! جردن واقعا به این ورزش علاقه دارد و از آنچه بدست می‌اورد خوشحال می‌شود. واقعا باید برای او اعتبار بالایی قائل بود."
بروس بامگرتنر با پنج قهرمانی جهان و المپیک برای او ارزوی قهرمانی می‌کند و معتقد است باروز یکی از بهترین کشتی‌گیران تاریخ امریکاست!
جان اسمیت رکورددار هم می‌گوید:" جردن با تاکتیک نشسته کشتی گرفتنش هر حریفی را به زحمت می‌اندازد و قطعا می‌تواند با نبوغ و استعدادش طلای ششم را کسب کند.
توصیه من به او این است که فکر کند این عنوان را کسب کرده و می‌خواهد برای ادامه رکورد خودش تلاش کند!"
با این حساب امید امریکایی ها به برابری رکورد باروز با جان اسمیت بالاست و همین قضیه می‌تواند این کشتی‌گیر خوش‌اخلاق را به سمت تاریخ‌سازی در کشتی امریکا سوق بدهد.



شاید خالی از لطف نباشد که یادی کنیم از عبدالله موحد، ستاره درخشان آسمان کشتی ایران که با ۶ طلای متوالی جهان و المپیک در فاصله زمانی ۶ ساله، هم‌چنان در دست‌نیافتنی‌ترین جایگاه کشتی آزاد کشور قرار دارد تا بدین ترتیب کمی از سختی کار باروز بهتر اگاه شویم.