تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۸/۱۴ ساعت ۱۰:۰۷
کد مطلب : ۳۰۳۲۲۸
این پسر سینمای ما، چیزی برای دلبری کم ندارد
گروه فرهنگی: امیر جدیدی در تازه‌ترین نقش آفرینی خود با اصغر فرهادی همکاری کرده است. بازی او در«قهرمان» تحسین‌های بسیاری برانگیخته است.جدیدی اول راه است و بدون تردید حرف‌های بسیاری در هنر بازیگری برای گفتن دارد. او آمده که بماند و برای سینمای ایران افتخار و جریان سازی کند. جدیدی پتانسیل درخشش در سطح بازیگری دنیا را دارد و این مهم برای او دور نیست.
بهنام شریفی درباره‌ی بازی او در قهرمان نوشت: «بازیگری در بالاترین سطح خود چگونه رخ می‌دهد؟ بازیگر ویژگی‌های کاراکتر را از آن خود می‌کند، از درون خود به بیرون کاراکتر و از درون کاراکتر به بیرون خود می‌رود. همزمان خودش را از بیرون می‌بیند و در عین حال با کاراکتر یکی می‌شود. برخی به بازیگر - زندگی‌ها معتقدند و برخی تحلیل نقش و در درون شکستن نقش و آنتی‌تزی تازه ارائه دادن را قبول دارند. در نهایت این تغییر و تبدل فرآیندی نادیدنی و هضمش دشوار و پیچیده است.«رحیم» ِ «قهرمان» ساده است، ابله نیست. مثل بسیاری از هم‌نوعانش از ستایش و توجه خوشش می‌آید. سالها در تاریکی ِ ندیدن‌ها زندگی کرده و حالا خوشحال است که در زیرنور دیده می‌شود.
نگاه‌ها، مکث‌ها، دهان نیمه‌باز ، تونالیته‌ی صدا و فیزیک جدیدی رحیم را باورپذیر می‌کنند. نگاه کنیم به شیوه‌ی ایستادنش و دستهایی آویزان که پشتشان را می‌بینیم . شرم، صفا، ترس، ساده‌دلی و میزان نادیده گرفتن و کمبود اعتماد به نفس رحیم در فیزیک بازیگر عیان است. شیوه‌ی نگاه‌های جدیدی، خوشحالی کودکانه‌اش وقتی «قهرمان» می‌شود، بغض پشت چشمانش در برخورد با فرزندش، شوق و شور نی‌نی چشمانش در کنار «فرخنده» جلوه‌هایی از تغییر بنیادین بازیگری او هستند. بازیگری خوش‌قد و بالا و خوش‌تیپ که افراشتگی و صدای بمش در این فیلم به درهم‌شکستگی و نحیف بودن و صدایی زیر و آرام تبدیل شده. در کنار همه‌ی این‌ها مسٲله‌ی لهجه‌ی شیرازی هم هست. او لهجه را هم درونی کرده و ما به راحتی باورش می‌کنیم.
خشم رحیم که در نیمه‌ی دوم آرام آرام در بزنگاه‌ها مانند مذاب از عمق جانش بیرون می‌آید، خشم یک انسان تحقیر شده است ( محکم بستن در و دوباره برگشتن و آرام بستنش این تحقیر را نمایشی می‌کند).به خاطر این خشم درونی که چون آتشفشانی آرام کم‌کم سرریز می‌کند، ما درد رحیم را عمیقا درک می‌کنیم. سکانس درگیری‌اش با مسئول زندان بر سر پاک کردن فیلم و تنظیم درجه‌ی هیجانی خشم که از گره‌یی درونی آمده خشم آتشفشانی یک انسان آرام را نشانمان می‌دهد.
به گمانم امیرجدیدی یکی از بهترین بازی‌های سال را انجام داده. تلاشش، دقتش، ظرافت بازی‌اش و ریتم متناسب نقش‌آفرینی‌اش که برای لحظه‌یی از دست نمی‌رود، می‌تواند او را در لیست نامزدهای اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد قرار دهد. او توانسته روحش را با کاراکتر در میان بگذارد و روح ما را درگیر کند.امیرجدیدی با این بازی، بار دیگر در هنر بازیگری متولد شده است.»
محسن جعفری راد در این باره نوشت: «در فیلم «قهرمان»، امیر جدیدی کاملا از نظر بازیگری پوست انداخته است. بازی در قالب شخصیتی که هم باید ایستا و درونگرا رفتار کند و هم به موقعش برای دفاع از حقش بازی برونگرایانه انجام دهد ، به خودی خود دشوار است حالا به این اضافه کنید که کارگردان مقابل شما اصغر فرهادی یعنی یکی از سختگیرترین کارگردان ها در هدایت بازیگران باشد.فن بیان جدیدی در فیلم «قهرمان» و آکسان گذاری او روی کلمات در اوج و فرود داستان، فوق العاده است. جدیدی با هوشمندی از این فرصت طلایی استفاده کرده و برعکس برخی تجربه های قبلی اش که نسبتا عصیانگر بود، مثل فیلم های «من»، «لتیان»، «سیزده» و ...
اینجا کاملا در قالب نقش رحیم فرو رفته و به معنی دقیق کلمه، فاصله خود از کاراکتر را حذف کرده است. مجموعه بازیگری فیلم فرهادی عالی است اما بازی جدیدی مانند نگینی در روایت فیلم می درخشد و این می تواند سکوی پرتاب او به بازی های بین المللی باشد. چرا؟ جدیدی برخلاف اکثر بازیگران ایرانی صورتی کمتر شرقی دارد و می تواند نقش غیر آسیایی را بازی کند.باید تاکید کرد بازی و ایفای نقش اول فیلمی که کارگردانش بهترین بازی ها را از بازیگران می گیرد - از فراهانی در «درباره الی» تا شهاب حسینی در «جدایی نادر از سیمین» و حتی خاویر باردم در «همه می دانند»، سنگ محک جدی و یک امتحان بزرگ برای جدیدی بود که به خوبی با تناسب مهندسی شده میان زبان بدن و فن بیانش، به کمک فرهادی ، آن را عینیت بخشیده است.
نیما حسنی نسب درباره‌ی امیر جدیدی نوشت: «یک امیر جدیدی درجه‌یک؛ با لحن و میمیک و حرکت‌های کنترل‌شده و حفظ دقیقِ راکوردی دشوار که شیرازه‌ی روایتِ پُرجزییاتِ «قهرمان» را در چرخ‌وفلکِ اتفاق‌های داستان محکم نگه می‌دارد و سیمایی درست و به‌شدت همدلی‌برانگیز از یک کاراکترِ پیچیده و مناقشه‌برانگیر در سراسر زمان طولانیِ فیلم ترسیم می‌کند.»
حسین جوانی نوشت: «لباس‌های کهنه، صورتی تکیده، چشمانی بی‌حال، لهجه‌ای متفاوت و لحنی که دیگر بازتاب دهنده‌ی رک بودن همیشگی جدیدی نیست. رحیمِ فیلم قهرمان کمتر نشانی از آن جوان‌های خوش قد و بالا، خوش پوش و آراسته‌ی فیلم‌های قبلیِ جدیدی دارد. موضوعی که باعث شده میان پیروزِ رخ دیوانه با رحیم فاصله‌ای بسیاری وجود داشته باشد. هر دو جوان‌های پایین شهری و متعلق به طبقه محروم جامعه هستند اما جدیدی به نقش هر یک از آنها با توجه به ویژگی‌های محیطی و شخصیتی‌شان جلوه‌ای متمایز بخشیده است. جدیدیِ قهرمان سیمای متفاوتی از جدیدی ارائه می‌دهد که نه امیدواریِ پوریایِ پایان خدمت و فرزاد هت‌تریک را دارد، نه جدیتِ بابک اژدها وارد می‌شود و سیاوشِ روز صفر. حاصل همکاری با اصغر فرهادی که جدیدی آن را به حضور در دانشگاه تعبیر کرده است.»
بهنام شریفی درباره‌ی بازی او در قهرمان نوشت: «بازیگری در بالاترین سطح خود چگونه رخ می‌دهد؟ بازیگر ویژگی‌های کاراکتر را از آن خود می‌کند، از درون خود به بیرون کاراکتر و از درون کاراکتر به بیرون خود می‌رود. همزمان خودش را از بیرون می‌بیند و در عین حال با کاراکتر یکی می‌شود. برخی به بازیگر - زندگی‌ها معتقدند و برخی تحلیل نقش و در درون شکستن نقش و آنتی‌تزی تازه ارائه دادن را قبول دارند. در نهایت این تغییر و تبدل فرآیندی نادیدنی و هضمش دشوار و پیچیده است.«رحیم» ِ «قهرمان» ساده است، ابله نیست. مثل بسیاری از هم‌نوعانش از ستایش و توجه خوشش می‌آید. سالها در تاریکی ِ ندیدن‌ها زندگی کرده و حالا خوشحال است که در زیرنور دیده می‌شود.
نگاه‌ها، مکث‌ها، دهان نیمه‌باز ، تونالیته‌ی صدا و فیزیک جدیدی رحیم را باورپذیر می‌کنند. نگاه کنیم به شیوه‌ی ایستادنش و دستهایی آویزان که پشتشان را می‌بینیم . شرم، صفا، ترس، ساده‌دلی و میزان نادیده گرفتن و کمبود اعتماد به نفس رحیم در فیزیک بازیگر عیان است. شیوه‌ی نگاه‌های جدیدی، خوشحالی کودکانه‌اش وقتی «قهرمان» می‌شود، بغض پشت چشمانش در برخورد با فرزندش، شوق و شور نی‌نی چشمانش در کنار «فرخنده» جلوه‌هایی از تغییر بنیادین بازیگری او هستند. بازیگری خوش‌قد و بالا و خوش‌تیپ که افراشتگی و صدای بمش در این فیلم به درهم‌شکستگی و نحیف بودن و صدایی زیر و آرام تبدیل شده. در کنار همه‌ی این‌ها مسٲله‌ی لهجه‌ی شیرازی هم هست. او لهجه را هم درونی کرده و ما به راحتی باورش می‌کنیم.
خشم رحیم که در نیمه‌ی دوم آرام آرام در بزنگاه‌ها مانند مذاب از عمق جانش بیرون می‌آید، خشم یک انسان تحقیر شده است ( محکم بستن در و دوباره برگشتن و آرام بستنش این تحقیر را نمایشی می‌کند).به خاطر این خشم درونی که چون آتشفشانی آرام کم‌کم سرریز می‌کند، ما درد رحیم را عمیقا درک می‌کنیم. سکانس درگیری‌اش با مسئول زندان بر سر پاک کردن فیلم و تنظیم درجه‌ی هیجانی خشم که از گره‌یی درونی آمده خشم آتشفشانی یک انسان آرام را نشانمان می‌دهد.
به گمانم امیرجدیدی یکی از بهترین بازی‌های سال را انجام داده. تلاشش، دقتش، ظرافت بازی‌اش و ریتم متناسب نقش‌آفرینی‌اش که برای لحظه‌یی از دست نمی‌رود، می‌تواند او را در لیست نامزدهای اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد قرار دهد. او توانسته روحش را با کاراکتر در میان بگذارد و روح ما را درگیر کند.امیرجدیدی با این بازی، بار دیگر در هنر بازیگری متولد شده است.»
محسن جعفری راد در این باره نوشت: «در فیلم «قهرمان»، امیر جدیدی کاملا از نظر بازیگری پوست انداخته است. بازی در قالب شخصیتی که هم باید ایستا و درونگرا رفتار کند و هم به موقعش برای دفاع از حقش بازی برونگرایانه انجام دهد ، به خودی خود دشوار است حالا به این اضافه کنید که کارگردان مقابل شما اصغر فرهادی یعنی یکی از سختگیرترین کارگردان ها در هدایت بازیگران باشد.فن بیان جدیدی در فیلم «قهرمان» و آکسان گذاری او روی کلمات در اوج و فرود داستان، فوق العاده است. جدیدی با هوشمندی از این فرصت طلایی استفاده کرده و برعکس برخی تجربه های قبلی اش که نسبتا عصیانگر بود، مثل فیلم های «من»، «لتیان»، «سیزده» و ...
اینجا کاملا در قالب نقش رحیم فرو رفته و به معنی دقیق کلمه، فاصله خود از کاراکتر را حذف کرده است. مجموعه بازیگری فیلم فرهادی عالی است اما بازی جدیدی مانند نگینی در روایت فیلم می درخشد و این می تواند سکوی پرتاب او به بازی های بین المللی باشد. چرا؟ جدیدی برخلاف اکثر بازیگران ایرانی صورتی کمتر شرقی دارد و می تواند نقش غیر آسیایی را بازی کند.باید تاکید کرد بازی و ایفای نقش اول فیلمی که کارگردانش بهترین بازی ها را از بازیگران می گیرد - از فراهانی در «درباره الی» تا شهاب حسینی در «جدایی نادر از سیمین» و حتی خاویر باردم در «همه می دانند»، سنگ محک جدی و یک امتحان بزرگ برای جدیدی بود که به خوبی با تناسب مهندسی شده میان زبان بدن و فن بیانش، به کمک فرهادی ، آن را عینیت بخشیده است.
نیما حسنی نسب درباره‌ی امیر جدیدی نوشت: «یک امیر جدیدی درجه‌یک؛ با لحن و میمیک و حرکت‌های کنترل‌شده و حفظ دقیقِ راکوردی دشوار که شیرازه‌ی روایتِ پُرجزییاتِ «قهرمان» را در چرخ‌وفلکِ اتفاق‌های داستان محکم نگه می‌دارد و سیمایی درست و به‌شدت همدلی‌برانگیز از یک کاراکترِ پیچیده و مناقشه‌برانگیر در سراسر زمان طولانیِ فیلم ترسیم می‌کند.»
حسین جوانی نوشت: «لباس‌های کهنه، صورتی تکیده، چشمانی بی‌حال، لهجه‌ای متفاوت و لحنی که دیگر بازتاب دهنده‌ی رک بودن همیشگی جدیدی نیست. رحیمِ فیلم قهرمان کمتر نشانی از آن جوان‌های خوش قد و بالا، خوش پوش و آراسته‌ی فیلم‌های قبلیِ جدیدی دارد. موضوعی که باعث شده میان پیروزِ رخ دیوانه با رحیم فاصله‌ای بسیاری وجود داشته باشد. هر دو جوان‌های پایین شهری و متعلق به طبقه محروم جامعه هستند اما جدیدی به نقش هر یک از آنها با توجه به ویژگی‌های محیطی و شخصیتی‌شان جلوه‌ای متمایز بخشیده است. جدیدیِ قهرمان سیمای متفاوتی از جدیدی ارائه می‌دهد که نه امیدواریِ پوریایِ پایان خدمت و فرزاد هت‌تریک را دارد، نه جدیتِ بابک اژدها وارد می‌شود و سیاوشِ روز صفر. حاصل همکاری با اصغر فرهادی که جدیدی آن را به حضور در دانشگاه تعبیر کرده است.»
پربينندهترين مطالب و خبرها
