آنچه که از مراسم پیش از نوروز برجای مانده است
امروزه همه با نزدیک شدن به سال نو به کارهای خاصی مشغول می شوند که همگی آنها از گذشته های دور به یادگار مانده اند. این مراسم عبارتند از:

۱- خانه تکانی | زدودن آلودگی ها
اواسط بهمن که از راه می رسد کم کم ذهن خانم خانه به شستن، تمیز کردن، وسایل نو خریدن، تعمیر کردن ابزارها، شستن فرش‌ها و لباس‌ها مشغول می شود. طبق رسم دیرین، برنامه ریزی برای خانه تکانی را خانم خانه برعهده می گیرد؛ اما کسی نباید از زیر کار در برود و این مراسم مشارکت همه اعضای خانواده را می طلبد.
دلیل این خانه تکانی چیست؟ در ایران باستان اعتقاد بر این بود که نباید هیچ گونه آلودگی از سال پیش، بر جسم و جان خانه باقی بماند و باید سال نو در محیطی پاکیزه برای اعضای خانواده آغاز شود.بهتر است در این میان فراموش نکنیم که خانه تنها یک نمود بیرونی از زندگی ماست و آنچه اهمیت دارد این است که با دلی پاک و عاری از هر گونه کینه و نفرت به استقبال عید نوروز برویم.
سالی بشد از دست در ایام جوانی
نوروز رسید و تو همینی که همانی !
گیرم که به رسم همگان خانه تکاندی!
پس کی دل افسرده خود را بتکانی؟

 

مراسمی که فراموش شده اند
سنت هایی که امروزه پابرجاست در گذشته نیز رواج داشته اند. در این میان برخی فعالیت ها و مراسم کم کم رنگ باخته و از میان رفته اند. در گذشته ۲۰ روز مانده به عید، مردم به تکاپو می افتادند تا به استقبال نوروز بروند. آنها فعالیت های زیر را انجام می دادند:

1- تزیین اماکن عمومی
از اوایل اسفند ماه دکان داران محل کسب خود را می آراستند و حال و هوایی نوروزی به آن می بخشیدند. آجیل فروش ها با سینی های بزرگ و کوچک از آجیل، جلوی دکان را زینت می دادند، میوه فروش ها، پیازِ نرگس و سنبل را در گلدان های شیشه ای سبز می کردند و همه جلوه ای خاص به کسب و کارشان می دادند.مفصل ترین تزیینات مربوط به قنادی ها بود چرا که از مردم بیشتری پذیرایی می کردند. آنها طاقی را جلوی در دکان شان درست می کردند و با کله قند، نارنج و شیشه های آبلیمو و گلاب رشته هایی را می ساختند تا به طاق آویزان کنند. سپر و شمشیر ساخته شده از نبات نیز جزو جدانشدنی این تزیینات بود. مخروط های گچی جلوی قنادی ها با لامپ هایی که به هنگام شب روشن می شدند نیز جلوه ای خاص به شهر می دادند. قنادان، پرده های نقاشی شده مربوط به جنگ رستم و اسفندیار یا رستم و دیو سپید را بر سردر مغازه شان می آویختند و بر بالای آنها نیز چراغ هایی را روشن می کردند.حمام های عمومی نیز زینت داده می شدند و قسمت رختکن به زیبایی آراسته می شد تا شکلی نوروزی به خود بگیرد.

برخی آداب و رسوم جالب پیش از نوروز در شهرهای ایران
مردم سراسر ایران به گونه ای خاص به استقبال نوروز می روند؛ اما در این مطلب به گوشه ای از آنها اشاره می کنیم:
* در ترکمن صحرا، رسم بر این است که پس از خانه تکانی با نخ سفید و سیاه، اسپند، نظر چشم، منجوق، نمک و نوعی چوب به نام داغدان وسیله ای می سازند و آن را به نشانه برکت از بالای در خانه آویزان می کنند.
* در ورامین از حدود بیست روز پیش از عید، مراسم سمنو پزان برگزار می شود و زنان در طی پخت آن از حضرت زهرا حاجت می خواهند. آنها در روز پخت سمنو آش نیز خیرات می کنند و همچنین معتقدند که مردها و افراد ناپاک نباید به گندم خیس خورده سمنو نگاه کنند.
* در کردستان مردم با رسم کوسه گردی به استقبال نوروز می روند. در این مراسم فردی در آخرین روزهای پیش از عید با لباسی مانند کوسه در میان مردم می گردد تا باعث سرگرمی و تفریح و خنده آنها شود؛ اما همین طنز از عمیق ترین واقعیات تلخ جامعه سخن می گوید و دردها و رنج ها و آرزوهای تحقق نیافته یک قوم را بازگو می کند.
* در همدان سبزه انداختن با وسواس زیادی انجام می شود. آنها در گذشته معتقد بودند که دانه سبزه هفت سین، باید از فرد مومنی خریداری شود تا رشد بهتر سبزه و محصول بیشتر در سال آینده را به ارمغان آورد. در این میان اگر فروشنده ای مغازه ای به سوی قبله داشت فروش بیشتری را تجربه می کرد.
* همدانی ها، پیش از عید نوروز غذایی به نام قوت خدر نبی یا غذای خضر نبی می خورند که از ترکیب نان خشک، گردو، پنیر و شیر تهیه می شود. در گذشته باور بر این بود که با خوردن این غذا، حضرت خضر بر فرد نظر می کند.
* در ماسال، در صبح روز چهارشنبه پیش از نوروز، سه تا هفت مرتبه از روی رودخانه می پرند و طلب سلامتی خود و خانواده شان می کنند.
* در شفت، مردم با مراسم زیبای عروس گوله به استقبال نوروز می روند. عروس گوله یا گل عروس، نمایشی است که در آن غول، پیربابو و نازخانم نقش اصلی را برعهده دارند. غول نشانه ای از سیاهی و زمستان و پیربابو، نماد باغبانی و زیبایی بهار است . موضوع این نمایش دعوای غول و پیربابو بر سر نازخانم است که در نهایت به کشتی بین این دو می‌انجامد. زمان برگزاری نمایش از حدود نیمه دوم اسفند ماه آغاز می شود و برگزارکنندگان آن هدایایی مثل برنج، تخم مرغ، شیرینی و گاهی هم پول دریافت می کنند.
* در قوچان، هفده روز پیش از آمدن بهار، به دشت و صحرا می روند و سنگی را در محلی قرار می دهند. آنها یک یا دو هفته پس از عید دوباره به سراغ سنگ می آیند و اگر در زیر آن گیاه یا حشره ای ببینند آن را به نشان سال پر خیر و برکت می پندارند.
* همچنین در فرهنگ قوچانی ها دو روز مانده به شب اول فروردین، به روز عرفه یا روز اموات مشهور است. آنها در این روز به یاد درگذشتگان شیر برنج تهیه می کنند و خیرات می دهند.
* در برخی از شهرهای آذربایجان، در روز خاصی سبزه کاشته می شود. آنها سومین چهارشنبه اسفندماه به خیس کردن و کاشتن گندم و عدس برای سبزه‌های نوروزی اختصاص می دهند.