گروه سیاسی: رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران که به دعوت همتای روس به مسکو سفر کرده است با رئیس جمهور فدراسیون روسیه دیدار کرد.
سید ابراهیم رئیسی با ولادیمیر پوتین در مسکو دیدار و گفتگو کرد.
رئیسجمهور در این دیدار تاکید کرد: ما هیچ محدودیتی برای گسترش و توسعه روابط با روسیه نداریم و خواهان برقراری روابط راهبردی با مسکو هستیم.رئیسی: تهدید به تحریم مانع پیشرفت ایران نمیشود.وی افزود : اسناد همکاری راهبردی میتواند افق روابط را در طول ۲۰ سال مشخص کند. به دنبال افزایش حجم روابط تجاری با روسیه هستیم و تلاش زیادی در این زمینه انجام خواهیم داد.
در حال تلاش برای رفع تحریمهای کشورمان هستیم و امیدواریم که منجر به لغو تحریمها شود. تهدید به تحریم مانع پیشرفت ایران نمیشود.
وی ادامه داد: تجربه خوبی در همکاری با روسیه در سوریه، در مبارزه با تروریسم داریم که میتواند مبنایی برای روابط مشترک باشد.
پیام پوتین به رهبر ایران
پوتین نیز در این دیدار عنوان کرد: از طرف من سلام و آرزوی سلامتی برای رهبر معظم ایران را به ایشان منتقل کنید.
حضور و سخنرانی در نشست عمومی مجلس دوما، دیدار با ایرانیان مقیم روسیه و نشست هم اندیشی با فعالان اقتصادی روس، بخشی از برنامههای رئیس جمهور در این سفر دو روزه خواهد بود.
رئیسی در روسیه به دنبال چیست؟
همزمان با سفر "ابراهیم رئیسی" رئیس جمهور کشورمان به روسیه، گمانه زنیها و تحلیلهای مختلفی در مورد ماهیت، پیامدها و سیگنالهای احتمالی این سفر در عرصه منطقهای و بین المللی، مطرح میشود. دراین راستا، عدهای از تحلیلگران معتقدند که سفر اخیر "حسین امیر عبدالهیان" وزیر خارجه کشورمان به چین و در ادامه، سفر ابراهیم رئیسی به روسیه، در عمل نمودی عینی از راهبردی دولت رئیسی جهت ارسال سیگنال به مذاکرات هستهای وین و به نوعی رایزنی با دوستان راهبردی ایران و در عین حال تحت فشار قرار دادنِ طرفهای مقابل مذاکراتی جهت دسترسی به یک توافق مطلوب با تهران است. سفری که البته نمیتواند عاری از تبعات منطقهای نیز باشد.
در این چهارچوب، سفر ابراهیم رئیسی به روسیه را میتوان هم معطوف به مذاکرات هستهای وین، و هم مرتبط با تحولات منطقهای و در عین حال در راستای جهت گیری کلی دولت رئیسی مبنی بر تقویت "نگاه به شرق" (با در نظر گرفتنِ مزایای سیاسی و اقتصادی این مساله برای ایران) در عرصه سیاست خارجی ایران ارزیابی کرد. با این حال، برخی معتقدند که زمان بندیِ انجام این سفر، آن هم در شرایطی که برخی تنشهای درونی و رایزنیهای دیپلماتیک در وین به اوج خود رسیده است، بیش از همه سعی دارد این نکته را به طرفهای بین المللی گوشزد کند که ایران بنا ندارد تا سیاست خارجی خود را صرفا به برجام محدود سازد.
در این راستا، "فریدون مجلسی" دیپلمات سابق و تحلیلگر مسائل بین المللی گفت:در شرایطی حساس کنونی که ایران در آن قرار دارد و در عین حال با توجه به سرنوشت ساز بودنِ مذاکرات هستهای وین، بدون تردید سفر ابراهیم رئیسی به روسیه تا حد زیادی معطوف به مذاکرات وین و مسائلِ مرتبط با آن خواهد بود. ما به عنوان ناظران بیرونیِ مذاکرات، چندان از محتوای درونی آن اطلاع نداریم، ولی وقتی خود را در جایگاه مقامهای ارشد کشور قرار میدهیم و این را به ذهن میآوریم که به این نتیجه رسیده اند که یکچنین سفری انجام شود، در ذهن خود میتوانیم برخی دلایل را برای انجام گرفتن این سفر حدس بزنیم.به گمان من یکی از اهداف اصلی ابراهیم رئیسی از انجام سفر به مسکو، لابی کردن با روسها با هدف جلب حمایت روسیه در چهارچوب مذاکرات وین است. در این راستا، جمهوری اسلامی ایران سعی میکند تا منطقِ خود و همچنین خواسته هایش را به طرف روسی عرضه کند و در عین حال تا حدی حمایت کرملین را از تهران، حداقل در برخی حوزهها جلب کند. اینکه این دستورکار از سوی ابراهیم رئیسی و تیم سیاست خارجی وی تا چه اندازه با موفقیت به پیش برده شود یا نشود، تا حد زیادی بستگی به این نکته دارد که تا چه اندازه موضعِ روسیه از سوی تهران به درستی ارزیابی شده باشد.
وی افزود: ما نباید فراموش کنیم که اساسا برجام در چهارچوب معادلات بین المللی، نوعی مجازات برای ایران بود. مجازاتی که در پی تصویب شش قطعنامه ضد ایرانی در شورای امنیت سازمان ملل متحد (در دوره احمدی نژاد) و ایجاد شرایط سخت اقتصادی علیه ایران، جنبه عملیاتی به خود گرفت. اکنون نیز که معادله برجام حالتی پیچیده به خود گرفته و شرایط اقتصادی ایران نیز چندان مساعد نیست، باید از تمامی ظرفیتها و ابتکارهای لازم جهت حل معادله اتمی و بهبود وضعیت اقتصادی کشور استفاده کرد.باید توجه داشت که در سالهای اخیر، بیشترین آسیب از تحریمهای آمریکا علیه ایران را مردم ایران متحمل شده اند و درست به همین دلیل است که نسبت به کاربست ابزارِ "تحریم" در عرصه روابط بین الملل نیز بایستی یک بازنگری کلی صورت گیرد و دولتها به دلیل خصومتهای خود نسبت به یکدیگر نباید ملتها را شکنجه کنند. در این چهارچوب، رایزنیهای ابراهیم رئیسی در روسیه تا حدی میتواند فضای دستیابی به یک توافق راجع به احیای برجام و کاستن از بارِ فشارهای اقتصادی بر مردم ایران را فراهم سازد. البته که سفر اخیر وزیر خارجه به چین نیز تا حد زیادی با همین هدف انجام شده است.
این دیپلمات سابق گفت: از دیدِ من روسها در چهارچوب سیاست خارجی خود، ایران را یک برگ و کارتِ بازی ارزیابی میکنند که البته چندین بار هم با همین کارت بازیگریِ بین المللی داشته اند. در این راستا، ایران باید خود را چیزی ورایِ یک کارت بازی برای روسها ببیند. زیرا اگر چنین نباشد، امکان دارد که سرِ بزنگاه و در لحظات حساس، پشت ایران خالی شود.نباید فراموش کرد که روسها به صورت تاریخی در معادله اوکراین، "شبه جزیره کریمه" را بخشی از خاک خود میدانند. مردمِ این منطقه روس تبار هستند و به زبان روسی تکلم میکنند و کریمه جمهوری خودمختاری بوده که بر اساس رفراندوم، الحاق به روسیه را پذیرفته است. مانور کنونیِ آمریکا و غرب در مساله کریمه نیز بیش از هر چیز دیگری، یک بازی تبلیغاتی و سیاسی با هدف تحت فشار قراردادن مسکو است.با این حال، به طور خاص اروپاییها نیز سعی دارند تا هم روسیه را تحت فشار قرار دهند و هم به منابع قابل توجه انرژی آن نیاز دارند و نمیتوانند نسبت به این کشور بی تفاوت باشند. خط لوله "نورد استریم" که البته با مخالفتهایی جدی از سوی آمریکا نیز مواجه شده، از جمله چالشهایی است که در روابط مسکو و غرب وجود دارد و در عین حال حاکی از اهمیت روسیه در چهارچوب معادلات مهم سیاست بین الملل است.
مجلسی گفت: در مورد ایران نیز نباید فراموش کرد که ایران با توجه به منابع غنی خود، کشورِ پنجم در جهان از حیث قدرت آن (بواسطه منابع غنی و پتانسیلهای اقتصادی) در زمینه تصمیم سازیِ بین المللی ارزیابی میشود. این در حالی است که متاسفانه ما نتوانسته ایم این ظرفیت را فعال کنیم و از آن دراستای منافع خود در عرصه بین المللی بهره بریم.همین فشارها و تحریمهایی که علیه ایران وضع شده در نوع خود نقشی قابل توجه در چالش زایی برای ایران در استفاده از منابع این کشور بازی کرده اند که این موضوع انجام رایزیهای فشرده دیپلماتیک با هدف رفع مشکلات و هموار سازی مسیر جهت به حالتِ بالفعل درآوردنِ توانمندیهای ایران را به یک امر مهم و البته ضروری تبدیل میکند.ما باید توجه داشته باشیم که ایرانِ امروز بایستی در کنار توانمندیهای نظامی خود، به قدرت اقتصادی نیز توجه ویژهای داشته باشد، زیرا بدون قدرت و رفاه اقتصادی، کشور دچار نوعی عدم توازن خواهد شد که این مساله تبعات نامناسبی را برای ایران به همراه خواهد داشت.