ورشوچی در این گفتگو درباره اولین حضور خود در عرصه بازیگری، همکاری با زنده‌یاد علی حاتمی و تفاوت بازیگری در سینما و تئاتر سخن گفته است.محمد ورشوچی در این گفتگو با بیان اینکه شش کلاس اول را در مدرسه فرهنگ درس خوانده است، گفته بود: زمانیکه ۱۸ ساله بودم به دایی‌ام گفتم می‌خواهم در سالن سینما، تئاتر اجرا کنم و او به من یاداوری کرد که این کار نیاز به سرمایه دارد و به دلیل اینکه من خودم سرمایه نداشتم، خودش برای اجرای تئاترم سرمایه‌گذاری کرد و اولین تئاترم را که تمرین زیادی هم برای آن داشتیم، در سینما تمدن در چهار راه مولوی اجرا کردیم و بسیار هم مورد استقبال قرار گرفت.

وی در ادامه این گفتگو گفته بود: یادم می‌آید گروه تئاتری به نام «مینا» وجود داشت که زنده یاد پورزند سرپرست آن بود و برای یکی از نقش‌های تئاترشان به دنبال یک جوان می‌گشتند که توسط دوستم سید علی بنی احمد به آنها معرفی شدم. درواقع با همین گروه تبدیل به بازیگر حرفه‌ای تئاتر شدم.ورشوچی با یادی از زنده یاد «علی حاتمی» خاطرنشان کرده بود: علی حاتمی بسیار مرد خوبی بود. یادم می‌آید با من تماس گرفت و گفت
می‌فرستم دنبالت تا به شهرک سینمایی بیایی، با تو کار دارم و من رفتم. آن زمان همه آرزو داشتند در «هزاردستان» حضور داشته باشند. حاتمی به من گفت نقش یک پاسبان را برایت گذاشتم که من هم پذیرفتم و از ابتدا تا انتهای این اثر فاخر حضور داشتم.

وی گفته بود: علی حاتمی همچنین گفت یک نقش دیگر هم در فیلم «کمال الملک» برایت درنظر دارم که وزیر دارایی در سلطنت مظفرالدین شاه هستی. من از او پرسیدم کدام را باید اول بازی کنم واو گفت اول «کمال‌الملک». منتظر باش تا خبرت کنم که در نهایت رفتم و همکاری بسیار خوبی بود.ورشوچی درباره حضورش در فیلم «کفش‌های میرزانوروز» نیز خاطرنشان کرده بود: در این فیلم نقش کفاشی را داشتم که کفش‌های میرزانوروز را تعمیر می کرد. کفش‌هایی که هرچه بیرون می‌انداخت به نوعی از در دیگر وارد می شدند. تا جایی‌که میرزانوروز به حاکم شهر شکایت می‌کند و به او می گویند تنها راه خلاص شدن از کفش‌ها این است که آن را آتش بزند.

وی در ادامه گفته بود: در «دزدان مادر بزرگ» هم نقش پاسبان را داشتم و خودم پیشنهاد دادم تا محمود بنفشه خواه نقش جوانی‌های نقش من را بازی کند.ورشوچی با اشاره به اهمیت تئاتر گفته بود: بازیگرانی که هم در سینما و هم در تئاتر فعالیت دارند، تئاتر را بیشتر دوست دارند زیرا تئاتر محیط خانواده است. هرشب بازیگرها دورهم جمع می‌شوند و در چند ماه و هرشب یکدیگر را می‌بینند و با هم زندگی می‌کنند اما در سینما چنین پیوستگی وجود ندارد و همه بازیگران را هر روز نمی‌بینیم. محیط تئاتر گرم‌تر ، صمیمی‌تر و دوستانه‌تر است اما تئاتر به مراتب سخت‌تر است زیرا اگر سر صحنه اشتباهی به وجود آید، دوربینی وجود ندارد که آن را خاموش کنیم و دوباره بگیریم به همین دلیل تئاتر نیاز به تمرکز بیشتری دارد.

وی خطاب به جوانانی که علاقمند به بازیگری هستند، گفته بود: توصیه من به کسانی که علاقمند به فعالیت در حوزه  تئاتر و سینما و تلویزیون هستند، این است که ابتدا عاشق این کار باشند و بعد وارد آن شوند. استعداد لازم را داشته باشند و اطلاعات خود را در این زمینه بالا ببرند. ما غلطکی بودیم که راه را نشان دادیم ، سعی کنید به بهترین شکل از آن استفاده کنید.

بهار نیوز