هانبخش:این گل قطعا به گلم به چلسی نمی‌رسد

گروه ورزشی: علیرضا جهانبخش باز هم گل کاشت. لژیونر دوست‌داشتنی فوتبال ایران و کاپیتان حال حاضر تیم ملی، این هفته در لیگ هلند گلی زد که می‌تواند یکی از زیباترین گل‌های عمر فوتبالی‌اش باشد. البته که علیرضا تأکید می‌کند این گل به پای قیچی برگردان او مقابل چلسی نمی‌رسد اما قطعا جایی در بین برترین گل‌های عمرش باز می‌کند. جهانبخش به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، یکی از بهترین دوره‌های فوتبالی خود را سپری می‌کند. او این فصل هم در لیگ هلند می‌درخشد و هم یکی از مؤثرترین مهره‌های تیم ملی در راه صعود به جام‌جهانی بوده است. با او درباره موفقیت‌های اخیر و احوالات این روزهایش گفت‌وگو کرده‌ایم و شماره7 محبوب تیم‌ملی به سؤالات همشهری پاسخ داده است.

از گل جالبی که زدی شروع کنیم و از شرایط فاینورد که این روزها انگار اوضاع خوبی دارد.
بله، خدا را شکر در مسیر خوبی قرار داریم. قبل از بازی با کامبور گفتیم 12فینال تا آخر فصل داریم که همه آنها برایمان خیلی مهم هستند. در این بازی بعد از دو سه ماه هواداران‌مان به ورزشگاه برگشته بودند و استادیوم کامل پر بود. برای همین دوست داشتیم ببریم و حس قشنگ خودمان را با هواداران تقسیم کنیم. خدا را شکر بازی خیلی خوب پیش رفت و ما با بردی که به‌دست آوردیم، توانستیم فاصله امتیازی‌مان را با صدر جدول حفظ کنیم. البته اختلاف‌مان با آژاکس 6امتیاز است که اختلاف زیادی است ولی با PSV یک امتیاز فاصله داریم و رده دوم جدول در دسترس ماست. البته نگاه‌مان این است که به آژاکس نزدیک و نزدیک‌تر شویم.

جایی دیدم از قولت نوشته بودند این گل بهترین گل دوران فوتبالت بوده است، یعنی از گل به چلسی هم زیباتر؟
نه، آنجا حرف‌هایم بد ترجمه شده بود. من گفتم یکی از بهترین گل‌هایی بود که در دوران فوتبالی‌ام زدم. می‌توانم آن را جزو 3گل خوب دوران فوتبالم بگذارم ولی قطعا بهتر از گلم به چلسی نمی‌شود.

از جام‌جهانی 2014 و بازی ماندگار برابر آرژانتین همواره بازی‌های درخشانت را در تیم ملی و تیم‌های باشگاهی شاهد بودیم. اما اعتقاد خیلی‌ها این است که الان در بهترین دوران فوتبالی‌ات هستی. نظر خودت چیست؟
من از سال2013 به تیم ملی دعوت شدم و خدا را شکر این شانس را داشتم که به جام‌جهانی بروم. وقتی بحث بازی ملی می‌شود همیشه شرایط متفاوت است و تو باید مسئولیتی را که بر دوشت گذاشته می‌شود، به نحو احسن انجام بدهی. در تمام دورانی که در تیم‌ملی بودم سعی کردم آن مسئولیتی را که بر دوشم هست، به‌خوبی انجام بدهم. حالا مسئولیت‌ها متفاوت است و خواسته‌های مربیان هم متفاوت است. خب، من در این سال‌ها باتجربه‌تر شده‌ام، در این دوره افتخار این را داشتم که بعد از احسان حاج‌صفی و کریم انصاری‌فرد به‌عنوان کاپیتان، تیم را به داخل زمین ببرم. همه اینها دست به‌دست هم دادند تا در بازی‌های مقدماتی تأثیرگذاری‌ام از نظر آمار و ارقام بهتر باشد. خودم هم فکر می‌کنم الان یکی از دوره‌های خوب فوتبالی‌ام در تیم ملی است و کلا مسیرم در تیم‌ملی رو به جلو بوده است. امیدوارم این روند ادامه‌دار باشد و هر وقت پیراهن تیم‌ملی را می‌پوشم، بتوانم مسئولیتم را به بهترین شکل انجام دهم.

به‌نظر آن بازوبند کاپیتانی که می‌بندی، انرژی مضاعفی به صاحبش می‌دهد.
قطعا مسئولیت سنگینی است و بالاخره شما وظیفه داری که ارتباط مناسبی را بین کادر فنی و بازیکنان برقرار کنی. البته گفتم این افتخار بعد از حاج‌صفی و انصاری‌فرد به من رسیده و الان هم تمام کارهای بیرون زمین، تمام کوچینگ‌‌ها، صحبت‌کردن با بچه‌ها و جمع‌کردن تیم به گردن احسان و کریم است و واقعا همه کارها را انجام می‌دهند. آنها هر موقع که بازی کنند، قطعا مسئولیت‌شان را به‌عنوان کاپیتان به بهترین شکل انجام می‌دهند و هر وقت نباشند این مسئولیت را به من می‌دهند. من هم با افتخار انجام می‌دهم.

در دوران ویلموتس چه اتفاقی برای تیم ملی افتاد که ما دچار یک بحران شدیم و آن بازی‌های حساس بحرین پیش آمد؟
بعد از دوران درخشانی که در 2جام‌جهانی‌2014 و 2018 داشتیم، قطعا همه این انتظار را داشتند که با این نسل فوتبال ایران بتواند روند خوبش را ادامه دهد. در آن مقطع آقای ویلموتس انتخاب شد و من در دوره ایشان از 2 اردویی که برگزار شد، یک اردو را از دست دادم؛ یعنی سلیقه ایشان بود که من در آن دوره نباید دعوت می‌شدم. ولی دلم با بچه‌ها بود و در دوره‌ای که با بحرین و عراق بازی داشتیم، دائما با آنها در ارتباط بودم. باید بگویم جوی که در تیم ایجاد شده بود، خیلی مثبت نبود و این را بچه‌ها می‌گفتند. آن شرایطی که باید، حاکم نبود. من همیشه به این اعتقاد دارم که بازیکنان می‌آیند و می‌روند، مربیان، روسای فدراسیون و... همگی می‌آیند و می‌روند اما آنچه از همه‌‌چیز مهم‌تر است، پرچم ایران است. خیلی از پیشکسوت‌ها برای این پرچم زحمت کشیدند و از جانشان مایه گذاشتند و این مسیر باید برای سال‌های آینده پیش برود، ولی فکر می‌کنم در دوران آقای ویلموتس به این چیزها اهمیتی داده نمی‌شد؛ یعنی ایشان و کادر فنی‌شان نسبت به این مسائل بی‌تفاوت بودند. در نهایت متأسفانه آن بازی‌ها را باختیم و خیلی کار برایمان سخت شده بود. در بحرین با آمدن آقای اسکوچیچ تیم دوباره یکدل شد و کل مجموعه تیم‌ملی دست به‌دست هم دادند تا تیم نتیجه بگیرد.

با توجه به قطعی‌شدن صعود، آیا در این 2بازی باقیمانده ملی‌پوشان با تمام توان ظاهر می‌شوند تا در رنکینگ جایگاه خوب خودمان را حفظ کنیم؟
قطعا. شاید قبل از بازی با امارات خیلی‌ها فکر می‌کردند ما بی‌انگیزه ظاهر شویم چون جشن صعود را گرفته‌ایم و بچه‌ها از قبل می‌دانند ما صعود کرده‌ایم و این داستان‌ها... ولی ما نشان دادیم که می‌خواهیم این مسیر خوب را تا آخرین بازی ادامه بدهیم. در آن بازی دیدید که تیم چقدر خوب کار کرد. یک بر صفر بردیم و می‌توانستیم گل‌های بیشتری هم بزنیم چون موقعیت‌های زیادی ایجاد کردیم. قطعا و قطعا با همین روحیه و انرژی به مصاف کره‌جنوبی و لبنان خواهیم رفت تا به امید خدا این مسیر را به‌خوبی به پایان برسانیم.

در دوره قبلی جام‌جهانی با اینکه 4امتیاز در گروه مرگ گرفتیم، ولی نتوانستیم صعود کنیم. این‌بار همه از تیم ملی انتظار صعود دارند، امکانش هست؟
من تجربه 2 جام‌جهانی دارم، این مسابقات در مقایسه با همه تورنمنت‌ها پلتفرم متفاوتی دارد. بهترین‌های دنیا در این جام بازی می‌کنند. همه بازیکنان برای تیمشان می‌جنگند و کار خیلی سخت است و اگر به اندازه کافی آماده نباشیم، کار برایمان سخت‌تر هم می‌شود. امیدوارم شرایطی که نیاز داریم، فراهم شود تا بتوانیم در این جام قدم محکمی برداریم. انتظارات زیاد است و انتظارات بیجایی هم نیست. چون تیم با اقتدار به جام‌جهانی رفته و نسلی هم که الان در تیم‌ملی است، از نسل‌های خوب فوتبال ایران است. مردم انتظار دارند اما این انتظار نباید باعث فشار مضاعف روی تیم ملی شود. تیم ملی با اینکه جوان است اما نصف بیشتر آنها تجربه بازی در جام‌جهانی و جام‌ملت‌های آسیا را دارند.

در سن 28سالگی هستی و قرار است سومین جام‌جهانی را تجربه کنی. در شروع، این آینده را برای خودت تصور می‌کردی؟
سال2012 و در 19سالگی اگر خودم می‌خواستم مسیرم را تصور کنم، هیچ‌وقت این مسیر را برای خودم ترسیم نمی‌کردم. همیشه با افتخار برای تیم ملی بازی کرده‌ام و امیدوارم بتوانم این مسیر را پیش ببرم.

دوست داری در جام‌جهانی با چه تیم‌هایی هم‌گروه شویم؟
اول باید ببینیم چه تیم‌هایی صعود می‌کنند. هم‌گروهی با هلند می‌تواند جالب باشد. خودم دوست دارم با هلند بازی کنیم. هلند همیشه نخستین تیمی است که به ذهنم می‌آید. شاید بازی با تیم‌هایی مثل آمریکا یا کانادا هم بد نباشد. اگر در گروه‌مان یک تیم از آمریکای‌جنوبی باشد، خوب است.

با مرتضی پورعلی‌گنجی که صحبت می‌‌کردیم می‌گفت دوست دارم در سخت‌ترین گروه قرار بگیریم تا راحت مقابلشان بازی کنیم. با نظرش موافقی؟
نه، من ترجیح می‌دهم در گروه متوسط‌تری باشیم. قطعا که با یک تیم خوب و قوی هم‌گروه می‌شویم. همه‌‌چیز بستگی به رنکینگ و شرایط تیم‌ها دارد. البته در جام جهانی گروه متوسط وجود ندارد. 32تیم به این تورنمنت می‌آیند که همگی بهترین‌های قاره خودشان هستند.

علیرضا جهانبخش در فوتبال چه هدفی را دنبال می‌کند؟
هدف کوتاه‌مدت من این است که تا آخر فصل با تیم فاینورد شرایط خوبی را در لیگ هلند داشته باشیم و بتوانیم سهمیه لیگ قهرمانان را بگیریم. ما کنفرانس‌لیگ را هم داریم و الان در جمع 16تیم نهایی هستیم. فکر کنم 3بازی انجام بدهیم، می‌توانیم در فینال کنفرانس‌لیگ اروپا هم بازی کنیم. هدف بلندمدت هم بازی در جام‌جهانی است؛ اینکه بتوانیم با آمادگی خوب به این جام برویم و نتیجه خوبی بگیریم.

شما در تاکتیک‌های تهاجمی بهتر کار می‌کنید. شاید یکی از دلایلی که نتوانستید در برایتون بیشتر بازی کنید، همین موضوع بود.
در برایتون ما بدون وینگر بازی می‌کردیم و در کل 2وینگر داشتیم. آنجا شرایط و خواسته مربی متفاوت بود، ولی من به‌عنوان بازیکن راست و چپ (اکثرا راست) فوتبالِ باز را ترجیح می‌دهم که از جناحین حمله می‌کند. از نظر مالکیت توپ ما با فاینورد جزو 3تیم بالای جدول هستیم. اینطور نیست که به سبک‌های دیگر علاقه نداشته باشم اما قطعا فوتبالِ باز را دوست دارم؛ فوتبالی که در آن مالکیت توپ، حمله و تسلط بر حریف خیلی بیشتر است. یعنی تیم همیشه توپ را دارد و موقعیت ایجاد می‌کند. قطعا این سبکی از فوتبال است که من برای خودم می‌پسندم و یکی از دلایل اصلی که فاینورد را انتخاب کردم همین دلیل بود. از مربی‌مان و خواسته‌هایی که دارد شناخت داشتم.

کی‌روش به ما شخصیت داد
مهم‌ترین شاخصه آقای کی‌روش شخصیتی بود که به تیم ملی داده بود. از نظر شخصیتی کی‌روش خیلی به نسل ما که خیلی جوان بودند، کمک کرد. در بازی‌های ملی 10-12روز و در جام جهانی 40-50روز با هم بودیم. ما در سن یادگیری بودیم. کی‌روش هم از این فرصت‌های کوتاه استفاده کرد و هم از نظر فنی و هم از نظر شخصیتی خیلی به بچه‌ها و به‌خصوص به من کمک کرد