چرا دیکتاتورها عمر طولانی دارند؟

گروه بین الملل: ظالمان چگونه زنده می‌مانند؟ تاریخ سرشار از نمونه‌هایی است که در آن دیکتاتور‌ها و مستبدان ظالم سال‌ها بر کشور‌های خود تسلط داشتند و میلیون‌ها «رعیت» را سرکوب می‌کردند و هرگز با زور سرنگون نشدند. جوزف استالین در ۷۴ سالگی در رختخواب درگذشت. مائوتسه تونگ بیش‌تر دوام آورد و با مرگ طبیعی در سال ۱۹۷۶ میلادی در سن ۸۲ سالگی فوت کرد. فرانکو دیکتاتور اسپانیا که قدرت را در سال ۱۹۳۹ میلادی در دست گرفت تا سال ۱۹۷۵ میلادی زمان مرگ‌اش در سن ۸۲ سالگی در قدرت باقی ماند.
به گزارش گاردین، پاسخ واضح است: ترس. عوامل دیگری، چون حیله گری، کاریزما و اعتماد به نفس شدید نیز در بقای آنان تاثیرگذار هستند. با این وجود، ترور ابزار انتخابی برای اکثر ظالمان است. این درسی است که کیم جونگ اون  از پدرش آموخت. هنگامی که «کیم جونگ ایل» ده سال پیش در چنین روز‌هایی درگذشت پسر ۲۶ساله او خواه ناخواه به صدر سلسله تمامیت خواهی رسید که در سال ۱۹۴۸ میلادی توسط «کیم ایل سونگ» پدربزرگ‌اش تاسیس شده بود.
در سال ۲۰۱۱ میلادی، به هیچ وجه مشخص نبود که «کیم جونگ اون» جوان وظیفه سرکوب ۲۶ میلیون نفر را برعهده خواهد داشت. تحلیلگران پیش بینی می‌کردند که او به زودی سرنگون خواهد شد. برخی در کره جنوبی نسبت به ظهور انقلاب دموکراتیک در کره شمالی امیدوار بودند. کیم از ترس بقایش به اعضای خانواده خود حمله کرد و در سال ۲۰۱۳ میلادی، «جانگ سونگ تائک» عمو و مربی قدیمی‌اش را بازداشت و اعدام کرد.پاکسازی سایر مقام‌های ارشد به سرعت دنبال شد. سپس در سال ۲۰۱۷ میلادی در یک توطئه تاریک به سبک ژاکوبن ها، «کیم جونگ نام» برادر ناتنی کیم که زمان به عنوان وارث سلسله شناخته می‌شد توسط دو زن جوان با استفاده از عامل اعصاب در فرودگاهی در مالزی ترور شد. از آن زمان به این سو، هیچ کس جرات به چالش کشیدن حکومت «کیم جونگ اون» را نداشته است.
شواهد بیش‌تر درباره توحش همیشگی و بیرحمانه کیم، هفته گذشته توسط کارگروه عدالت انتقالی یک سازمان حقوقی بشری در سئول ارائه شد که جزئیات وحشتناک ۲۳ اعدام در ملاء عام را منتشر کرده بود. براساس این گزارش اکثر تیراندازی‌ها و اعدام‌ها نه به خاطر ارتکاب جنایاتی، چون قتل یا تجاوز به عنف بلکه برای تماشا و توزیع ویدئو‌های ساخت کره جنوبی صورت گرفته اند.
ترس درونی شخص «کیم» از این که کره شمالی ممکن است به استاندارد‌های زندگی برتر، سیاست دموکراتیک، آزادی‌های عمومی و رسانه‌ای کره جنوبی «آلوده» شود نمایش رفتار‌های پارانوئیدی از سوی او را موجب شده اند. محدودیت‌ها در هر جنبه‌ای از زندگی شغلی و شخصی مردم کره شمالی در سالیان اخیر تشدید شده اند. طبق گزارش‌ها به مناسبت سالگرد مرگ پدرش به مردم کره شمالی دستور داده شد که مشروبات الکلی ننوشند، نخندند و در فعالیت‌های تفریحی و سرگرم کننده شرکت نکنند.
نتیجه قابل پیش بینی ده سال حکومت استبدادی کیم بر کره شمالی یک کشور دچار فقر مزمن از نظر اجتماعی و از نظر اقتصادی عقب مانده است. این کشوری است که در آن کمبود مواد غذایی در مرز شرایط قحطی وجود دارد. جایی که اکثر مردم آن برای گذران زندگی ناچیز تلاش می‌کنند و خشونت دولتی، فساد و ترس همیشگی از اردوگاه‌های گولاگ استالینی شهروندان‌اش را به سکوت وحشتناکی واداشته است. ساکنان کره شمالی گروگان‌های کیم هستند.بنابراین، باید دوباره این پرسش را مطرح کرد، اما این بار از قدرت‌های بزرگ: چگونه این استبداد زنده ماند؟ به زمان جنگ کره بازگردیم. چین بیش‌ترین پاسخ را دارد. علیرغم آن که رفتار‌های پیونگ یانگ باعث ایجاد مشکلاتی برای پکن می‌شوند محاسبات هفت دهه اخیر تغییر نکرده اند: یک کره شمالی ضعیف و وابسته برای چین بهتر از یک کره متحد و قرار گرفته در اردوگاه غرب است.امریکا و متحدان آن مانند ژاپن به اندازه کافی نتوانسته‌اند به این وضعیت از طریق قوانین بین المللی پایان دهند. برای مدت زمان طولانی، آنان تحریم، دست رد زدن بر سینه کره شمالی و منزوی کردن آن کشور را در پیش گرفتند. در حال حاضر کیم موشک‌های بالستیک مجهز به کلاهک هسته‌ای را ساخته است که قادر به ضربه زدن به شهر‌های امریکا هستند.
«دونالد ترامپ» با شخصی کردن نشست با کیم موقعیت او را تقویت کرد و در مقابل هیچ چیزی به دست نیاورد. در حال حاضر، چین و روسیه به طور ضمنی در تلاش برای حفظ وضع موجود هستند و امریکا تحریم‌های اضافی و بی‌اثر را علیه کره شمالی اعمال می‌کند و این مردم کره شمالی هستند که سالیان دیگر حکومت استبدادی پیش روی‌شان قرار دارد.