گروه جامعه: سیستان و بلوچستان چند روزی است میزبان سیل و بارندگی های شدید شده و این بارندگیها دل برخی از مردم استان را شاد و برخی را آواره کرده است. ریزش های آسمانی که باید موجب رحمت و برکت باشد، در استان سیستان و بلوچستان هر ساله به دلیل عدم وجود زیرساخت مناسب و تدابیر پیش گیرانه، باعث زحمت، مشقت و گرفتاری اهالی استان بویژه روستاییان می شود .
به گزارش ایلنا ، گل بی بی یکی از ساکنان شهر نگور از توابع دشتیاری است و صاحب خانهای خشتی و گلی که سقف آن در شرف تخریب است، می گوید: سه فرزند قد و نیم قد دارم و سالهاست در این خانه قدیمی زندگی میکنیم .همسرم برای کار به بندرعباس رفته و من و فرزندانم در سیل تنها ماندهایم.او می گوید: هر زمان که باران می بارد به جای خوشحالی تن و بدنمان میلرزد و هر لحظه دلهره ریزش در و دیوار بر سرمان را داریم.وی می گوید: در این چند روز نتوانستیم به دلیل وجود آب در خیابانها به بیرون از خانه برویم و از طرفی میترسم بچههایم را تنها بگذارم که مبادا خانه روی سرشان خراب شود.گل بیبی میگوید: از زمانی که خانه بر روی سر همشهریمان خراب شده همش خودم را جای او میگذارم. باورکنید اگر دستم میرسید به یک شهر دیگر و یا خانه بهتری می رفتم تا هرسال اینقدر خسارت به زندگی ام وارد نشود و دلم از باران نلرزد.
ریزش آوار جان دو نفر را در نگور گرفت
فرماندار دشتیاری در این باره می گوید: نگور یکی از قدیمیترین شهر های دشتیاری است که بیشتر خانههای این شهر دارای سقف های خشتی و گلی است و در طول یک هفته اخیر ریزش سقف 20 واحد از منازل ساکنان شهر نگور را شاهد بودیم . یکی از این واحد های خشتی و گلی بامداد 14 دی ماه ساعت 3 بامداد متاسفانه ریزش می کند و یک زن و مرد و دو بچه که در خواب بودند بر اثر ریزش سقف زیر آوار می مانند و زن و یکی از بچه ها که 2 ساله بوده بر اثر شدت جراحت جان خود را از دست میدهند .
ایمن سازی واحدهای مسکونی خشتی و گلی مهمترین مسئله در دشتیاری
عادل عفتی می گوید: بالغ بر 50 واحد خشتی و گلی در سطح شهر و روستاهای دشتیاری شناسایی کرده ایم که به لحاظ ایمنی وضعیتی مشابه با همین خانه آوار شده دارند و حتی اگر بارندگی هم نباشد این خانهها جای امنی برای زندگی ساکنان آنها نیست و بیشتر تیرهای چوبی خم شده و خیز برعکس برداشته است.وی می گوید: بنیاد مسکن انقلاب اسلامی باید تک تک این خانه های خشتی و گلی را شناسایی و مقاوم سازی کند چرا که خود مردم یا به دلیل بی پولی یا عدم توجه به ایمنی خانه هایشان این کار را انجام نمی دهند .فرماندار دشتیاری با اشاره به اینکه هر لحظه نگران ریزش ناگهانی سقف و دیوارهای خانه های خشتی و گلی هستیم می گوید: بعضی از خانهها به چوب و تنه درخت تکیه داده شده اند و هیچگونه استحکامی ندارد و مهم ترین مسئله ما ایمن سازی خانه های خشتی و گلی در دشتیاری است .
مسدود شدن 200 کیلومتر از راه های ارتباطی دشتیاری
وی می گوید: ما حدود 148 کیلومتر راه اصلی، 115 کیلومتر راه فرعی و حدود 490 کیلومتر راه روستایی داریم که از این 490 کیلومتر 217 کیلومتر خاکی است . راه های روستایی و فرعی ما اصلا ابنیه فنی و پل ندارند و تبدیل به آب نما شده اند و این آبنماها در زمان بارندگی پر از آب می شوند و هر گونه رفت و آمدی را مسدود می کند .
عفتی میگوید: حدود 200 کیلومتر از راه های روستایی دشتیاری مسدود است و علت انسداد آن هم نبود ابنیه فنی و پل است و سیلابها به 150کیلومتر از راههای ما آسیب وارد کرده اند و 200 میلیارد تومان خسارت به راه های روستایی شهرستان دشتیاری وارد شده است.فرماندار دشتیاری می گوید: ما برای ارتباط دوباره بین روستاها باید منتظر فروکشی آب باشیم چرا که به دلیل نبود ابنیه فنی و جریان آب حتی با کف کشی هم نمی توان راه ارتباطی را بازگشایی کرد و تنها با ایجاد پل می توان ارتباط مجدد ایجاد کرد.عادل عفتی می گوید: شهرستان دشتیاری مانند انتهای قیف می ماند و تمام آب ناشی از سیل وارد دشتیاری می شود و قابل تخلیه نیست.مهم ترین بحث این است که راه های دشتیاری پل ندارند و آبنما هم قابل تخلیه نیست.
ما هیچ گونه کمکی نمیخواهیم، برای مان پل بسازید
وی می گوید: 6 روستا شامل گرم بیت بالا و پایین، کهنانی کش، کریم آباد و جغربیت و گوادری شم اصلا راه ارتباطی ندارند و حدود 5 هزار نفر جمعیت دارند که از 30 سال پیش از رودخانه باهوکلات عبور می کنند.
فرماندار دشتیاری می گوید: چهار روستای سهیل قادر بخش ،سهیل امام بخش ،روستای روهگام هیبتان و روستای روهگام جان محمد جمعیت پراکنده دارند و از همان ابتدا هم راه روستایی نداشتند و از طریق بالگرد به آن ها خدمات رسانی می شود.
وی می گوید: ما مشکل تأمین تغذیه و آب معدنی و تن ماهی و ... نداریم مشکل ما رساندن این موارد به مردم است که به دلیل انسداد راه ها به سختی خدمات رسانی انجام می شود. ما مشکل تهیه آذوقه و خدمات رسانی نداریم نیاز به کمک خیرین برای آذوقه هم نداریم تنها مشکل ما ساخت پل و راه دسترسی است.وی می گوید: راه های فرعی ، اصلی و روستایی دشتیاری از استان البرز بیشتر است و یکی از مشکلات ما این است که به اندازه استان البرز وسعت داریم اما جمعیت مان برای مثال 80 هزار نفر است و به دلیل پراکندگی جمعیت ارائه خدماتی مانند برق رسانی، آبرسانی و ... سخت است.
وی می گوید: ما توسعه روستایی را در کشور و بویژه در دشتیاری نادیده گرفته ایم و تصور می کنیم اگر زیرساختی را برای روستاها ببریم «هزینه» است در صورتی که این هزینه نیست و سرمایه گذاری پایدار است . همه باید بدانند که روستاها مولد اشتغال هستند و اولین سنگر جهاد اقتصادی هستند و روستاها خطر مقدم جنگ اقتصادی در مقابل تحریم ها هستند.وی در پایان می گوید: الان که 4 روستا راه ارتباطی شان به کلی از بین رفته، 15 روستا راه اصلی از بین نرفته اما آبنماها راه را مسدود کرده اند و 5 روستای دیگر هم پل اصلی می خواهند و 10 روستا چه باران بیاید چه نیاید اصلا راه ندارند.