چرا مشارکت در انتخابات عراق ۳۰ درصد بود؟

گروه بین الملل:روزنامه اطلاعات نوشت: روز دوشنبه سرانجام نتایج انتخابات عراق به تایید دادگاه فدرال رسید و احزاب و جریان‌های سیاسی عراق رای دادگاه را به عنوان فصل الخطاب پذیرفتند اگرچه گفتند گلایه هایشان به قوت خود باقی است و شِکوه دارند که چرا کوچکترین توجهی به اعتراضاتی که داشتند، نشده است.
در پی آن، گروه‌های سیاسی معترض به نتایج انتخابات به تحصن و اعتراضات خود پایان دادند و از طرفداران خود خواستند که به حضور خیابانی خود پایان دهند و برای ثبات و امنیت کشور هم که شده، به رای دادگاه فدرال تمکین کنند.آنچه در این میان نباید نادیده گرفت این است که کسی نمی‌تواند ادعا کند که برندگان اصلی انتخابات، همه پاکدست هستند. یعنی چیزی که عده‌ای تلاش می‌کنند به واسطه آن رقبای خود را که در انتخابات شکست خوردند یا کرسی‌های کمتری نسبت به دوره‌های پیشین انتخابات به دست آوردند را مورد شماتت و سرزنش قرار دهند.
در عراق پس از سقوط صدام حسین، فضایی فراهم شد که امکان درگیر شدن در فساد برای همه وجود داشت و این فضا تا همین امروز همچنان مهیاست؛ بنابراین کمتر کسی را می‌توان یافت که درگیر پرونده‌های فساد نشده باشد. شاید بتوان گفت اگر حزب یا جریانی ادعا می‌کند فاسد نیست به این دلیل است که فرصت برای آن‌ها فراهم نبوده تا امتحان پس دهند، چه بسا اگر آن‌ها هم از کیک قدرت سهمی می‌بردند آلوده به فساد می‌شدند.نکته دیگری که باید مورد توجه قرار داد این است که برندگان انتخابات عراق، هر تعداد کرسی که به دست آورده باشند و حتی اگر ادعای رکورد در به دست آوردن کرسی‌های پارلمان هم داشته باشند، باز هم نمی‌توانند ادعا کنند که نماینده اکثریت یا نماینده قابل توجهی از مردم، معترضین یا افکار عمومی عراق هستند. حتی گروه‌های معترض منسوب به تظاهرات اکتبر ۲۰۱۹ نیز نمی‌توانند مدعی شوند که نماینده این جریانند.
به ساده‌ترین دلایل؛ نخست این که بخش عمده‌ای از مردم عراق در انتخابات شرکت نکردند. میزان مشارکت در خوشبینانه‌ترین حالت بنا به گفته کمیساریای مستقل انتخابات حدود ۴۸ درصد بوده که اگر واقع بین باشیم و بخواهیم آمار کسانی که کارت‌های انتخاباتی خود را دریافت نکرده اند را به جمع واجدین شرایط رای گیری بیفزاییم، به رقم تقریبا ۳۰ تا ۳۲ درصد می‌رسیم، بنابراین حدود ۷۰ درصد از واجدین شرایط واقعی رای دادن در انتخابات شرکت نکردند. حتی گروه‌های سیاسی منسوب به تشرینی‌ها یا معترضین اکتبر ۲۰۱۹ که چیزی در حدود ۴۰ کرسی پارلمان را در اختیار دارند و عدد قابل توجهی را تشکیل می‌دهند نیز نمی‌توانند ادعا کنند که نماینده جریان منسوب به خود هستند. چرا که آن‌ها قبل از انتخابات شرکت در انتخابات را تحریم کرده بودند و حتی گروه‌ها و جریان‌های سیاسی آن‌ها تا شب انتخابات در مناسبت‌ها و سخنرانی‌های مختلف مردم را از شرکت در انتخابات نهی می‌کردند. به عبارتی اکثریت آن‌ها انتخابات را تحریم کرده بودند.
پس نمی‌توان گفت که این جریان‌ها هم نماینده مردم هستند؛ بنابراین هیچ کس به راحتی نمی‌تواند بر کرسی قضاوت بنشیند و دیگران را فاسد بنامد و عده‌ای دیگررا منزه جلوه دهد. نمایندگان پیروز انتخابات اگر واقع گرا باشند، خوب می‌دانند مردم از وضعیت کنونی کشور به شدت ناخرسندند و از اوضاع جاری به شدت احساس سرخوردگی می‌کنند؛ بنابراین باید جانب احتیاط را رعایت کنند و کاری نکنند تا خشم مردمی به خروش تبدیل شود. آن‌هایی که در توهم خودبزرگ بینی به سر می‌برند نیز سیر وقایع به زودی به آن‌ها ثابت خواهد کرد که واقعیت مغایر با توهماتشان است و باید واقعیت را بپذیرند.