بهار نیوز - پسر خسرو شکیبایی: ادا درنمی‌آورم

گروه فرهنگی: پوریا شکیبایی ـ بازیگر «برف بی‌صدا می‌بارد» ـ درباره چالش‌های بازی در این سریال تلویزیونی سخن گفت. او در واکنش به مطالبی که تحت عنوان تقلید از پدرش در بازیگری عنوان می‌شود، تصریح کرد: قاعدتا من هر آنچه بلد هستم را از پدرم یا مادرم یاد گرفته‌ام. اگر اسم این یادگیری ادا درآوردن و تقلید کردن است بله از ایشان تقلید می‌کنم، چون به هر حال پدرم هستند.

به گزارش ایسنا، برنامه «سریالیست» شبکه اول میزبان پوریا شکیبایی، بازیگر سریال «برف بی صدا می‌بارد» بود و بازیگر نقش حبیب در سریال گفت: نقش حبیب خودش تمام حرف‌ها را بیان می‌کند. اطمینان آقای آذربایجانی پای مرا به این سریال باز کرد. او در تیزر یک فیلم، بازی مرا دیده و برای نقش حبیب انتخاب کرده بود، من هم تمام تلاش خود را به کار گرفتم.

وی درباره دلیل پذیرش این نقش منفی توضیح داد: قطعا سریال «برف بی صدا می‌بارد»، یکی از بهترین پیشنهاد‌های آن زمان و همچنین بهترین پیشنهاد در عمر بازیگری من خواهد بود. زمانی که نقش به من پیشنهاد شد، شرایط اینگونه نبود که بین نقش مثبت و منفی یک نقش را انتخاب کنم. بلکه نقش انتخاب شده بود، لطف خدا شامل حال من شد که این نقش چالش‌برانگیز برایم پیش آمد. اگر یک کار در دل ما ترس ایجاد نکند پس مهم نیست؛ حبیب دلهره‌ای در من ایجاد کرد بنابراین فهمیدم که قرار است تاثیر بگذارد.

پوریا شکیبایی درباره نقش حبیب اظهار کرد: من گمان می‌کنم که مرحوم بهبهانی نیا، حبیب را یک انسان آفریده و در راستای این امر، پوریا آذربایجانی هم بسیار کمک کرد تا ما حبیب را آدم ببینیم. آدم هم می‌تواند بدجنس و عاشق باشد، هم عصبانی، هم کینه‌ای و هم مهربان باشد. پوریا سعی کرد ماجرا را به یک باورپذیری و زندگی که شبیه ماست سوق دهیم. او هشت ماه قبل از این دو سال که مشغول فیلمبرداری هستیم، سرکار بود. من برای نقش حبیب کار خاصی انجام ندادم. پایه ماجرا درست بود، من فقط طبقات بالا را چیدم.

وی با اشاره به وسواس‌های پوریا آذربایجانی در امر کارگردانی گفت: با این حساسیت‌ها کار سخت‌تر شد، اما نتیجه‌اش بیشتر مورد قبول است. تصاویر لانگ را کامل می‌گیریم، بسته‌ها را درست می‌گیریم، ریتم کار درست در می‌آید.

پوریا شکیبایی درباره تقلید خود از پدرش در بازیگری گفت: قاعدتا من هر آنچه بلد هستم را از پدرم یا مادرم یاد گرفته‌ام. اگر اسم این یادگیری ادا درآوردن و تقلید کردن است بله از ایشان تقلید می‌کنم، چون به هر حال پدرم هستند. هر کسی هر طور دوست دارد در مورد ماجرا فکر کند، اگر بخواهم گویش خود را عوض کنم باید به سمت دیگری بروم. مادرم شهادت می‌دهد که من بسیار شبیه پدرم هستم به طوری که او با دیدن من ناراحت می‌شود، زیرا هنوز هم فقدان پدر برایش سخت است. البته من شبیه مادرم هم هستم، اما چون او را نمی‌شناسند، کسی در بازی و حرکات و گویش من متوجه این شباهت نیست.