بهار نیوز - شکست کره جنوبی در نبرد با کاهش جمعیت

گروه بین الملل: نرخ باروری در کره جنوبی در پایین سطح در مقیاس جهانی قرار دارد. کره جنوبی چندین دهه است که درگیر مبارزه‌ای نامرئی برای آینده خود و مقابله با کاهش جمعیت است. به نظر می‌رسد آمارهای دولتی منتشر شده در اوایل ماه دسامبر نشان می‌دهند که چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا در حال باختن در این نبرد است.
طبق داده‌های منتشر شده توسط اداره آمار کره جنوبی کل جمعیت نزدیک به ۵۲ میلیون نفری آن کشور تا پایان سال ۲۰۲۱ میلادی برای اولین بار از زمان آغاز جمع آوری اطلاعات مرتبط با سرشماری کاهشی ۰.۱۸ درصدی خواهد یافت.
این اداره دولتی مسئول داده‌های سرشماری بدترین سناریو را نیز ترسیم کرده که بر اساس آن جمعیت کره جنوبی تا سال ۲۱۲۰ به حدود ۱۲ میلیون نفر کاهش خواهد یافت که در حدود ۲۳ درصد از جمعیت امروزی خواهد بود.
علاوه بر این، اداره آمار کره جنوبی پیش بینی کرده که میانگین سنی جمعیت از متوسط سن ۴۳ سال در سال ۲۰۲۱ به ۶۲ سال در سال ۲۰۷۰ میلادی افزایش خواهد یافت. این ارقام برای کشوری که مدت هاست از چالش‌های کاهش جمعیت آگاه بوده تعجب‌آور نیست. ترکیبی از پیری جمعیت و کاهش نرخ‌زاد و ولد باعث ایجاد مشکل برای نیروی کار کره جنوبی می‌شود. این در حالی است که آن کشور با هزینه‌های بیش‌تری در قالب درآمد مالیاتی و مراقبت‌های بهداشتی مواجه است.
دولت‌های متوالی تلاش کرده‌اند تا با کاهش بودجه مقابله کنند و مجموعا ۱۸۸ میلیارد دلار در دهه منتهی به سال ۲۰۲۰ میلادی هزینه کرده اند. این هزینه‌ها عمدتا صرف مشوق‌های مالی برای زوج‌ها به منظور بچه دار شدن شده است. با این وجود، تاکنون افزایش مخارج تاثیر چندانی در افزایش نرخ‌زاد و ولد نداشته است.
«اوهه هی گیونگ» از دانشگاه بین المللی مسیحی توکیو می‌گوید: «این یک مشکل بلند مدت برای کره جنوبی و مسئله‌ای نگران کننده است و در سالیان اخیر تا حدی به دلیل شیوع کرونا تشدید شده است. در کل، اما این یک مسئله ساختاری است که سال‌ها جامعه کره را تحت تاثیر قرار داده است و چندین عامل در آن تاثیرگذار است که یکی از اصلی‌ترین عوامل» شوق و شور بهترین تحصیل برای فرزندان «در میان والدین کره‌ای و ناامیدی آنان از چشم‌انداز تامین این هدف برای فرزندان و سرنوشت فرزندان‌شان پس از تحصیل است».
او می‌گوید توسعه رشد سریع اقتصادی کره جنوبی فرصت‌هایی را ایجاد کرده که برای پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های دانش آموزان امروزی غیر قابل تصور بود، زیرا آن کشور پس از جنگ کره در فاصله سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۵۰ میلادی بازسازی شد. این امر این باور را تقویت کرد که آموزش برای کسب فرصت‌های شغلی و خوشبختی آینده کودکان بسیار مهم است.این تحلیلگر می‌افزاید: «همه والدین می‌خواهند فرزندان‌شان بهترین آموزش را در سطح نخبگان فراگیرند حتی اگر این بدان معنا باشد که آنان هر سال ۵۰ درصد از درآمد خود را صرف آموزش کنند. این باری سنگین بر دوش خانواده‌ها است و بدان معناست که اکثر زوج‌ها تنها می‌توانند یک فرزند داشته باشند».
«پارک سائینگ» اقتصاددان در دانشگاه ملی سئول می‌گوید فشار زمانی که یک جوان مدرسه یا دانشگاه را ترک می‌کند نیز به همان اندازه شدید است. او می‌گوید: «این یک مسئله ساختاری در دنیای شرکت‌ها و به طور کلی در جامعه کره است. برای نسل جوان امروزی کره جنوبی یافتن یک شغل مطمئن و با درآمد خوب بسیار دشوار است. حتی آن دسته از کارکنانی که موقعیت مطلوبی در شرکت‌های برتر دارند نیز معمولا تا زمانی که در اواسط دهه پنجم عمرشان به سر می‌برند در شرکت‌ها کار می‌کنند پس از آن انتظار می‌رود که به بازار خوداشتغالی بپیوندند».
به همین ترتیب، مردان جوان که در دهه ۲۰ و ۳۰ عمرشان به سر می‌برند قادر به یافتن شغلی امن و با درآمد خوب در کره جنوبی نیستند و مجبور می‌شوند به کارهای پاره وقت با امنیت اندک تن دهند. این موضوع باعث ایجاد حس‌عدم اطمینان شده و مانع از برنامه ریزی آینده آنان برای تشکیل خانواده شده است.
یکی دیگر از عوامل موثر ممکن است این باشد که زنان برای بچه دار شدن بیش‌تر منتظر می‌مانند. برخی تصمیم می‌گیرند شغل و تحصیلات خود را دنبال کرده و فکر مادر شدن را از سرشان بیرون کنند.ارقام منتشر شده توسط شهرداری سئول در ۱۶ دسامبر نشان می‌دهد که تعداد ازدواج در این شهر در ۲۰ سال اخیر ۴۳ درصد کاهش یافته و از ۷۸۷۴۵ ازدواج در سال ۲۰۰۰ میلادی به ۴۴۷۴۶ ازدواج در سال گذشته میلادی رسیده است. میانگین سن اولین ازدواج‌ها در سال ۲۰۲۰ میلادی ۳۳ سال بود در حالی که دو دهه قبل این سن ۲۹ سال بوده است.
نرخ باروری آن کشور با ۰.۸ فرزند بازای هر زن کم‌ترین میزان در جهان بوده است. این در حالی است نرخ باروری ۲.۱ از سوی جمعیت‌شناسان به عنوان آستانه مورد نیاز برای احیای دوباره جمعیت یک کشور در نظر گرفته شده است.
پارک می‌گوید که معتقد است این احتمال وجود دارد که دولت بعدی کره جنوبی سن بازنشستگی اجباری برای کارمندان و کارگران را افزایش دهد تا پس از آن مقداری از بار تحمیل شده بر سیستم بازنشستگی کشور کاسته شود. با این وجود، اوهه معتقد است که جمعیت رو به کاهش کره جنوبی باعث قطبی‌تر شدن جامعه می‌شود و در آن بسیاری از مردم کم‌تر برای آموزش و آینده‌شان هزینه خواهند کرد.