بهار نیوز - «نیسان آبی» فقط درباره نوستالژی‌ها نیست

گروه فرهنگی: ایمان صفا (بازیگر سریال سینما و تلویزیون) معتقد است سریال‌هایی که در نمایش خانگی منتشر می‌شوند چون با عموم مردم سروکار دارند، بیشتر سر زبان‌ها می‌افتند.ایمان صفا را با سریال‌های تلویزیونی مانند «عملیات ۱۲۵»، «خداحافظ بچه»، «راستش را بگو» و… به یاد می‌آوریم. او که در چندین سریال‌ تلویزیونی ایفای نقش کرده، حالا در جدیدترین سریال نمایش خانگی مقابل دوربین رفته است. «نیسان آبی» به تهیه‌کنندگی احسان ظلی‌پور و کارگردانی منوچهرهادی در حال پخش از پلتفرم‌های آنلاین است که به همین منظور با او درباره تفاوت‌های سریال‌سازی در نمایش خانگی با تلویزیون گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:

شبکه نمایش خانگی و سریال‌سازی در پلتفرم‌ها باعث شده تا سریال سازی در این روزها رونق بگیرد. از نظر شما که در این عرصه فعالیت دارید، چرا مخاطبان از تماشای سریال در نمایش خانگی و پلتفرم‌ها استقبال کردند؟
کاملا درست می‌گویید و مردم استقبال بسیاری خوبی از سریال‌های نمایش خانگی کرده‌اند؛ دلیل این موضوع هم آمار و ارقامی است که که درباره ساعت و زمان بازدید هر سریال منتشر می‌شود. من فکر می‌کنم بخشی از ماجرا به این دلیل باشد که بازیگران سینما –که مخاطبان قبلا برای تماشای آن‌ها به سینما می‌رفتند- وارد این سریال‌ها در پلتفرم‌ها شده‌اند و دسترسی راحت‌تری به بازیگر مورد علاقه خود دارند. قبلا مخاطبان فقط می‌توانستند این بازیگران و هنرمندان را در سینما ببینند اما حالا آنها را در زمان طولانی تری و به طور متوالی در یک سریال دنبال می‌کنند. عامل دیگر این است که محدودیت‌های ساخت سریال در نمایش خانگی و پلتفرم‌ها نسبت به تلویزیون کمتر است. در سریال‌های شبکه نمایش خانگی دست فیلمنامه نویس و کارگردان بازتر است.

در گذشته این اقبال مخاطبان به سمت تلویزیون بود و مردم زمان‌های بیشتری را صرف تماشای این رسانه جمعی می‌کردند.
در گذشته تنها رسانه قابل دسترس مردم تلویزیون بود و پلتفرم‌ها وجود نداشتند. در گذشته فقط چند شبکه تلویزیونی وجود داشت که مردم می‌توانستند آنها را ببینند اما امروزه مخاطبان انتخاب‌های زیادی دارند که سریال‌های آنلاین یکی از آنها است. اکنون که هر دو هستند باید قیاس شوند و کیفیت خود را افزایش دهند. تلویزیون جذابیت‌های خودش را دارد و نمایش خانگی هم همین‌طور؛ به هرحال سریال‌هایی که امروز در نمایش خانگی و پلتفرم‌ها تولید می‌شوند، در قیاس با تلویزیون رنگ و لعاب بیشتر، قصه‌ها و بازیگران جدیدتری دارند و این یک نوع ساختار رسانه‌ای نوپا و جدید برای مردم است. همین موضوعات موجب شده تا مردم کشش بیشتری به این سمت پیدا کنند. روزگاری تلویزیون هم از این قابلیت برخوردار بود و با سریال‌های طنز و مخاطب پسند باعث می‌شد تا مردم جذب سریال‌ها بشوند. مردم به دنبال کار خوب و با کیفیت هستند حالا این محصول در هر کجا باشد از آن استقبال می‌کنند.

استقبال از سریال‌های کمدی نشان داده که مردم به تماشای این ژانر گرایش و علاقه بیشتری دارند. همین استقبال مردم موجب شده تا برخی اوقات آثاری تولید شوند که از لحاظ کیفیت و محتوا ارزشی ندارند. دلیل انتخاب شما برای ایفای نقش در سریال نیسان آبی چه بود؟
مردم از فیلم و سریال‌های کمدی استقبال می‌کنند و این روند موجب می‌شود تا عوامل عرصه سریال‌سازی و سینماگران همیشه دوست داشته باشند که به این ژانر ورود کنند. یکی از جذابیت‌های این ژانر برای اهالی سینما همین اقبال مردم است. فیلمساز و تهیه‌کننده هم برای جلب توجه مخاطبان به اثرش، به این سمت کشیده می‌شود که کار کمدی و طنز بسازد. به نظرم استقبال مردم باعث نمی‌شود که کاری بی‌کیفیت ساخته شود بلکه در این بین شاید خیلی‌ها این ژانر را بلد نباشند و خروجی کار ضعیف شود. این موضوع به نابلد بودن یک نفر مرتبط نیست و مجموعه‌ای از عواملِ تاثیرگذار را دربرمی‌گیرد. اینکه یک سریال کار خوبی بشود یا نه صرفا به کارگردان برنمی‌گردد و همه عوامل در این موضوع دخیل هستند. در هر ژانری تولیدات بی‌کیفیت و با کیفیت مطلوب داریم؛ اما سریال‌هایی که در نمایش خانگی منتشر می‌شوند چون با عموم مردم سروکار دارند، بیشتر سر زبان‌ها می‌افتند. اینکه صرفا در ژانر کمدی گاهی شاهد آثار بی کیفیت هستیم اینگونه نیست و چون این ژانر بیشتر دیده می‌شود حساسیت‌ها روی آن زیادتر است.

آیا بازیگران چهره می‌توانند یک سریال را از نجات دهند و اثر را به درجه‌ای مطلوب برسانند؟
خیر، همان‌طور که تاکنون دیده‌ایم در تمام دنیا فیلم‌ها و سریال‌هایی وجود داشتند که بازیگران شاخصی در آن بازی می‌کردند اما با اقبال عمومی مواجه نشدند و به نوعی شکست خوردند. این ثابت شده است که بازیگران به تنهایی نمی‌توانند یک کار ضعیف را به قوی و با کیفیت تبدیل کنند. فیلمسازی یک کار گروهی است که مستلزم تلاش همه عوامل است تا خروجی قابل قبولی بیرون آید.

کارهای کمدی که درون مایه نوستالژی دارند، در این سال‌ها نشان داده که مخاطبان پر و پا قرصی هم دارند. از نظر شما ساخت سریال و فیلم با پس زمینه نوستالژی برای مخاطب تکرای نشده است؟
به عقیده من «نیسان آبی» با درون مایه نوستالژی‌های خاطره‌انگیز پیش نمی‌رود و قصه‌ای به روز دارد. سریال گاهی گذشته را نشان می‌دهد و خب تنها می‌توان چیزهای محدودی از دهه‌های ۶۰ و ۷۰ را به تصویر کشید. ماشین‌ها، لباس‌ها، گریم و… همان‌هایی است که دیدیم و تغییری نمی‌توان در آن‌ها ایجاد کرد. ضمن آن‌که بیش از ۸۰ درصد قصه سریال در زمان حال می‌گذرد و فکر نمی‌کنم برای مخاطب از این نظر تکراری باشد. در دل داستان‌ها گاهی به گذشته فلاش بک زده می‌شود و در مورد این چنین سریال‌هایی نمی‌توان گفت که سوار بر گذشته و نوستالژی قصه خود را بنا کرده است. همانطور که می‌بینید داستان کاراکترها در زمان حال پیش می‌رود و لازمه قصه ارجاعاتی به گذشته است.

انتقادهای بسیاری به منوچهر هادی برای ساخته‌های پیشین او شده بود، از نظر شما آیا این سریال نسبت به آثار قبلی این کارگردان پیشرفت داشته است؟
بسیاری از مردم در جریان نیستند که در تولید یک اثر چه مواردی حائز اهمیت است و تنها نتیجه کار را می‌بینند. برای تولید یک سریال و فیلم نویسنده، کارگردان، تهیه کننده و بازیگران هر کدام نقش پر رنگی دارند. عوامل پشت دوربین حتی تیم تدارکات هم در نتیجه کار اثرگذار است؛ ولی خاصیت شغل ما این است که مردم و مخاطبان فقط نتیجه کار را می‌بینند که البته حق هم دارند چون همه این تلاش‌ها برای خروجی کار و لذت بردن تماشاگر است. در سریال «نیسان آبی» همه عوامل با هم هم‌دل بودند و منوچهر هادی هم در گذشته نشان داده که به خصوص در ژانر کمدی کارگردان موفقی است. در این سریال هم مجدد توانست توانایی‌هایش را نشان بدهد. باید بگویم که او ژانر کمدی را بلد است و می‌داند مخاطب از چه چیزهایی استقبال می‌کند.

در سریال «نیسان آبی» با بازیگران بسیاری مانند حسین یاری، مهران غفوریان و .. هم‌بازی هستید. کار با این بازیگران برای شما چه تجربه‌ای به ارمغان آورد؟
این یک‌دستی بازیگران به دلیل هم‌دلی تیم تولید و عوامل پشت دوربین است که این‌گونه در قاب دوربین نمود پیدا می‌کند. کار کردن با این گروه و بازیگرانی چون حسین یاری، مهران غفوریان، بهناز جعفری، یکتا ناصر و. . بسیار لذت‌بخش بود. از هر کدام این بازیگران یک درس هم بگیریم کافی است و من در طول این مدت، از همه بسیار یاد گرفتم.