بهار نیوز - چرا لیگ برتر از استقلال عصبانی است؟

گروه ورزشی: سازمان‌یافته‌ترین، منظم‌ترین و تیم‌ترین تیم لیگ برتر با اقتدار بر صدر تکیه زده و این اتفاقی نیست.

روند شکست‌ناپذیری استقلال در لیگ بیست و یکم با برتری مقابل صنعت‌نفت آبادان ادامه یافت و اگر شاگردان مجیدی این روند را در جدال آخر سال مقابل پرسپولیس نیز حفظ کنند تقریبا می‌توان آنها را قهرمان لیگ امسال معرفی کرد. چرا که سازمان تیمی استقلال امکان زیادی برای از دست دادن امتیاز تا پایان لیگ باقی نمی‌گذارد.
استقلال سازمان‌یافته‌ترین تیم لیگ بیست و یکم است. تیمی که چه بسا بتوان گفت تنوع تاکتیکی رقیبی چون پرسپولیس را ندارد اما نظم تاکتیکی و سازمان یافتن آن بر اساس داشته‌هایش باعث شده تا بهینه‌ترین عملکرد تاکتیکی را داشته باشد. نظم تیمی استقلال که نشأت گرفته از استراتژی مشخص شده توسط کادر فنی‌اش است باعث شده تا به جز مقطعی که چند تساوی پیاپی برای این تیم حاصل شد، این تیم در طول فصل با کمترین نوسان در نتیجه‌گیری مواجه شود.
استقلال مجیدی از همان ابتدای فصل تکلیفش را با لیگ و نوع نتیجه گرفتن در آن مشخص کرد. بر همین اساس نیز، مجیدی بازیکنان مورد نیازش را جذب کرد. استقلال با مجیدی به دنبال فوتبال هیجانی نبوده و در هر زمان از هر بازی به استراتژی مشخص شده‌اش پایبند بوده است. تیمی که در هیچ مقطعی از فصل نظم تیمی‌اش را از دست نداد. مجیدی اولویت را بر محکم کردن کمربند عقب زمین خود گذاشت و به همین خاطر هیچگاه عقب زمین را خلوت نکرد. استفاده از خط دفاعی سه نفره نیز به کمک این استراتژی استقلال آمد. از آن طرف این سبک بازی استقلال باعث شده تا نوعی محافظه‌کاری در نوع بازی این تیم دیده شود و آنها را وادار به بازی منفعلانه کند. بازی منفعلانه ای که نمودش در مصاف با رقبایی چون پرسپولیس و سپاهان در نیم‌فصل اول دیده شد اما باعث باخت آنها نشد.
استقلال جنسش برای این نوع بازی و این استراتژی جور است و برخلاف رقیبش پرسپولیس که حتی با از دست دادن مهره‌ی کلیدی چون احمد نوراللهی همچنان به همان سبک بازی فصل قبلش وفادار ماند و هنوز هم جنس بازیکنانش برای ارائه آن نوع فوتبالی که تعادل را در فاز دفاعی و هجومی به همراه داشت جور نشده است.
فلسفه‌ی تاکتیکی استقلال اگرچه باعث نشده تا در مصاف‌های رودررو مقابل رقبای گردن‌کلفتی چون پرسپولیس و سپاهان، دست بالاتر را از نظر خلق موقعیت و میدان‌داری داشته باشد اما در ماراتن لیگ آنها را از نوسان در نتیجه‌گیری در امان داشته است. اگر در ادامه‌ی لیگ این سبک بازی منجر به برتری تاکتیکی و فنی بر رقیبی چون پرسپولیس در بازی رودررو نیز شود می‌توان گفت که بلوغ تاکتیکی با این استراتژی برای شاگردان مجیدی حاصل شده است.
اگرچه استقلال در خرید بازیکن در ابتدای فصل، دست بازتری نسبت به پرسپولیس داشت و توانست برخلاف رقیب که با پنجره بسته مواجه شد، دو بازیکن خارجی مناسب را جذب کند اما نکته مهم در مورد خریدهای مجیدی، کارایی آنها در ساختار تاکتیکی استقلال بوده است. همان ساختاری که باعث شده حتی از دست دادن دو مدافع اصلی نیز خللی به عملکرد آبی‌ها وارد نکند و بازیکنان تازه‌واردی چون حردانی، آمانوف و سیلوا نیز به خوبی و از همان ابتدا در ترکیب استقلال جواب دهند.
استقلال در این فصل، با ارجح دانستن دفاع بر حمله، عملا تنوع تاکتیکی‌اش در فاز هجومی را فدای تقویت خط دفاعی‌اش کرد اما در عوض با ادامه یافتن روند گل نخوردن و شکست ناپذیری، برتری روحی را نسبت به حریفان دیگر به دست آورد تا در موقعیت کنونی گل زدن به این تیم و شکست دادن آن تبدیل به دشوارترین کار در لیگ امسال شود.
در استقلال هیچ بازیکنی ستاره‌تر و مهم‌تر از دیگری نیست. به سختی بتوان از این استقلال، یک بازیکن را به عنوان کلیدی‌ترین بازیکن انتخاب کرد و این موید ساختار و سازمان تاکتیکی استقلال است. ساختاری که باعث شده جابجایی بازیکنان و یا از دست دادن یکی دو بازیکن بر روند کلی آن تاثیر نگذارد. مجیدی به خوبی و مشخصا با ممارست و تمرین کاری کرده که در هر بازی می‌تواند بدون دغدغه، هر کدام از بازیکنان اصلی خود را تعویض کند.
تیم‌ترین، منظم‌ترین و سازمان‌یافته‌ترین تیم لیگ برتر با اقتدار بر صدر جدول تکیه زده و اگر به سلامت از ایستگاه دربی نیز بگذرد، تقریبا خود را برای جشن پایان فصل آماده می‌کند. اما دشواری کار فرهاد مجیدی پس از این خواهد بود. جایی که برای تداوم در کسب قهرمانی به تنوع تاکتیکی بیشتر و به فرمولی پیچیده‌تر از فرمول امسالش نیاز دارد.