برای پرچمدار شدنم در المپیک تهدید جانی شدم

اما نکته سؤال برانگیز در مورد اعزام عاطفه احمدی این بود که مربی او سمیرا زرگری به چین اعزام نشد و عملاً بدون مربی خود در مسابقات شرکت داشت. زرگری مدت‌ها قبل از هدایت تیم ملی اسکی آلپاین کناره‌گیری کرده بود اما مربیگری عاطفه احمدی را بر عهده داشت و مسیر راهیابی او به المپیک با حضور سمیرا زرگری و پدرش طی شد.

او دیگر منعی برای خروج از کشور هم نداشت و منطقی این بود که یک ورزشکار المپیکی مربی دائمی‌اش را همراه داشته باشد. سمیرا زرگری در محافل رسمی و غیررسمی، از جریانی سخن گفته که تلاش می‌کنند او را از اسکی حذف کنند.در ماه‌های گذشته نیز موانع زیادی برای تمرین او و شاگردانش در پیست‌های اسکی فراهم کرده‌اند. حتی عاطفه احمدی بلافاصله پس از پایان مسابقه‌اش در المپیک پکن در استوری اینستاگرامش خطاب به سمیرا زرگری نوشت: «جای تو واقعاً خالی بود. هر روز که ‌گذشت، نبودنت بیشتر احساس ‌شد، وقتی دست تنها همه کارهایم را انجام می‌دادم. نمی‌دانم چه باید بگویم.»اما این ورزشکار دل پری از روزهای المپیکی اش داشت و حتی به این فکر افتاد که اگر شرایط اسکی به همین منوال پیش برود از دنیای قهرمانی خداحافظی می کند!

از مانش اول و دوم صحبت کنید و اینکه چطور عمل کردی؟
طبق برنامه ای که داشتم پیش نرفت و فقط می خواستم اول برسم خط پایان و بعد تصمیمم را بگیرم. البته باید بگویم قابل قبول بود. وقتی در مانشی کل انرژی ات را بگذاری مسلما" یکی را اوت می کنی. هر ورزشکاری ممکن است این ریسک را کند. در مانش اول ۳۰ نفر حتی به خط پایان نرسیدند. در مانش دوم هم ۱۵ نفر اوت شدند.

یعنی شرایط پیست اینقدرسخت بود؟
بله، همه کسانی هم که در المپیک قبلی بودند به این نکته اشاره کردند که شرایط این المپیک سخت تر بوده، بخصوص پیست یخی و برف مصتوعی آن. خود من تاکنون چنین پیستی را تجربه نکرده بودم. همچنین یکی دیگر از مشکلات من این بود که مربی نداشتم تا مسیر مانش دوم را برایم طراحی کند. مثلا" پترو بلموا اسکی باز اسلوونی در مانش اول دوازدهم شد ولی با طراحی که مربی اش انجام داد مدال طلای الپاین را گرفت.

پس نبود مربی سختی های کار شما را زیادتر کرد؟
من سالها با پدرم تمرین کردم و بعدش کسی را که برای او قابل قبول انتخاب و من ۴ سال زیر نظر مربی تیم ملی سمیرا زرگری تمرین کردم. از تیم هم که رفتند با ایشان ادامه دادم. به هر حال مدتها بود که با یک متد کار می کردم. من از فدراسیون خیلی درخواست کردم که خانم زرگری را همراه من بفرستند اما این کار انجام نشد حتی پدرم یا یک سرپرست خانم هم با من نفرستادند.همه این عوامل باعث شد تا تنها باشم انگار می خواستند من بدون مربی به المپیک بیایم. برعکس انچه که گفته شده بود سرمربی مردان نیز کنارم نبود.

یعنی همه کارها را خودتان انجام دادید؟
وسایل مسابقه اسکی بسیار زیاد است و نیاز دارد کسی همراهت باشد. حساب کنید من تا ساعت ۱۰ و ۱۱ شب فقط داشتم وسایلم را از این کانتینر به ان کانتینر انتقال می دادم. خودم حتی اسکی ام را درست می کردم. اقای باقر کلهر اصلا" به من کمکی نکردند. در اخر حسین ساوه شمشکی هم تیمی ام با من سرمسابقه امد. در حالی که او باید استراحت می کرد.

چرا مربی با شما همراه نشد؟
باور کنید من اینجا خیلی تنها بودم. درالمپیک روزی بود که از تنهایی خودم گریه کردم به جای انکه در ارامش باشم. یک روز قبل از مسابقه ورزشکاران برای دیدن پیست مسابقه می روند و دوبار مسیر مانش را طی می کنند. در تایم ۹- ۱۰ صبح هم نوبت مربیان یا انالیزور کوچ می شود.ولی من خودم رفتم و وقتی جلویم را گرفتند که تو ورزشکاری و نمی شود؛ بیان کردم مربی ندارم. همه با تعجب من را نگاه کردند مگر می شود ورزشکاری در المپیک مربی همراه نداشته باشد.

فدراسیون نمی دانست که مشکلاتی هست؟
فدراسیون در جریان بود و من با اقای نظریان صحبت کرده بودم. مشکلات خارج از سیستم نباید در گیر کارهای شخصی شود.

شاید فدراسیون مشکل مالی داشت؟
فدراسیون هزینه ای نمی کرد چون همه ان را کمیته ملی المپیک پرداخت کرد.

می شود کمی از این مشکلات را بگید؟
در اسکی هر قومی باند خودشان را دارند. این مشکل ها حتی در مسابقات داخلی هم احساس می شود. تا زمان پرچمدارشدن کلی تهدیدم کردند. تهدید ناموسی گرفته تا جانی.

پس استرس زیادی داشتی؟
من تا لحظه شروع مسابقه استرس داشتم. حتی یک اسکی مناسب برای این یخ نداشتم. اینجا همه اسکی بازان مربی داشتند و اجازه نمی دادند اب تو دلشان تکون بخورد. انوقت من دنبال همه کارهایم می رفتم و بعد انتظار معجزه هم داشتند.

بااین شرایط می خواهید چه کنید؟
من بدنبال بهبود اسکی ایران هستم اما اگر شرایط به همین شکل تا المپیک بعدی ادامه پیدا کند اسکی را برای مدت کوتاهی کنار می گذارم شاید حتی از اسکی خداحافظی کنم. واقعا باید به ورزش کشور اهمیت داده شود. وقتی کشتی و وزنه برداری که سهم بسزایی در مدال اوری دارند با بدترین امکانات ورزش می کنند دیگر چه انتظاری است برای اسکی که امیدی به مدال اوری ندارند.

دیگر سکوت نمی کنیم
سمیرا زرگری مربی عاطفه احمدی درباره او می گوید: «من و عاطفه در این یک سال نبردی بزرگ‌تر از المپیک را گذراندیم. برایم همین کافی بود که خودش به المپیک رسید و این تازه اول راه است.آن‌قدر از آزار و اذیت‌ها و تهدید و بی حرمتی‌ها گذشتیم که می‌دانم این دختر، ضد ضربه شده و راهی جدید و قوی‌تر آغاز خواهد کرد. او مدال آسیایی دارد و اولین المپیک زمستانی خود را تجربه کرد. ورزشکاران زیادی هستند که مانند احمدی می‌توانند در سطح جهان نمایش خوبی داشته باشند باید برنامه بلندمدت داشت. با اینحال دیگر سکوت نمی کنیم.»