در ابتدای این مراسم شهرام شکیبا که اجرا را عهده‌دار بود، در سخنانی گفت: روزگار خیلی بدی شده است. ما حالا یکی یکی رفقای هم سال، هم سن و هم نفس خودمان را بدرقه می‌کنیم. امروز رفیقی را بدرقه می‌کنیم که صدای خنده‌هایش همیشه در این ساختمان برایمان شنیدنی بود. چه موقعی که اینگونه ساخته شده و چه موقعی که هنوز نیمه‌کاره بوده است و این پایین دفاتری را تدارک کرده بودند. ریشش همیشه تراشیده و سبیل خیلی مرتب رشک برانگیز، صورت سفید و درخشان، خنده همیشگی، لهجه غریب و کششی که به آکسان ته کلمات جمله‌اش می داد، وحید حیاتی را همیشگی در یاد ما زنده نگه می‌دارد.

همچنین میلاد عرفان‌پور، مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری به عنوان اولین سخنران مراسم خاکسپاری وحید حیاتی گفت: هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق….. ثبت است بر جریده عالم دوام ما. عرض سلام، ادب و تسلیت خدمت همه عزیزان حاضر و خانواده محترم حیاتی، همه دوستان، همه اهالی موسیقی و همه کسانی که از دیروز که خبر درگذشت وحید حیاتی را شنیدند، داغدار و منقلب هستند. چه بسیار استادان و برجستگان هنر روزگار ما که تماس گرفتند و با حالت منقلب و گریان از وحید عزیز می‌گفتند. تسلیت واقعا واژه‌ای نیست که از پس کم کردن آلام این خانواده بزرگ برآید.

وی افزود: یادم می‌آید آقا وحید عزیز همیشه ذکر خیر مادر را داشت و احوالات مادر را می‌گفت. ما بسیار مشتاق این بودیم که مادر را زیارت کنیم اما نه در این حال. در یک حال بهتری. مرحوم حیاتی می‌گفت مادر چقدر اهل قرآن، دل و معنا است. معنایی که ما زمینی‌ها و امثال بنده حقیر از حیات می‌دانیم صدای نبض، صدای تپش قلب و علائم زیستی این‌چنینی است اما معنایی که اهل ملکوت و قرآن از حیات می‌دانند، چیز متفاوتی است از این جهت گمان نکنیم اگر امثال وحید که مرگ در کنار نام آنها کلمه غریبه‌ای است از میان ما رفتند، حیات آنها به پایان رسیده است. نه. همینطور که می‌بینید و در این فضای با شکوه و غمگین قابل مشاهده است، وحید حیاتی عزیز هنوز زنده است و امثال این عزیز که دلشان را سال‌ها در ایام حیات با معانی مقدس، مهربانی و رحمت روشن و زنده کرده‌اند، حالا حالاها از جمع ما نخواهند رفت.

مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری بیان کرد: خانواده محترم آقا وحید، همسر محترم او، مادر بزرگوار، پسر، خواهر و برادرانش بدانند آقا وحید ان‌شاءالله از این به بعد در زندگی خانواده خودش، میان دوستان و فضای هنر اصیل کشور بیشتر حضور خواهد داشت. استادان ارجمند در جمع هستند و قطعا درباره آقا وحید بیشتر خواهند گفت و سابقه آشنایی دیرینی با ایشان داشته‌اند. من نمی‌خواهم خیلی درباره آقا وحید صحبت کنم ولی واقعا تلاشی که او سال‌های سال‌ دلسوزانه برای هنر اصیل این مملکت داشت، از خاطره‌ها نخواهد رفت.عرفان‌پور گفت: در پایان به نمایندگی از مدیریت محترم حوزه هنری که این چند روزه در سفری بودند و خیلی دوست داشتند در این جمع باشند، معاونت محترم حوزه که در جمع ما هستند و معاونین حوزه هنری از همه عزیزانی که در جمع ما هستند، تشکر می‌کنم.

در ادامه پیام مهدی دادمان، رئیس حوزه هنری که در سفر سوریه است، خوانده شد. در این پیام چنین آمده بود: «انا لله و انا الیه راجعون. خبر درگذشت همکار گرانقدرمان، آقای حیاتی بسیار تاثربرانگیز بود. این فقدان تلخ را خدمت خانواده محترم ایشان و مجموعه حوزه هنری تسلیت عرض می‌کنم. در جوار حرم مقدس اسوه صبر و مقاومت برای خانواده ایشان از حضرت زینب(س)صبر و تسلی مسئلت می‌نمایم. رحمت، مغفرت و رضوان الهی نثار روح ایشان باد.»

حمیدرضا نوربخش ـ خواننده و مدیرعامل خانه موسیقی ایران  ـ در سخنانی گفت: وحید حیاتی را از دهه ۷۰ شناختم؛ روزگاری که ما جوان بودیم و او هم جوان‌تر. چهره متبسم، شاداب، پرانرژی و تاثیرگذاری داشت که مهربانی از همه وجودش متشعشع بود. هرکس وحید حیاتی را حتی یک بار دیده باشد، گواهی می‌دهد که چهره متبسم و مهربان او در ذهنش حک شده‌ است. روزگاری که تازه به حوزه آمده بود و خیلی پر انرژی بود و من نیز گاهی توفیق داشتم می‌آمدم و رفت و آمدی داشتیم، تا دهه ۸۰ در خانه موسیقی هم وحید حیاتی یار مهربان ما بود.

او ادامه داد: من همیشه او را به عنوان یک یار مهربان و یک مددکار بسیار قابل اعتماد شخصا در کنار خود داشتم. او دل در گروی فرهنگ و هنر راستین این سرزمین داشت. یادم نمی‌رود که با چه حرارت، شوق و انگیزه‌ای برای آغاز برنامه شب‌های آواز ایرانی که قرار بود در حوزه اجرا شود، با سروش بخشایش عزیز آمدند و با چه نشاط و انگیزه‌ای درباره این برنامه که در نظر داشتند توضیح می‌داد و دلش می‌خواست برای حفظ این بخش بسیار مهم و میراث گران‌بهای این سرزمین که آواز است به شکلی کمک کند. قطعا وحید حیاتی اکنون در بهترین جای هستی نظاره‌گر ماست؛ چراکه آنچه ما از اولیای دین شنیده‌ایم در وجود او بود. مگر دین غیر از اخلاق و مهربانی است؟ آنچه که ما از رسول خدا و اولیای دین شنیده‌ایم، مگر غیر از این است؟ وجه متبسم، مهربانی، خیرخواهی، خدمت‌رسانی، گره‌گشایی از ویژگی‌های او بود. صدها فرشته بوسه بر آن دست می‌زنند که گره از کار خلق باز کند. وحید حیاتی انسانِ مهربان، دوست‌داشتنی و عزیزی بود. من به خانواده و همه دوستان، همکاران و هنرمندان و جامعه هنری تسلیت می‌گویم. امیدوارم که خداوند روح او را قرین رحمت و رضوان بدارد و در کنار اولیایش سکنی دهد.

همچنین در بخش دیگری حسن آزادفر، نوازنده بیان کرد: رسم دنیا بر این نیست که فرزندی قبل از پدر بار سفر ببندد. و رسم دنیا بر این نیست که هنرجویی قبل از معلم برود. ای کاش هیچ پدری رفتن فرزند و هیچ معلمی رفتن شاگرد خود را نبیند. وحید از جمله هنرمندانی بود که بسیار با اخلاق بود. اساتید هنر می‌دانند که تاثیرگذارترین بخش هنر اخلاق هنرمند است. استادمحمد اسماعیلی یک روز سر کلاس گفت که «حسن جان سعی کن در موسیقی سالم بمانی بقیه‌اش حل است». ساز و آواز را خیلی‌ها می‌زنند ولی آن کسی ماندگار است که با اخلاق‌ترین باشد.

رضا مهدوی ـ کارشناس موسیقی ـ هم گفت: خدا را شکر که وحید حیاتی در چنین وضعیتی و هیبتی تشییع می‌شود. این نشان از آن دارد که او چقدر انسان شریفی بوده است. استاد حسین تهرانی فرمودند که هنر یک درصد و اخلاق ۹۹ درصد. وحید جان حیاتی نه تنها یک هنرمند بود که خلق حسن داشت، جاذبه داشت. او در کنار هنر خود یک روابط عمومی و یک شخصیت بسیط فراگیری داشت که دوست و دشمن را مجذوب خود می‌کرد. اگر کسی به او انتقادی داشت با مهربانی ذکر می‌کرد؛ چراکه در بین ما زیاد است که اگر از کسی دلخور هستیم با تشکر و عصبانیت همه چیز را می‌گوییم ولی وحید آنقدر سلیم‌النفس بود سال‌ها به عنوان یک شخصیت معتمد و کاربلد و یک نیروی خلاق و متعهدی که دغدغه کار و زندگی دارد و می‌خواهد که کارگشا باشد فعالیت می‌کرد.
او ادامه داد: حیف که سال‌ها سختی کشید و بیماری جسمی داشت ولی این امر باعث نشد به هنر و دوستانش ارادتش کم شود. از خدا می‌خواهم که او را با امام حسین (ع) محشور کند.

در ادامه این مراسم میرعلیرضا میرعلی نقی ـ پژوهشگر موسیقی ـ بیان کرد: ۲۰ سال گذشت از آشنایی من با وحید عزیز که ۱۰ سال از این مدت، هر روز او را می‌دیدم و از انرژی مثبت بی‌پایانش بهره می‌بردم. از سال ۸۹ تا اکنون که در محوطه حوزه حضور رسمی نداشته‌ام اما اینجا را همیشه ماوای خود می‌دانستم و هر از گاهی که به اینجا می‌آمدم تا به دوستان و آشنایانم سری بزنم، دیدار وحید حیاتی عین زندگی و نشاط حیات بود. افراد دیگری هستند که پیش از من با ایشان همراه بودند و از این دوستان که به کارنامه وحید عزیز واقف هستند خواهشمندم به صورت مکتوب و ماندگار کاری کنند که کارنامه پربار وحید عزیز فراموش نشود و در جایی ثبت شود که نسل‌های بعد ما بدانند چه افراد سالم و پرکاری در زمینه هنر داشته‌ایم.

وقتی که به پیکر وحید نگاه می‌کردم حس می‌کردم خواب می‌بینم و باورپذیری رفتن او برایم بسیار سخت است و می‌دانم که تا مدت‌ها این مسئله با من همراه خواهد بود. امیدوارم با همان معصومیتی که به دنیا آمد و زیست و با همان پاکی که رفت، در نورانی‌ترین جاهای عالم هستی برود.پیکر مرحوم وحید حیاتی بعد از قرائت نماز میت از محل حوزه هنری به سمت آرامگاه ابدی اش در بهشت زهرا (س) رفت.

وحید حیاتی که از سال ۱۳۷۰ با فراگیری نوازندگی دف و تنبک نزد حسن آزاده‌فر پای در وادی موسیقی گذاشت و سپس با حضور در محفل تدریس استادانی چون مهرداد کریم خاوری، فردین کریم خاوری، بابک مدرسی، محمد محرابی، علی منتظری و امیر اسلامی تجربه کسب کرد، هم اکنون در حضور دوستان و همکارانش رهسپار خانه ابدی‌اش شد. او در سال‌های اخیر در مرکز موسیقی حوزه هنری فعالیت می‌کرد.

بهار نیوز