به‌علت نبود معلم و مدرسه بسیاری‌از دانش‌آموزان ترک‌تحصیل کرده‌اند

گروه جامعه:  هفته‌ای نیست که خبری از شلیک به سوی کولبران و کشته و زخمی شدن تعدادی از آنان منتشر نشود. سالهاست که دیگر درد «نان» کودک و بزرگسال نمی‌شناسند؛ هفته گذشته بود که یک کودک 10 ساله بلوچ با یک گالن بنزین بر روی دوشش به‌جای حضور در کلاس مدرسه، بر اثر تیراندازی نیروهای مرزبانی هیرمند در مرز«میلک» جان خود را از دست داد. اخبار پی‌درپی کشته و زخمی شدن کولبران در سال ۹۸، برخی از نمایندگان مجلس دهم را بر آن داشت که طرحی را برای ممنوعیت شلیک مستقیم به کولبران به مجلس ارائه دهند.
 
رسول خضری، نماینده وقت پیرانشهر در مجلس، در همان زمان اعلام کرد که سهم کولبران از میزان کالاهای قاچاق به کشور تنها نیم‌درصد است، اما حسن نوروزی سخنگوی کمیسیون حقوقی و قضایی، از نمایندگانی مانند خضری خواست از کولبران دفاع نکنند، چون به گفته او «دفاع از کولبران به معنای دفاع از قاچاق» است.حالا با گذشت بیش از دو سال و به سرانجام نرسیدن آن طرح، نمایندگان استان‌های مرزی در مجلس یازدهم درصدد هستند که «طرح ساماندهی کولبران» را در مجلس مطرح کنند.اما با این وجود به نظر می رسد مجلس یازدهم هم انگیزه کافی برای رسیدگی به وضعیت کولبران را ندارد.
 
اسماعیل حسین‌زهی،نماینده خاش، میرجاوه، نصرت‌آباد و کورین از استان سیستان و بلوچستان در مجلس یازدهم  هر چند درباره موضوع گفت وگو یعنی شیوع کولبری در بین دانش آموزان استان سیستان و بلوچستان اطلاعاتی را در اختیار ما قرار نداد اما نسبت به کمبود معلم و بی تفاوتی آموزش و پرورش نکاتی را مطرح کرد که در ادامه می‌خوانیم.

چند هفته پیش یک گزارشی منتشر شد از قول یکی از مدیران مدرسه زاهدان به نام آقای محمود ریگی که ایشان اذعان داشتند که دانش‌آموزان پس از ساعات مدرسه به «کولبری» می‌روند! نظر شما در این باره چیست؟ شما «کولبری» کودکان سیستان وبلوچستان را تایید می‌کنید؟
 باید از نظام جمهوری اسلامی بابت اقداماتش در بحث «آموزش» در استان سیستان و بلوچستان تقدیر کرد! در برخی از روستاها آن آموزشی که ما انتظارش را داریم، وجود ندارد. نزدیک به پنج ماه از بازگشایی مدارس می‌گذرد اما هنوز بسیاری از مدارس استان بازگشایی نشده‌اند! استان سیستان و بلوچستان به شدت با کمبود نیرو مواجهه است. متاسفانه در بیشتر روستاها هم در بحث بهداشت و هم در بحث آموزش یک نسخه سر هم و یک‌نواختی پیچیده شده که اصلاً در استان سیستان و بلوچستان قابلیت اجرا ندارد! فاصله برخی از روستاها از شهر بالای 70 کیلومتر است اما هنوز نه مدرسه‌ای وجود دارد نه خانه بهداشتی! به علت نبود اعتبارات بسیاری از دانش‌آموزان ما ترک تحصیل کرده اند. با وجود گذشتن پنج ماه از سال تحصیلی هنوز در بیشتر مناطق سیستان بلوچستان معلم نداریم! دلیل ترک تحصیل دانش‌آموزان به دلیل نبود معلم و مدرسه است. ما انتظار داریم حداقل در هر روستا یک مدرسه و یک خانه بهداشت ساخته شود و از طرفی در استخدامی‌ها از نیروهای بومی استفاده شود. نیروهای غیر بومی بعد از یکی دو سال از این مناطق می‌روند و باز ما به پله اول برمی‌گردیم.
 
 
شما این مشکلات و کمبودها را به مقامات عالی‌رتبه منتقل کردید؟ پاسخ آن‌ها چه بود؟
 بله؛ بنده همین الان هم در حال پیگیری‌های متعدد هستم و امیدوارم نتیجه‌بخش باشد.
 
پاسخ مقامات به علت این کمبودها و مشکلات در استان سیستان وبلوچستان چه بود؟
 یکسری قول‌ها دادند که مدارس را احیا کنند اما تا به الان هیچ اقدام خاصی صورت نگرفته است.
 
بحث محروم بودن برخی از استان‌ها به‌ویژه سیستان و بلوچستان حتی قبل از انقلاب هم مطرح بوده و بعد از انقلاب هم شاهد تغییر چندانی نبودیم!
 خیر؛ قبول ندارم. انصافاً بعد از انقلاب تغییرات چشم‌گیری رخ داده است. الان بالای 90 درصد مردم سیستان و بلوچستان باسواد هستند!
 
چرا برخی از نهادهای حمایتی نظیر بنیاد مستضعفان، بسیج و کمیته امداد که مدعی خدمات دادن به مناطق محروم هستند، اقدام قابل مشاهده‌ای در استان سیستان وبلوچستان انجام نمی‌دهند؟
 این سوال را باید از خود این نهادها بپرسید.