نتایج این گزارش نشان می‌دهد که ۰.۰۱ درصد ثروتمندترین افراد صاحب ۱۱ درصد ثروت جهان هستند که نسبت به سال ۲۰۲۰ یک درصد افزایش یافته است. همچنین سهم ثروت جهانی متعلق به میلیاردرها از یک درصد سال ۱۹۹۵ به ۳ درصد در سال ۲۰۲۱ افزایش یافته است. این جهش زمانی رخ داد که دولت‌های سراسر جهان برای کاهش درد اقتصادی ناشی از تعطیلی‌های همه‌گیر، پول را به اقتصاد خود سرازیر کردند اما این پول، قیمت سهام و ارزش املاک را افزایش داد و به ثروت افراد پردرآمد افزود.

آبیجیت بنرجی و استردوفلو، اقتصاددانانی که برنده جایزه نوبل ۲۰۱۹ برای تحقیقات در مورد فقر شدند، اظهار کردند: از آنجایی که ثروت منبع اصلی دستاوردهای اقتصادی آینده و به‌طور فزاینده قدرت و نفوذ است، این امر افزایش بیشتر نابرابری را نشان می‌دهد. آنان گفتند: ما در جهانی زندگی می‌کنیم که تمرکز شدید قدرت اقتصادی در دستان اقلیت بسیار کوچکی از ابرثروتمندان است.

بحران کووید، نابرابری بین افراد بسیار ثروتمند و بقیه جمعیت را تشدید کرده است. با این حال، در کشورهای ثروتمند، مداخله دولت از افزایش گسترده فقر جلوگیری می‌کند اما درباره کشورهای فقیر این مورد درست نیست.
لوکاس چانسل، محقق اصلی این گزارش گفت: این نتایج نشان‌دهنده اهمیت دولت‌های اجتماعی در مبارزه با فقر است.

نتایج گزارش نشان داد که نابرابری ثروت با انتشار کربن و اهداف تغییر آب‌وهوا ارتباط قوی دارد. نابرابری‌های بزرگ در انتشار کربن نشان می‌دهد که سیاست‌های آب‌وهوایی باید آلاینده‌های ثروتمندان را بیشتر مورد هدف قرار دهند.
وی افزود: «تاکنون، سیاست‌های اقلیمی مانند مالیات کربن اغلب به‌طور نامتناسبی بر گروه‌های با درآمد پایین و متوسط تاثیر گذاشته در حالی که عادات مصرف ثروتمندترین گروه‌ها بدون تغییر باقی خواهد مانده است.»

بهار نیوز