فروش کودکان در افغانستان در آستانه زمستان

گروه بین الملل: افغانستان از زمان تسلط طالبان در آشوب است و به دلیل خشکسالی نیز وضعیت اقتصادی این کشور هر روز بدتر می‌شود. در چنین شرایطی خانواده‌های فقیر که متحمل بیشترین آسیب شده‌اند، گاه مجبورند همه چیز حتی فرزندانشان را برای امرار معاش بفروشند.
در این میان بار دیگر زنان و دختران اولین قربانیان هستند. سازمان ملل به تازگی با اعلام نگرانی درباره نابسامانی‌های داخلی افغانستان و تاثیر آن بر سرنوشت زنان و دختران اعلام کرد که حدود ۸۰ درصد از آوارگان داخلی این کشور که از ماه اوت مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده‌اند، زنان و کودکان هستند.صندوق جمعیت سازمان ملل متحد نیز گزارش‌ها درباره فروش کودکان در افغانستان را «عمیقاً نگران کننده» توصیف کرده و هنریتا فور، مدیر اجرایی یونیسف نیز در بیانیه‌ تازه‌ای اعلام کرد: «ما گزارش‌های موثقی دریافت کرده‌ایم که برخی خانواده‌های افغان حتی دختران ۲۰ روزه خود را برای ازدواجی اجباری در آینده، در ازای دریافت پول واگذار کرده‌اند.»
محمد ابراهیم، ساکن کابل، یکی از این افراد است که  می‌گوید چاره‌ای جز پیشنهاد دادن دختر ۷ ساله‌اش جمیله، در ازای بدهی‌اش نداشته است. او می‌گوید: «طلبکار آمد و گفت یا بدهی‌ات را بده یا خانه‌ات را به آتش می‌کشم. او در آخر پذیرفت که دخترم را در ازای بدهی‌ام به مبلغ ۶۵ هزار افغانی (۶۲۰ یورو) با خود ببرد.»بر اساس برآوردهای برنامه جهانی غذا وابسته به سازمان ملل، بیش از نیمی از جمعیت افغانستان یا به عبارت دیگر ۲۲ میلیون نفر از جمعیت ۳۵ میلیون نفری آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند و ناامنی غذایی در این کشور رو به افزایش است. این گزارش تخمین می‌زند که بیش از ۳ میلیون کودک زیر پنج سال نیز در حال حاضر از سوء تغذیه حاد رنج می‌برند.
گزارش‌ها همچنین حاکی از افزایش شمار خودکشی‌ها در این کشور به دلیل نابودی خانواده و آینده افراد همچنین افزایش بیماری‌های روانی است.در میان افرادی که خودکشی کرده‌اند شمار قابل توجهی از مردان سرپرست خانواده نیز دیده می‌شوند که به دلیل افزایش بهای همه کالاها از یکسو و بیکاری و نبود منبع درآمدی برای سیر کردن شکم اعضای خانواده از سوی دیگر، به زندگی خود پایان داده‌اند.روح الله، نگهبان ۶۰ ساله یک مدرسه در شمال بدخشان یکی از این افراد بود که دست به خودکشی زند و اکنون دخترش می‌گوید: «از زمانی که پدرمان فوت کرده، چیزی برای خوردن نداریم.»
با وجود آنکه ازدواج زیر ۱۵ سال در افغانستان غیرقانونی است، اما سال‌هاست که این امر به ویژه در مناطق روستایی افغانستان رایج بوده و اکنون نیز وضعیت نابسامان کشور پس از به قدرت رسیدن طالبان به این بحران دامن زده است.قبل از تسلط طالبان، ۷۵ درصد از هزینه‌های عمومی این کشور از مسیر کمک‌های خارجی تامین می‌شد اما اکنون با خروج نیروهای خارجی و بسیاری از کمک‌کنندگان بین‌المللی، افغانستان بدون کمک‌های بلاعوض رها شده است.
بی نظیر یکی دیگر از دختران فروخته شده است؛ دختری ۸ ساله که قرار است به ازدواج اجباری فردی درآید. پدرش حتی برای او توضیح نداده که چه در انتظارش است و می‌گوید او برای درک آن خیلی جوان است.بی‌نظیر حتی در دورانی که در خانه پدرش بود نیز مجبور به کار برای کسب درآمد بود. او می‌بایست در کنار کارهای خانه و آوردن آب مصرف روزانه، به نخ‌ریسی نیز می‌پرداخت تا در ازای چهار روز کار نخ‌ریسی، یک دلار نصیب پدر بدهکارش بشود.در ولایت بادغیس در غرب افغانستان نیز که خشکسالی‌های طولانی مردم را کاملا درمانده و مجبور به ترک خانه‌ها و روستاهای کرده، دختر جوانی به نام نجیبه از سوی خانواده‌اش در ازای دریافت ۵۰ هزار افغانی معامله شده؛ آنهم درحالی که نجیبه همچنان آرزوی درس خواندن در سر داشته است.
گل احمد، پدر نجیبه می‌گوید با ادامه وضع موجود چاره‌ای جز فروش دیگر دخترانش برای گذران زندگی ندارد.پولی که از فروش این دختران به پدرانشان می‌رسد معمولا صرف بازپرداخت بدهی‌ها و تغذیه دیگر اعضای خانواده می‌شود.
محبوبه سراج، فعال برجسته حقوق زنان افغان می‌گوید: «دختران جوان افغان در حال تبدیل شدن وسیله‌ای برای پرداخت بهای مواد غذایی شده‌اند؛ زیرا در غیر این صورت خانواده آنها از گرسنگی خواهند مرد.»خانم سراج درباره دختران فروخته شده می‌گوید: «معمولا زندگی بسیار سختی در انتظار آنها است، باید بدرفتاری‌های جسمی و روحی زیادی را تحمل کنند که از توان بسیاری از آنها خارج است و به همین دلیل اکثراً خیلی جوان می‌میرند.»فعالان حقوق بشر هشدار داده‌اند که آنچه اکنون بر کودکان و بویژه دختران افغانستان می‌گذرد «نوک یک کوه یخ است» و با ادامه وضع موجود، قحطی و آغاز فصل زمستان همچنین سطح نازل آموزش همگانی در افغانستان، راه حل فروش کودکان برای امرار معاش بیش از هر زمانی رواج خواهد یافت.
دومینیک استیلهارت، مدیر عملیات کمیته بین‌المللی صلیب سرخ نیز به تازگی و پس از یک سفر شش روزه به افغانستان اعلام کرد: «جامعه بین‌المللی به کشوری که در پرتگاه یک فاجعه‌ انسانی قرار دارد، پشت کرده است.»
او از کشورهای ثروتمند خواست تا هرچه سریع‌تر امکان ورود کمکهای بین‌المللی به افغانستان را فراهم کنند و به این ترتیب ضمن نجات کودکان، از سقوط بیمارستان‌ها و مراکز ارائه خدمات به مردم جلوگیری کنند.او افزود: «آنچه در قدم اول ضروری به نظر می‌رسد تزریق نقدینگی به این جامعه است؛ زیرا از ماه اوت تا کنون کل اقتصاد افغانستان ۴۰ درصد کوچکتر شده است.»
آن دسته از سازمان‌های غیرانتفاعی که همچنان در افغانستان فعالند نیز خواستار اقدامات هماهنگ‌تر برای کمک به فقیرترین مردم این کشور شده‌اند.