از فتانه و فائزه بگوییم که قربانیان خشونتی توام با عشق شدند یا از رومینا اشرفی! دختری که قربانی خشونت «لکه ننگ خانوادگی» شد یا از حدیث! که قربانی هوسرانی پدرش شد یا شاید باید از خانواده خرمدین شروع کنیم که دختر و داماد و پسرش را با خشونتی که از توهم بی‌آبرویی نشات می‌گرفت به قتل رساند یا از… 

 

دو سال پیش هم که شیوع ویروس کرونا، مردم دنیا را خانه‌نشین کرد، همین بهانه‌ای برای افزایش تصاعدی خشونت‌های خانوادگی شد.  
 

«خشونت علیه زنان، انواع و اقسام دارد و فقط به آسیب جسمی منتهی نمی‌شود. حتی یک عبارت یا یک جمله عاشقانه در خیابان توسط یک مرد غریبه، می‌تواند به روح یک زن لطمه وارد کند و چه بسا منجر به اذیت او شود. در واقع در تعریف از خشونت علیه زنان می‌توان گفت؛ هرگونه رفتار فیزیکی یا غیرفیزیکی اعم از خشونت جسمی، جنسی، روحی و روانی که به آزار و اذیت زنان منجر می‌شود را در برمی‌گیرد.»

 

«این موضوع در جامعه ما از سال‌ها پیش ریشه داشته، هم در اماکن خصوصی و هم در اماکن عمومی چنین اعمال خشونت‌آمیزی علیه زنان انجام می‌شده است. نگاه مردان جامعه در کشور ما به زنان، مانند نگاه به یک کالای خصوصی است و در طول روز، زنان ممکن است در معرض خشونت‌هایی از طریق مردان قرار بگیرند. این در حالی است که زنان به دلایل مختلف، تمایلی برای شکایت از خود نشان نمی‌دهند.»

 

«زنان به دلیل ترس از آبرو ترجیح می‌دهند، سکوت کنند. بنابراین آن‌ها در اکثر مواقع حاضرند؛ هرگونه سختی را متحمل شوند تا پای‌شان به دادگاه باز نشود. پروسه دادگاه هم امری طولانی و سخت است. باید انجمن‌های حمایت از زنان بیشتر شود. زنان مراکز مربوط به خود را داشته باشند تا بتوانند تحت حمایت قرار بگیرند. خشونت علیه این قشر آسیب‌پذیر می‌تواند از یک توهین ساده شروع و با ضرب و جرح منجر به قتل پایان بگیرد.»

 

«در جامعه به دلایل مختلف شاهد زن‌کشی هستیم که بیشترین علت آن هم ناموسی است. باید این موضوع را بررسی کرد که چرا دختران و زنان ما به دلایل ناموسی به قتل می‌رسند. قوانین منظم و ثبت شده‌ای هم در این مورد نداریم. بخشی از قوانین جزایی جمهوری اسلامی، براساس قوانین اسلام شکل گرفته است که نمی‌توانیم آن‌ها را تغییر بدهیم، اما بخش دیگر این احکام قابل تغییر هستند، که قانونگذار باید توجه کند در هنگام تغییر احکام، حقوق زن بیش از پیش رعایت شود.»

 

«چند سال پیش، شرکت‌هایی در جهت نیروی استخدامی زنان، از آن‌ها سوءاستفاده می‌کردند. حتی کار به جایی رسید که نیروی انتظامی، شروع به هشدار در خصوص این شرکت‌ها کرد. این در شرایطی است که شرط اول برای اشتغال زنان در جامعه امنیت است. زنان باید استقلال مالی داشته باشند، پس باید امنیت در جامعه را احساس کنند تا بتوانند شغلی داشته باشند. نگاه حاکم از سوی مسوولان نیز باید عادلانه باشد و به سمت مساوی بودن حقوق زن و مرد در جامعه گرایش پیدا کند، نه در حد شعار، بلکه در عرصه عمل. این معضل قدیمی و ریشه‌دار یعنی نگاه مردسالارانه باید تغییر کند که زن در جامعه با اعمال خشونت‌آمیزی روبه‌رو نشود.»

 

«در کشور‌های توسعه یافته این نوع نگاه خشونت‌آمیز بسیار کم دیده می‌شود، اما در جامعه ما نیز می‌توان طبق احکام اسلامی این نوع نگاه را تغییر دهیم، تا زنان هم در جامعه از حقوق خودشان بهره‌مند شوند و مورد بی‌مهری قرار نگیرند. این نادیده گرفتن حقوق شهروندی در مقوله نگاه به زن و رفتار با زن نیز رخ می‌دهد، اما به‌رغم آنچه مردان در ظاهر نشان می‌دهند، در باطن نوع نگاه‌شان به زن چیز دیگری است. یک سازمان و یک نهاد، تنها نمی‌تواند تغییراتی را متحول شود، باید آموزش همگانی نیز در این راستا انجام بگیرد.»

 

بهار نیوز