بهار نیوز - هزینه‌های درمان ناباروری چند؟

گروه جامعه: حیاط پژوهشگاه رویان در صبح بی‌رمق پاییزی جای سوزن‌انداختن نیست. زنان و مردان جوان با چشم‌های پف‌کرده و خواب‌آلود در صف‌های مختلف منتظرند تا نوبتشان شود، هر کدام از شهر و دیاری و بهر امیدی. بعضی‌ها از راه‌های خیلی دور آمده‌اند، گناباد، تنگستان، مینودشت، گلستان، طبس، لردگان، بندرعباس و بعضی‌ها از همین تهران راهشان به اینجا ختم شده است؛ زنان و مردانی با پرونده‌های قطور زیربغل از برگه‌های آزمایش و نسخه‌های پزشکی و عکس سونوگرافی که به‌دنبال چاره‌ای به اینجا آمده‌اند. از داخل صف‌ها گاهی زمزمه‌ای پر از بیم و نگرانی به گوش می‌رسد. «چندمین بارت است؟» «چند سال است که بچه‌دار نشدید؟»، «ما هم همین‌قدر خرج کردیم»، «مبارک باشد، دکترتان که بود؟»، «‌یعنی من هم امیدوار باشم؟»، «۲۳ ساعت در راه بودیم، تازه همین امروز صبح رسیدیم، خدا کند به نتیجه برسد.»

برای درمان، زمینم را فروختم
مهسا و نوید از لردگان آمده‌اند؛ دشتی سبز از میان رشته‌کوه‌های زاگرس. پر چارقد مهسا هنوز بوی بلوط می‌دهد و دستانش بوی نان محلی که صبح دیروز قبل از عزیمت به تهران پخته تا صبح زود در تهران غریب و ناآشنا گرسنه نمانند. ۳۳ سال دارد و ۱۰ سال است که دلش پی آوردن فرزندی است. به قول خودش ۹۹۹ راه را رفته‌اند و این هم هزارمین راه. آدمی به امید زنده است؛ «۲۱ ساله بودم که شوهر کردم. ۲۳ سالگی گفتیم که وقتش است و می‌توانیم بچه بیاوریم. اما بعد از مدتی فهمیدیم که نمی‌توانیم؛ اول من و بعد ۲ سال شوهرم. از دکترهای لردگان شروع کردیم و به شهرکرد رسیدیم، بعد هم چند دکتر در شیراز و اصفهان به ما معرفی کردند که فایده‌ای نداشت و حالا هم برای آزمایش‌های اولیه‌ آی وی اف اینجاییم.»

بساط صبحانه را زیر سایه حیاط پژوهشگاه پهن کرده‌اند و دائم به رهگذران عجول و نگران، نان و پنیر محلی تعارف می‌کنند. نوید، همسر ۳۷ ساله مهسا به اینجا امیدوار است، چون تعریفش را در شبکه‌های مجازی زیاد شنیده؛ «خیلی خرج کردیم، حساب و کتابش از دستم در رفته. همین‌قدر بگویم که زمین‌ کشاورزی آبا و اجدادم را برای خرج دوا و درمان فروختیم، طلاهای زنم را فروختیم، چندبار از پدرم پول قرض کردیم و حالا هم گفته‌اند باید حداقل بین ۴۰ تا ۵۰ میلیون تومان برای درمان جدید کنار بگذاریم.»