وی تصریح کرد: یکی از مهمترین اثرات آلودگی هوا کاهش سطح اکسیژن است، این مساله، اکسیژن‌رسانی به مغز را کاهش داده و کاهش سطح اکسیژن در مغز با آسیب‌های جسمانی و روانی متعددی برای انسان همراه می‌شود.نوروزی ادامه داد: یکی از آثار و نتایج اصلی کاهش سطح اکسیژن در مغز بروز احساس خستگی علیرغم استراحت، خواب کافی و رژیم غذایی مناسب است. این خستگی در صورت تداوم موجب کسالت، ضعف و بی‌حالی و به تدریج افسردگی خواهد شد.

این روان‌درمانگر توضیح داد: خستگی مفرط همچنین به تدریج انسان را منزوی و گوشه‌گیر می‌کند. برخی گروه‌های جمعیتی برون‌گرا در اثر این خستگی و کسالت، درون‌گرا شده و نشاط و انرژی درونی را از دست می‌دهند. در حقیقت شخصیت درونی تغییر می‌کند.وی یادآور شد: اختلالات روانی بیماران اعم از گروه‌های خودبیمارانگار، افسرده، اختلالات وسواس فکری – عملی نیز در معرض این آلودگی هوا تشدید شده و افزایش می‌یابد.

خودبیمارانگاری یا هیپوکندریا در اصطلاح روان‌شناسی و روان‌پزشکی برای شخصی به کار می‌رود که علی‌رغم برخورداری از سلامت بدنی همچنان خود را بیمار می‌داند.این روانشناس بالینی اضافه کرد: خشونت و پرخاشگری، بروز واکنش‌های هیجانی (آنی)، زودرنجی، عصبانیت، بی‌حوصلگی، کاهش ارتباطات اجتماعی (در نتیجه این کسالت) و تمایل به سکوت و استراحت مداوم نیز از دیگر اثرات این آلودگی هوا به شمار می‌رود.

نوروزی یادآور شد: برخی مشاغل نظیر رانندگی نیز که سبب حضور درازمدت در معرض آلودگی هوا می‌شود، به تدریج سبب خلق تنگ و افسرده، پرخاشگری و تندخویی خواهد شد.براساس منابع رسمی، آلودگی هوا سالانه جان هفت میلیون نفر را در دنیا می‌گیرد که به طور خاص مربوط به آسم، برونشیت، تنگی نفس، سکته قلبی، و آلرژی‌های مختلف تنفسی است.ذرات معلق از مرگبارترین انواع آلودگی هوا محسوب می‌شوند. از لحاظ غلظت آلایندگی، ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون با شاخص لحظه‌ای ۱۵۲ در وضعیت ناسالم برای تمام گروه‌ها به شمار می‌رود.

بهار نیوز