بهار نیوز - هر وقت احساس ناتوانی کنم، خودم می‌روم

گروه ورزشی: تیم فوتبال هوادار تهران اگرچه تا اینجای کار از لحاظ نتیجه‌گیری موفق عمل نکرده است اما از باب ارائه فوتبالی زیبا، فنی و تاکتیکی این تیم در فصل جاری و در همین ابتدای فصل نشان داده که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد به‌خصوص که شاگردان رضا عنایتی در دو دیدار مهم خود مقابل استقلال و پرسپولیس یک رقابت جانانه و پایاپای را به نمایش گذاشته و چه بسا اگر شانس با آنها یار بود شاید از همین دو دیدار 4 امتیاز نصیب هواداری‌ها می‌شد. با همه این تفاسیر به نظر می‌رسد این تیم دارد کم‌کم راه می‌افتد و درحال پیدا کردن مسیر خود در رقابت‌هاست و احتمالا روزهای روشنی پیش روی نماینده تهران در رقابت‌های لیگ برتر باشد.

درخصوص آخرین شرایط هوادار، رقابت‌های لیگ برتر و تفاوت آن با لیگ دسته اول، وضعیت میزبانی‌های این تیم و شایعه برکناری کادرفنی هوادار و سایر مسائل مرتبط دیگر ازجمله ارزیابی خارجی‌های استقلال و اتفاقات دیدار با پرسپولیس و حتی آخرین شرایط بارسلونا با سرمربی جوان تیم هوادار به صحبت پرداختیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با عنایتی را در ادامه می‌خوانید.

از آخرین وضعیت هوادار صحبت را آغاز کنیم. وضعیت چطور است؟
خداراشکر، همان‌طور که پیش‌بینی می‌کردیم شرایط تیم هفته‌به‌هفته بهتر می‌شود. بعد از اینکه در لیگ برتر رقابت‌هایمان را شروع کردیم، می‌دانستیم که با یک چالش به‌عنوان تیمی که برای اولین‌بار به لیگ برتر صعود کردیم در هفته‌های ابتدایی مواجه می‌شویم، این درحالی است که اگر به 10 بازی که در رقابت‌های امسال انجام دادیم، دقت کنید، هشت بازی با مدعیان قهرمانی و تیم‌های قدرتمند برگزار کردیم و در این مدت تمام بازی‌های سخت‌مان را انجام دادیم و این موضوع یک مقدار کار ما را در شروع رقابت‌های لیگ سخت‌تر کرد تا اینکه بچه‌ها توانستند به یک اعتمادبه‌نفس خاص برسند.

خداراشکر شرایط هوادار این روزها بسیار خوب است اما هنوز ایده‌آل ما نیست و خود من حداقل توقعی که از بار فنی تیم و بچه‌ها داشتم، شرایط بهتر و امتیازات به‌مراتب بیشتر تا الان بود. در هرصورت از امروز تلاش‌مان را بیشتر می‌کنیم تا بتوانیم در پایان فصل، سهمیه هوادار را در پایان این رقابت‌ها حفظ کنیم و ان‌شاءالله این موضوع مهم که خواسته مجموعه تیم هوادار محسوب شده و خواست ما نیز هست، رقم بخورد، هرچند نمی‌خواهیم احساسی صحبت کنیم. امسال ان‌شاءالله می‌خواهیم سهمیه را در رقابت‌های لیگ برتر حفظ کنیم و برای فصل بعد یک تیم قدرتمند را روانه مسابقات کنیم.

به‌عنوان سرمربی جوانی که هم در رقابت‌های لیگ دسته اول کار کردید و هم در رقابت‌های لیگ برتر، مهم‌ترین تفاوت این دو رقابت سطح اول فوتبال کشور را در چه موردی می‌دانید؟
اصلی‌ترین تفاوت توجه است، که متاسفانه به رقابت‌های لیگ دسته اول توجهی نمی‌شود. امسال این نگاه و توجه بیشتر شده است؛ اما می‌دانیم که در این شرایط، رقابت در دسته اول بسیار سخت و دشوار است، چون زمین حریفان در این مسابقات ناشناخته است و آدم را غافلگیر می‌کند، یعنی در شرایطی قرار می‌گیریم که انتظارش را نداریم و واقعا شرایط خاص است. این درحالی است که نحوه نظارت نیز نحوه بدی نیست؛ اما ایده‌آل هم نیست. در هرصورت این رقابت‌ها پشتوانه رقابت‌های لیگ برتر به شمار رفته و اگر بتوانیم این دو رقابت را به مساوات پیش ببریم، مطمئنا این امر به فوتبال‌مان هم کمک می‌کند؛ اما متاسفانه این برنامه وجود ندارد و همین موضوع یعنی ۱۸تیمی بودن رقابت‌های لیگ دسته اول و ۱۶تیمی بودن رقابت‌های لیگ برتر خودش یک چالش بزرگ است.

درصورتی‌که به نظر من خیلی راحت می‌توان هر دو لیگ را ۱۸ تیمی کرد یا هر دو را ۱۶تیمی، و در این خصوص به مساوات رسید. در هرصورت ضعف‌هایی هست که می‌توان با برنامه‌ریزی خوب آنها را حل کرد ضمن اینکه نداشتن استادیوم در شهر تهران خودش یک چالش بزرگ و عجیب است که چرا ورزشگاه مناسب برای بازی‌های نمایندگان تهران در آن وجود ندارد یعنی هم تیم ما و هم پیکان باید هر ثانیه فقط دغدغه این را داشته باشیم که کجا از حریفان‌مان میزبانی کنیم، این درحالی است که همه تیم‌های ایران برای پیش‌فصل، نیم‌فصل و برگزاری اردوهای خود راهی تهران می‌شوند و این موضوع یک اتفاق عجیب و غریب است، درحالی‌که ما استادیوم نداریم تا بتوانیم از رقبایمان میزبانی کنیم.

سرمربی تیم دسته اولی ویستا توربین هم اعتقاد داشت وضعیت ورزشگاه‌ها در تهران تاسف‌آور است تا جایی که برخی اوقات‌ این تیم باید در پارک، بازی کند.
واقعا نمی‌دانم این موضوع به چه شکل است، چون نه سررشته دارم و نه اطلاعات کافی از آنکه چگونه مثلا ورزشگاه اکباتان، تختی، شیرودی و... به مدرسه فوتبال تغییر کاربری داده و این درحالی است که این ورزشگاه‌ها از ورزشگاه‌های قدیمی تهران هستند و خیلی راحت می‌توان در آنها بازی‌های رسمی را برگزار کرد اما چه اتفاقی می‌افتد که این امر محقق نمی‌شود؟ مطمئنا اتفاقاتی هست که نه من می‌دانم و نه شما، اما اگر بخواهیم و در آن ریز بشویم خیلی چیزها می‌توانیم دربیاوریم.

ورزشگاهی مثل تختی می‌تواند میزبان رقابت‌های رسمی باشد یا حتی ورزشگاه اسلامشهر که سال گذشته بازی‌هایمان را در آنجا برگزار می‌کردیم یا ورزشگاه‌هایی مثل راه‌آهن که اگر به آنها رسیدگی شود می‌توان در آنها بازی کرد و این نشان می‌دهد که ما کمبود ورزشگاه نداریم و فقط کمبود ارتباطی داریم و این یک معضل بزرگ برای فوتبال تهران است.

دوباره به شرایط فنی تیم هوادار برسیم؛ درحالی‌که برای رقابت‌های لیگ و حضور در این رقابت‌ها سروصدای زیادی نکردید و مخارج آنچنانی هم نداشتید و حتی یک مقدار دیرتر از سایر تیم‌ها کار را آغاز کردید.
بله، درست است. خودتان می‌دانید که ما تا حدود ۲۰ روز مانده به مسابقات به‌دنبال اسپانسر بودیم تا از ما حمایت کند، از لحاظ مالی می‌دانستیم که نمی‌توان این تیم را در رقابت‌های لیگ برتر ساپورت کنیم چون شرایط با رقابت‌های لیگ دسته اول کاملا متفاوت است. وقتی دوستان تیم را تحویل گرفتند ما مجبور شدیم هرچه سریع‌تر تیم را ببندیم، با همه این تفاسیر افتخار می‌کنم به این بازیکنانی که با هزینه خیلی کم گرفتیم اما آنها انگیزه فوق‌العاده زیاد و بار فنی خوبی دارند و روزی که این تیم را بستیم به شرایط این تیم و بچه‌ها کاملا امیدوار بودم اما فضا طوری شده بود که همان‌طور که گفتم در هفته‌های اول از بدشانسی با حریفان سخت مواجه شدیم و همین موضوع باعث شد اعتمادبه‌نفس‌مان با وجود آنکه خوب بازی می‌کردیم، کاهش پیدا کند و در آن لحظات که یادمان می‌رفت در لیگ برتر هستیم، ضربه خوردیم. اما خداراشکر الان تیم شکل گرفته، این درحالی است که ۵ بازیکن مصدوم داریم که در چند هفته اخیر نتوانستند به ما کمک کنند. ان‌شاءالله اگر این نفرات برگردند، فکر می‌کنم شکل کار تیمی ما شکل بدی نباشد و بتوانیم با تیم‌های دیگر رقابت کنیم.

البته مصدومان اسم‌ و رسم‌داری دارید که روی آنها حساب باز کرده بودید، بازیکنانی مانند قاضی، باقری یا شجاعیان.
بله، همین‌طور است. به‌طور مثال محمد قاضی را بعد از بازی با پدیده به‌خاطر یک مصدومیت از دست دادیم اما او کم‌کم دارد به تیم اضافه می‌شود. داریوش شجاعیان و روح‌الله باقری هم از ناحیه همسترینگ مصدوم هستند و اینها به‌همراه ستاری بازیکنانی هستند که برای ما تاثیرگذارند و از باتجربه‌ها هستند و می‌توانند به ما کمک کنند. ما با این شرایط غریبه نیستیم، چون در نیم‌فصل دوم فصل گذشته هم از آنجا که هزینه‌ها بالا رفته بود، مجبور شدیم چند بازیکن خود را به برخی تیم‌ها ازجمله تیم‌های لیگ برتری بفروشیم.

البته سعی می‌کنم همیشه بازیکنانی که جذب می‌کنم در هر پست این بازیکنان کاملا شبیه یکدیگر باشند و خیلی با هم تفاوت و اختلافی نداشته باشند، در همان سال هم که لیگ برتری شدیم، درحالی‌که خیلی‌ها فکر می‌کردند در این رقابت‌ها در همان رده‌های دهم و دوازدهم می‌مانیم اما فاصله بین نفرات ذخیره تا نفرات ثابت به اندازه‌ای کم بود که همین نفرات ذخیره در نیم‌فصل دوم توانستند کار را دربیاورند. البته در تیم‌های من بازیکن ذخیره و فیکس معنایی ندارد و اگر از بچه‌های من بپرسید، آنها این موضوع را تایید می‌کنند که به این چیز‌ها اعتقادی ندارم، چون معتقدم بازیکنی که با تیم قرارداد می‌بندد باید همیشه در شرایط مسابقه قرار گرفته و آماده باشد.
پارسال هم همین تفکر را جلو بردیم و امسال هم اگر بازیکنی مصدوم شد جایگزین آنها به بهترین شکل عمل می‌کند تا جایی که اگر بازی با ذوب‌آهن را دیده باشید، حتما متوجه شدید که بازیکنان ما با چه کیفیتی فوتبال بازی کردند و هیچ فرقی بین آنهایی که مصدوم بودند و آنهایی که بازی کردند، نبود و در این مورد مساله‌ای ایجاد نشد، هرچند امیدوارم هرچه سریع‌تر نفرات مصدوم به تیم اضافه شوند، چون برنامه بازی‌ها خیلی فشرده است و درحال‌حاضر همان‌طور که مطلع هستید هر ۵ روز یک‌بار بازی می‌کنیم و این موضوع فشار زیادی به بازیکن می‌آورد. ما سعی می‌کنیم توان و انرژی آنها را تقسیم کنیم تا خدای‌نکرده آسیبی به بازیکنان نرسد.

در این چند هفته اخیر شیطنت‌هایی درخصوص کادرفنی تیم فوتبال هوادار در برخی رسانه‌ها منتشر شد و از قطع همکاری باشگاه با شما خبر دادند، این درحالی است که برخی رسانه‌ها حتی جایگزین شما را هم معرفی کردند.
رضا عنایتی جایگزین ندارد. بالاخره در این صفحات مجازی همه‌چیز نوشته می‌شود. خداراشکر الان هرکسی در یک شرایط خاص ۲۰ صفحه دارد؛ از صفحه خبری گرفته تا پیک موتوری، دیگر الحمدلله این موارد در کشور ما زیاد است اما من یاد گرفته‌ام در شرایط سخت اگر بخواهم کار بکنم به این مسائل توجهی نداشته باشم. اینها خیلی کوچک هستند که این شایعه‌پراکنی‌ها را ایجاد می‌کنند اما من اگر احساس کنم که نمی‌توانم جایی کار کنم، می‌روم. مگر تیم‌های قبلی مثل سیاه‌جامگان یا قشقایی و تیم‌های دیگر نبود و من نرفتم؟ جایی که نتوانم کار کنم و آرامش نداشته باشم، اصلا یک دقیقه هم نمی‌مانم، نه بند پول هستم، نه سایت دارم و نه صفحه دارم و نه با کسی بسته‌ام و هیچ‌کدام از این چیزها را ندارم. من یک‌چیزی دارم که آن هم برایم خط‌قرمز است و آن شخصیت است.

سعی می‌کنم تا وقتی می‌توانم برای یک مجموعه کاری انجام بدهم، بمانم. اگر هم نتوانم، خودم می‌روم. اصلا این حرف‌ها مطرح نیست و این مسائل که شما می‌گویید اصلا برای من ارزشی ندارد و برای من کوچک است. باز هم تاکید می‌کنم رضا عنایتی جایگزین ندارد، چون خودم را می‌شناسم و اطرافیان می‌دانند که وقتی نتوانم، خودم می‌گویم تا اینجا توانستم و دیگر نمی‌توانم و خودم می‌روم. به قول معروف آویزان این‌ور و آن‌ور و بگیر و ببند‌ها نیستم، چون این مسائل در شأن و شخصیت من نیست.

با اتفاقات بازی مقابل پرسپولیس کنار آمدید؟
بله. آن مسائل هضم و تمام شد و رفت. اگر بخواهیم در بخش داوری ریز بشویم خیلی اتفاقات وجود دارد متاسفانه. البته من درباره بحث داوری هیچ مشکلی نداشتم و فقط مصاحبه‌ای که محمدجواد کرد، یک مقدار تشنج به وجود آورد، درصورتی‌که در دقیقه ۹۲ خودتان دیدید که چه گلی بدتر از آن گلی که زدیم، خوردیم، یعنی واقعا دو امتیاز را به‌خاطر یک مقدار غفلت یا اشتباه داوری خیلی مفت از دست دادیم. اما اصلا درباره این چیزها صحبت نکردیم و هرگز دست به فرافکنی نزدیم یا نخواستیم با داد و بیداد و فریاد درباره حق‌مان صحبت کنیم.
من معتقدم تمام تیم‌های لیگ برتری باید به مساوات دیده شوند. درست است که ما تیم‌های بزرگی مثل استقلال، سپاهان، پرسپولیس و تیم‌های دیگر را داریم و طرفداران آنها در مسائل خیلی ریزتر می‌شوند اما این موضوع قرار نیست باعث شود تا حق تیم‌های دیگر ضایع شود و باید همه به یک چشم دیده شوند.

به‌عنوان یکی از گلزنان بهتر تاریخ رقابت‌های فوتبال ایران فکر می‌کنید چرا تیم‌ها در گلزنی مشکل پیدا کرده‌اند، تا جایی که امروز در پایان هفته دهم یک آقای گل خارجی با ۶ گل در صدر جدول گلزنان قرار داشته و از گلزنان و مهاجمان ایرانی خبری نیست و چرا اصولا تا این اندازه میانگین گلزنی در لیگ برتر پایین آمده است؟
آقای گل خارجی هم اگر اشتباه نکنم، از این مقدار گلی که زده، بیشتر آنها پنالتی بوده است. البته این موضوع به‌خاطر ساختار فوتبال ماست. هرچند این ساختار دارد برمی‌گردد، چون دوباره سیستم بازی با 3 دفاع دارد توسط تیم‌های ایران اجرا می‌شود. در هرصورت در ساختار 4-2-3-1 و با ۴دفاع بار هجومی تیم‌ها کمتر شده و یک تفکر دفاعی متاسفانه نه‌تنها در ایران بلکه در چند سال اخیر در فوتبال جهان به وجود آمده و این مختص فوتبال ما نیست و می‌بینید که بیشتر تیم‌ها روی ساختار دفاعی خود کار می‌کنند و می‌خواهند روی ضدحملات به گل برسند. این اتفاق به‌طور مثال برای تیمی مثل بارسلونا یا تیم‌هایی که عادت داشتیم بازی آنها را پرگل ببینیم، دارد می‌افتد یعنی بارسلونا دیگر فضایی ندارد که بخواهد تیکی تاکا کار کند؛ چراکه لایه‌های دفاعی تیم‌ها به‌اندازه‌ای فشرده است که خیلی سخت می‌توان در این میان به گل رسید اما باز هم تاکید می‌کنم که ساختار دارد دوباره برمی‌گردد، هرچند جذابیت فوتبال به گل زدن است و هوادار فوتبال و بینندگان دوست دارند گل ببینند.

حالا این گل‌ها می‌تواند برای موفقیت تیم محبوب‌شان باشد یا حتی ناکامی و شکست آنها، اما در هرصورت هوادار دوست دارد در بازی گل ببیند. ما داریم دوباره به سیستم بازی با ۳دفاع برمی‌گردیم و تیم‌ها کمربند بیرونی خود را سفت‌تر می‌کنند و با دو مهاجم به میدان می‌روند و این موضوع نویدبخش این است که گل‌های بیشتری ببینیم اما هنوز این تفکر در فوتبال ما وجود دارد که دفاع کنیم و ضدحمله بزنیم.

یک مقدار هم درباره استقلال صحبت کنیم؛ فاز هجومی این تیم و به‌خصوص بازیکنان خارجی استقلال را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اجازه بدهید چون سرمربی یک تیم لیگ برتری هستم و در این شرایط شاغل، در این خصوص صحبت نکنم. البته به‌عنوان هوادار می‌توانم نظرم را بگویم اما چون من در لیگ برتر مسئولیت دارم، درست نیست در این مورد صحبت کنم.

به‌عنوان یک هوادار، خارجی‌های استقلال را باکیفیت می‌دانید یا خیر؟
ان‌شاءالله در این مورد آخر فصل صحبت می‌کنم. الان اگر مسئولیت نداشتم، می‌توانستم راحت‌تر صحبت کنم.
به‌عنوان یک هوادار بارسلونا نمی‌خواهید درباره شرایط بحرانی بارسلونا صحبت کنید؟
اتفاقا در این مورد هم بحث داشتیم، یک مربی، افکارش و پیاده‌کردن آنها یک الزام بزرگ می‌خواهد و آن هم مهره و بازیکن باکیفیت است که بتواند افکار سرمربی را پیاده کند. مربی هرکسی که می‌خواهد باشد، اگر ابزار لازم را نداشته باشد هیچ کاری نمی‌تواند بکند. الان امثال مربیانی مانند گواردیولا یا مربیان صاحب سبک دیگر که در فوتبال طرح و نقشه دارند یا کتاب می‌نویسند هم نمی‌توانند به بارسلونا کمک کنند، چون بارسلونا الان ابزار موفقیت ندارد. شما هر چقدر هم درباره موفقیت‌های اخیر بارسلونا صحبت کنید اما وقتی این تیم ابزاری مانند ژاوی و پویول و اینیستا و سوارز و مسی را داشته باشد با یکی دوبار کار تمرینی می‌توان کار را درآورد، چون ابزار را دارید و افکار پیاده می‌شود اما با این وضعیت هیچ‌کس نمی‌تواند به داد بارسلونا برسد.

در این شرایط پسرتان توصیه نمی‌کرد که شما می‌توانید به بارسلونا کمک کنید؟
او هم خواب بود و یک چیزی گفت و وقتی از خواب پرید، یادش رفت.