«روزگار جوانی» زهره فکور صبور چگونه گذشت؟

گروه فرهنگی: اصغر توسلی از سریال «روزگار جوانی» که در سال ۱۳۷۷ ساخته شد، جزو اولین کارهایی یاد می کند که زهره فکورصبور با آن وارد دنیای بازیگری شد.به گزارش ایسنا، این کارگردان همچنین درباره نقش زهره فکورصبور در این سریال یادآور می شود: ایشان ابتدا نقش کوتاهی داشتند، اما به دلیل بازی خوبی که داشتند، چند قسمت دیگر هم به نقششان اضافه شد.

اصغر توسلی ـ کارگردان و تهیه کننده روزگار جوانی با ابراز تاسف نسبت به درگذشت ناگهانی زهره فکورصبور از حضور این بازیگر در سریال «روزگار جوانی» یاد و اظهار کرد: در فصل اول سریال «روزگار جوانی»، برای ایفای نقش یک کاراکتر خانم (محترم و متمول) تست می گرفتیم که ایشان مراجعه کردند و در این مجموعه قرار بود یکی دوقسمت حضور داشته باشند اما به قدری متین، مهربان و آرام بودند و کارشان را بسیار خوب می آموختند و آنقدر راحت و خوب و درست آنچه که از ایشان خواسته می شد را مقابل دوربین ارائه می دادند که یادم است چند قسمت دیگر هم نقششان را به کار اضافه کردیم.

این کارگردان تاکید کرد: خانم زهره فکورصبور جزو هنرمندانی بودند که واقعا کارشان را دوست داشتند و با تمام وجود به کارشان عشق می ورزیدند و بسیار هم انسان شریف و متینی بودند. روحشان شاد.توسلی سپس درباره ی اظهارات اخیر زهره فکورصبور درباره شغل بازیگری اظهار کرد: تا آن جایی که دورادور اطلاع دارم ایشان شروع خوبی داشتند و با علاقه وارد کار شدند و ادامه دادند، اما به هر حال زندگی است. بچه های ما یک اشتباهی می کنند و آن اینکه برای بهتر و بیشتر کار کردن، زندگی شخصی را درگیر کار می کنند که در این صورت هم زندگی و هم کار مشکل پیدا می کند. فکر می کنم اگر اعلام کردند که اگر به گذشته برگردند اصلا بازیگری را انتخاب نمی کنند، شاید دلیلش این موضوع باشد.

این کارگردان در پایان گفت: من واقعا متاثرم. با وجود اینکه فقط سریال «روزگار جوانی» را با ایشان کار کردم، بسیار از رفتن همیشگی شان متاثرم؛ به دلیل اینکه انسان بسیار محترم و بسیار علاقه مند به کارشان بودند.به گزارش ایسنا، زهره فکور صبور ـ بازیگر سینما و تلویزیون ـ در سن ۴۳ سالگی و به طور ناگهانی درگذشت. او در سریال هایی چون «دلنوازان»، «مسافری از هند»، «روزگار جوانی»، «دردسرهای عظیم»، «دنگ‌وفنگ» و ... ایفای نقش کرده بود. فکورصبور این روزها مشغول ایفای نقش در سریال تلویزیونی «بی‌همگان» بود.