دولتی که نه جناحی است، نه فراجناحی!

 آنچه به عنوان خروجی این نشست تلویزیونی که ظاهرا به عنوان مصاحبه با نفر نخست اجرایی مملکت ترتیب یافته بود، حاصل شد اما همچون تمامی مصاحبه‌های مشابه با رییس‌جمهوری کنونی و اسلافش و بلکه به ‌مراتب بی‌حس و حال‌تر از اغلب نمونه‌های پیشین، مصاحبه‌ای بود خشک و بی‌روح که اگرچه ظاهرا تریبونی یک‌طرفه برای سخنرانی رییس‌جمهوری نبود و مجری این به ‌اصطلاح مصاحبه، با پرسش‌هایش گفت‌وگو را پیش می‌برد اما اغراق نیست اگر بگوییم در میان این پرسش‌های متعدد، حتی یک نمونه هم چالش‌انگیز نبود.
 مصاحبه‌ای که حتی در مباحث اقتصادی هم نمی‌خواست جدی و بحث‌انگیز باشد و به طریق اولی، کاری هم نه با موضوعات حساس سیاست داخلی داشت و نه حتی به برخی مباحث چالشی حوزه سیاست خارجی نزدیک می‌شد.
با این همه اما یک ‌جای این گفت‌وگوی مفصل ابراهیم رییسی کمی به مباحث جناحی نزدیک شد و البته آنجا هم سعی کرد تصویری ورای این مباحث از خود ترسیم کند و دولتش را دولتی فراجناحی جلوه دهد. او با پرسش مرتضی حیدری درخصوص تعلل دولت در تعیین‌تکلیف برخی کرسی‌ها مواجه شده و مشخصا می‌خواست به این پرسش پاسخ دهد که چرا آن‌طورکه «برخی معتقدند»، دولت سیزدهم در «بعضی انتصابات»، به تعبیر حیدری «کُند یا با طمانینه» عمل می‌کند؟ 
فارغ از اینکه اساسا روشن نیست چرا اقدام توام با «طمانینه» دولت یا رییس دولتی اینچنین محل پرسش قرار گرفته، پاسخ رییسی جالب‌توجه بود: «محور ما برای انتصاب افراد و گزینش همکاران، کارآمدی و دلدادگی به نظام و انقلاب و باور داشتن مردم است.» آنچه اما رییسی در ادامه گفت، آن‌طورکه حتی در متن منتشرشده از این مصاحبه ازسوی پایگاه اطلاع‌رسانی دولت هم موردتاکید قرار گرفته، منجر به تعجب مجری شده است.
آن‌طورکه در گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دولت آمده، رییسی ابتدا گفته «برای کابینه کسانی را انتخاب کردم که ممکن است اگر بررسی کنید، اصلا به بنده رای نداده باشند!» و «در پاسخ به ابراز تعجب مجری تاکید کرده است: بله!» او در ادامه می‌گوید: «بنده یقین داشتم کسی به من رای نداده و برای عضویت در کابینه انتخابش کردم.»
رییسی با بیان اینکه «به دوستان در دولت مکرر گفته‌ام که اگر در میان مدیران کسانی کارآمد هستند، حتما تثبیت‌شان کنید تا کارشان را ادامه دهند»، اضافه کرد: «گاهی اشکالاتی به بنده می‌گیرند و می‌گویند فلانی گروه و دسته ندارد؛ بله درست است، بنده واقعا به ‌دنبال شایسته‌سالاری بودم و پس از این هم دنبال شایسته‌سالاری هستم.»
  ارزیابی شایستگی دولت سیزدهم البته درحال‌حاضر که هنوز بازه زمانی ۱۰۰ روزه نخست دولت هم به پایان نرسیده، نه معقول است، نه ممکن. اما بررسی خط و ربط جناحی مردانی که رییسی در سمت‌های مختلف دولت سیزدهم به کار گماشته و البته آن شخصی که به عنوان معاون امور زنان ریاست‌جمهوری منصوب کرده، به ‌روشنی نشان از این دارد که کابینه رییسی خالی است از نیروهای منتسب به جناح رقیب جریان حاکم بر دولت.
  ابراهیم رییسی اگرچه در تشکیل کابینه روی خوشی به اصلاح‌طلبان نشان نداده، نسبت ‌به اصولگرایان هم چندان منعطف نبوده و واقعیت آن است که کابینه و دولت سیزدهم را باید بیش از آنکه دولتی اصولگرا دسته‌بندی کنیم، کابینه‌ای حاکمیتی بنامیم.
اصولگرایان اما نه‌تنها در بزنگاه انتخابات ۲۸ خردادماه ۱۴۰۰، بلکه از ماه‌ها پیش از روز سرنوشت انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم، زمانی که رییسی نه‌تنها اعلام کاندیداتوری نکرده بود، بلکه اینجا و آنجا احتمال حضورش در عرصه انتخابات را رد می‌کرد، پیوسته از این می‌گفتند که برای جناح راست تنها یک اشاره رییسی کافی است تا تمام‌قد پشت او ایستاده و در انتخابات حمایتش کنند؛ اتفاقی که ازقضا وقتی رییسی بالاخره - مطابق انتظارها و برخلاف آنچه پیش‌تر می‌گفت- رسما اعلام ‌کاندیداتوری کرد، رنگ واقعیت به خود گرفت و در شرایطی که دست‌کم دو نهاد موازی در جناح راست به ‌منظور ایجاد اجماع در انتخابات فعال شده و تعارف را کنار گذاشته و علیه یکدیگر اظهارنظر می‌کردند، همین که رییسی وارد گود رقابت شد، اختلاف را کنار گذاشته و اعلام کردند که کاندیدای اول و آخرشان کسی نیست مگر ابراهیم رییسی! 
در این میان البته شورای وحدت با محوریت جامعه روحانیت پیشگام حمایت از رییسی بود اما شورای ائتلاف نیروهای انقلاب به ریاست غلامعلی حدادعادل و نقش‌آفرینی چهره‌هایی چون مهدی چمران که تا مدت‌ها از حمایت از این یا آن چهره شاخص اصولگرا حذر کرده و تلویحا دنبال کاندیداتوری قالیباف بودند، وقتی بالاخره رییسی اعلام کاندیداتوری کرد و نزدیکان قالیباف هم پس از ماه‌ها اظهارنظرهای ضدونقیض، کاندیداتوری او را به صراحت رد کردند، با شورای وحدت همراه شد و رییسی را گزینه اصلی خود اعلام کرد.