دستورالعمل جدید برای درمان پارکینسون

توصیه‌های درمانی جدید "آکادمی نورولوژی آمریکا" بر درمانی دارویی "دوپامینِرژیک" تمرکز دارد که سطح دوپامین را افزایش داده یا اثرات دوپامین را شبیه سازی می‌کند.پارکینسون یک اختلال حرکتی است و زمانی ایجاد می‌شود که سلول‌های عصبی مغز، قادر به تولید دوپامین کافی نیستند.

یکی از متخصصان این مطالعه از دانشگاه کلگری در ایالت آلبرتای کانادا گفت: تحقیقات موجود در مورد اثربخشی و خطرات احتمالی دارو‌ها در درمان علائم حرکتیِ افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اولیه را به دقت بررسی کردیم و مشاهده شد که "لوودوپا"، معمولا بهترین درمان برای کنترل این علائم است.در دستورالعمل جدید آمده است که متخصصان مغز و اعصاب باید در مورد مزایا و خطرات درمان اولیه با سه گزینه درمانی به بیماران مشاوره دهند که این سه گزینه عبارتند از:لوودوپا، دارویی که در مغز به دوپامین تبدیل می‌شود.

آگونیست‌های دوپامین که اثرات دوپامین را شبیه سازی می‌کنند. آگونیست (Agonist) ماده شیمیایی است که در یک سلول با اتصال به گیرنده‌های آن سلول باعث پاسخ و واکنش آن سلول می‌شود. آگونیست اغلب تقلیدکننده عمل یک ماده طبیعی در بدن است.مونوآمین اکسیداز B یا MAO-B، دارو‌های بازدارنده که از تجزیه دوپامین توسط آنزیمی به نام MAO-B جلوگیری می‌کنند.

بنابر این گزارش، درمان با داروی لوودوپا در کاهش علائم حرکتی در بیماران پارکینسون که در مراحل اولیه بیماری هستند بهتر از آگونیست‌های دوپامین یا بازدارنده‌های MAO-B است.با این حال، لوودوپا و همچنین سایر دارو‌ها با عوارض جانبی همراه هستند؛ بنابراین مهم است فردی که به تازگی بیماری پارکینسون در او تشخیص داده شده، پیش از تصمیم گیری در مورد انتخاب بهترین رژیم درمانی، درباره همه گزینه‌ها از متخصص مغز و اعصاب، مشاوره دریافت کند.

داروی لوودوپا بیشتر از آگونیست‌های دوپامین باعث ایجاد عارضه جانبی موسوم به "دیسکینزی" در پنج سال اول درمان می‌شود با این حال میزان دیسکینزی شدید یا ناتوان کننده در آن زمان کم است. دیسکینزی به حرکات انقباض غیرارادی و نامنظم صورت، بازوها، پا‌ها یا تنه گفته می‌شود.

در دستورالعمل جدید آمده است که متخصصان مغز و اعصاب باید کمترین دُز موثر لوودوپا را برای به حداکثر رساندن فواید و به حداقل رساندن خطر دیسکینزی تجویز کنند.در حالیکه آگونیست‌های دوپامین کمتر باعث ایجاد دیسکینزی می‌شوند با این حال طبق دستورالعمل‌های جدید، احتمال ایجاد اختلالات کنترل تکانه در صورت انتخاب این شیوه درمانی به مراتب بیشتر است. اختلال کنترل تکانه از دسته اختلالات اضطرابی است که فرد دچار رفتار اجباری و وسواس گونه مثلا اجبار به خرید کردن یا خوردن می‌شود.

این دستورالعمل هشدار می‌دهد که این دارو‌ها همچنین با خطر بیشتر خواب آلودگی بیش از حد در طول روز مرتبط هستند و بنابراین افرادی که در مشاغل خاصی فعالیت می‌کنند ممکن است با مشکلات بیشتری از این عوارض جانبی روبرو شوند.همچنین گفته می‌شود که بیماران هنگام مصرف آگونیست‌های دوپامین و بازدارنده‌های MAO-B بیش از زمان مصرف داروی لوودوپا احتمال دارد که درمان خود را به دلیل عوارض جانبی متوقف کنند و بیمارانی که از بازدارنده‌های MAO-B مصرف می‌کنند احتمالا طی دو تا سه سال به درمان بیشتری نیاز دارند.
در پایان این دستورالعمل تاکید شده است که در نهایت انتخاب دارو برای شروع درمان، تصمیم مشترکی بین بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون، متخصص مغز و اعصاب و نیز پرستار او است.