وقتی لثه‌ها سالم هستند، محکم در برابر دندان‌ها قرار می‌گیرند. اما با وجود باکتری‌های مضر، شکاف عمیق‌تر می‌شود و منجر به التهاب، از دست دادن استخوان و پریودنتیت که به بیماری لثه نیز معروف است، می‌شود.
«لیزا یرک»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «یافته ها حاکی از آن است که این فایده ممکن است از عوارض جانبی PPI باشد که شامل تغییرات متابولیسم استخوان و میکروبیوم روده می‌شود.»

وی در ادامه می‌افزاید: «PPI ها به طور بالقوه می‌توانند در ترکیب با سایر درمان‌های پریودنتال مورد استفاده قرار گیرند؛ با این حال، ابتدا باید مطالعات بیشتری انجام شود تا مکانیسم‌های اساسی نقش PPI ها در کاهش شدت پریودنتیت مشخص شود.»

این مطالعه به دنبال تعیین ارتباط بین استفاده از PPI ها و بیماری لثه بود. محققان داده‌های بالینی بیش از ۱۰۰۰ بیمار مبتلا به پریودنتیت را که از PPI استفاده می‌کردند یا استفاده نمی‌کردند، تجزیه و تحلیل کردند. عمق شکاف به عنوان شاخص شدت پریودنتیت استفاده شد.تنها ۱۴ درصد از دندانهای بیمارانی که از PPI استفاده می‌کردند دارای عمق شکاف ۶ میلی متر یا بیشتر بود، درحالیکه در افرادی که این داروها را مصرف نمی‌کردند این رقم ۲۴ درصد بود.
محققان این نظریه را مطرح کردند که توانایی PPIها در تغییر متابولیسم استخوان یا میکروبیوم روده و همچنین تأثیر میکروارگانیسم های پریودنتال، ممکن است به کاهش شدت بیماری لثه کمک کند.