طبق نظرسنجی از ۲۰۰۰ بزرگسال بالای ۳۰ سال که دست‌کم یک بار ازدواج کرده‌اند، احتمال جدایی‌ در سه سال اول ازدواج در میان زوج‌هایی که از سال ۲۰۰۰ تا کنون در فضای مجازی با هم آشنا شده‌اند ‌۱۲درصد، و در میان زوج‌هایی که از طریق ارتباطات اجتماعی آشنا شده‌اند ۲درصد بوده است. طبق اعلام بنیاد «ازدواج» ، موسسه خیریه‌ای که سفارش‌دهنده این پژوهش بود، این یافته‌ها نشان می‌دهد که شبکه‌ ارتباطات اجتماعی نقش مهمی در حمایت از زوج‌ها در سال‌های اول ازدواج دارد. بر اساس نتایج این تحقیق، این اختلاف در میزان طلاق تا ده سال اول پس از ازدواج همچنان وجود دارد. ۱۷درصد از کسانی که با شریک زندگی خود در فضای مجازی آشنا شده‌اند پس از هفت سال طلاق گرفته‌اند، حال آن که این رقم در میان زوج‌هایی که از راه آشنایان یکدیگر را دیده بودند، ۱۰درصد بود.
در گزارش این پژوهش آمده است: «البته پس از گذشت ده سال از ازدواج، بیشترین میزان طلاق، یعنی ۲۴درصد، در میان کسانی مشاهده شد که در محل کار با هم آشنا شده‌ بودند. این رقم برای زوج‌های آشنا شده در اینترنت ۲۰درصد، برای زوج‌هایی که در رستوران یا میخانه آشنا شده بودند ۱۹درصد، و در مورد کسانی که از طریق دوستان یا اعضای خانواده یا همسایگان آشنا شده بودند ۱۵درصد بود.» در این پژوهش، تفاوت احتمالی میان زوج‌هایی که از طریق برنامه‌های دوست‌یابی مجازی مانند ای‌هارمونی و بامبل آشنا شده‌اند با زوج‌هایی که در بسترهای مجازی معروف به «برنامه‌‌های دوست‌یابی» همچون گریندر یا تیندر یکدیگر را پیدا کرده‌اند، مشخص نشده است. به گفته هری بنسون، مدیر تحقیقات بنیاد ازدواج، این یافته‌ها «دردسرساز» هستند.
او می‌گوید: «طبق این یافته‌ها، زوج‌هایی که به این طریق آشنا می‌شوند ممکن است در سال‌های اولیه ازدواج برای مقابله با تمام چالش‌هایی که فراروی آن‌ها قرار می‌گیرد، در قیاس با آن‌هایی که از طریق دوستان، اقوام، یا همسایگان آشنا شده‌اند، از سرمایه اجتماعی کافی یا شبکه‌های حمایتی تنگاتنگ اطرافشان برخوردار نباشند. این تفاوت در گذر زمان از بین می‌رود، اما پرسش این است که چرا اصلاً وجود دارد.» به گفته شرکت مشاوره‌ای بازارپژوهی ساوانتا کامرس که این بررسی را انجام داده است، زوج‌هایی که در فضای مجازی آشنا شده‌اند به هنگام ازدواج «نسبتاً با هم بیگانه‌اند» زیرا نداشتن پیوندهای متقابل باعث می‌شود که کسب اطلاعات درباره یکدیگر دشوارتر شود.
همچنین، طبق این گزارش، آن‌هایی که در فضای مجازی با هم آشنا می‌شوند، باید ارتباط اجتماعی با خانواده و دوستان طرف مقابل را «از صفر شروع کنند و از ارتباط پاگرفته در گذر سالیان محروم هستند.» بنسون می‌گوید: «یافته‌های ما به‌هیچ‌وجه نقش حیاتی دوست‌یابی مجازی را کاهش نمی‌دهد یا از بین نمی‌برد. اما در عین حال نشان می‌دهد که وقتی منابع قابل اطمینان در مورد اطلاعات پس‌زمینه و پشتیبانی اجتماعی بعدی با آسانی کمتری در دسترس باشد، شناختن فردی که نسبتاً بیگانه است خطرها و دشواری‌های بیشتری دارد.» طبق آخرین آمار اداره آمار ملی، در دهه گذشته، شمار افرادی که تصمیم به ازدواج یا وارد شدن به پیوند مدنی گرفتند به تدریج رو به کاهش بوده است. در سال ۲۰۱۹؛ ۵۰.۴درصد از جمعیت انگلستان و ولز پیوند قانونی با یکدیگر داشتند.