دکتر "دنیس مگان"(Dennis Mangan)، پژوهشگر شرکت "MTOR LLC" در کالیفرنیا گفت: همه شکل‌های حیات، به عنصر آهن به عنوان جزئی از سیستم‌های بیوشیمیایی خود نیاز دارند. آهن برای تولید "آدنوزین تری فسفات"(ATP) در میتوکندری، سیتوکروم‌ها، هموگلوبین و بسیاری از کاربردهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

آهن برای رشد و حفظ ارگانیسم‌ها ضروری است؛ بنابراین همه موجودات زنده، از باکتری‌ها و جلبک‌ها گرفته تا پستانداران، روشی را برای جمع‌آوری آهن از محیط خود و ذخیره آن ایجاد کرده‌اند. اهمیت آهن در زندگی نشان می‌دهد که آهن ممکن است در پیری نقش داشته باشد.

بیشتر موجودات زنده، از جمله انسان، هیچ روش منظمی برای رها شدن از آهن اضافی ندارند. مشکلی که موجودات زنده برای استفاده از آهن در سیستم‌های بیولوژیکی با آن مواجه هستند، محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب آهن است.

همان ویژگی آهن که آن را مفید می‌کند، یعنی توانایی آن در پذیرش یا اهدای الکترون، می‌تواند توانایی آسیب رساندن به مولکول‌ها و اندامک‌ها را از طریق "واکنش فنتون"(Fenton) برای آن فراهم کند. طی واکنش فنتون، آهن با هیدروژن پراکسید واکنش نشان می‌دهد و به تشکیل مواد بسیار واکنش‌پذیر منجر می‌شود.

از نظر تئوری، پروتئین‌های ذخیره‌ شده باید برای محافظت از اندامک‌ها و درشت‌مولکول‌ها در برابر واکنش‌پذیری آهن کافی باشند اما در عمل، ممکن است فرآیند دیگری مهمتر شود. این فرآیند، اختلال در تنظیم آهن است که طی آن، پروتئین‌های ذخیره مانند "فریتین"(Ferritin) می‌توانند آسیب ببینند. این موضوع، به نشت آهن اضافی منجر می‌شود که می‌تواند با ساختارهای سلولی واکنش نشان دهد و آسیب اندام‌ها و زوال مرتبط با پیری را به همراه داشته باشد.

پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که آهن، بسیاری از شرایطی را دارد که ممکن است آنها را در یک ماده جهانی عامل پیری جستجو کنیم. آهن با افزایش سن انباشته می‌شود و با بسیاری از بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مانند بیماری‌های قلبی-عروقی، سرطان و آلزایمر مرتبط است. حذف آهن از پلاسما ممکن است جوان‌کننده باشد و افرادی که خون اهدا می‌کنند، میزان مرگ و میر کمتری دارند.آهن، ارتباط نزدیکی با پیری دارد و کنترل ذخایر آهن بدن ممکن است راه مهمی برای افزایش طول عمر انسان باشد.

بهار نیوز