ماکروفاژها(سلول‌های مهم سیستم ایمنی بدن) از طریق شریان‌های ما عبور می‌کند و چربی را می‌بلعد اما ماکروفاژهای پر از چربی می‌تواند عروق خونی را تنگ کرده و باعث بیماری قلبی شود. اکنون محققان دانشگاه کنتیکت ایالات متحده آمریکا توضیح می‌دهند چگونه حذف یک پروتئین می‌تواند از این امر جلوگیری و به‌ طور بالقوه از حملات قلبی و سکته مغزی در انسان پیشگیری کند.

ماکروفاژها گلبول‌های سفید بزرگی هستند که در بدن ما به‌ عنوان نوعی واحد پاکسازی گردش و بقایای خطرناک را پاک می‌کنند اما ماکروفاژها می‌توانند در افراد مبتلا به تصلب شرایین مشکل ایجاد کنند. آن‌ها چربی اضافی داخل دیواره سرخرگ‌ها را می‌خورند و این چربی باعث کف‌آلود شدن آن‌ها می‌شود و ماکروفاژهای کف‌آلود تمایل به تحریک التهاب در شریان‌ها دارند و گاهی اوقات پلاک‌ها را از هم جدا و لخته‌هایی را آزاد می‌کنند که می‌توانند باعث حمله قلبی، سکته مغزی یا آمبولی در سایر نقاط بدن شوند.

گروهی از محققان دانشگاه کنتیکت گزارش کردند تغییر نحوه بیان یک پروتئین خاص از ماکروفاژها می‌تواند از این نوع رفتار مضر جلوگیری کند. آنان دریافتند که پروتئینی به‌نام TRPM۲ با التهاب فعال می‌شود، به ماکروفاژها سیگنال می‌دهد که شروع به خوردن چربی کنند. از آنجایی که التهاب رگ‌های خونی یکی از دلایل اولیه تصلب شرایین است، فعال‌سازی پروتئین TRPM۲ فعالیت ماکروفاژها را تحت فشار قرار می‌دهد و منجر به ماکروفاژهای کف‌دار بیشتر و به‌ طور بالقوه شریان‌های ملتهب‌تر می‌شود.

لکسیا یو، زیست‌شناس سلولی دانشکده پزشکی دانشگاه کنتیکت، در این خصوص می‌گوید: نحوه فعال کردن فعالیت ماکروفاژها توسط پروتئین TRPM۲ شگفت‌انگیز بود.یو بیان می‌کند: آن‌ها یک چرخه معیوب را تشکیل می‌دهند که باعث پیشرفت تصلب شرایین می‌شود.

یو و پنگیو زونگ، دانشجوی کارشناسی ارشد و محقق این تحقیق، برای متوقف کردن این چرخه روشی را در موش‌ها نشان دادند. آنان پروتئین TRPM۲ را از نوعی موش آزمایشگاهی که احتمال ابتلا به تصلب شرایین دارد، حذف کردند. حذف آن پروتئین به‌نظر نمی‌رسید به موش‌ها آسیب برساند و از کف‌آلود شدن ماکروفاژها جلوگیری کرد. همچنین احتمال تصلب شرایین را در این حیوانات کاهش داد.

اکنون یو و پنگیو زونگ و بقیه اعضای گروه دنبال این هستند که آیا افزایش بیان TRPM۲ در مونوسیت‌ها (پیش‌سازهای ماکروفاژها) در خون با شدت بیماری قلبی عروقی در انسان مرتبط است یا خیر. اگر آنان وجود همبستگی را بیابند، سطوح بالای TRPM۲ ممکن است یک نشانگر خطر برای حمله قلبی و سکته مغزی باشد.
این تحقیق توسط کمک‌های مالی انجمن قلب آمریکا و موسسه ملی سلامت ملی قلب، ریه و خون تامین شده است.نتایج این تحقیق در Nature Cardiovascular Research منتشر شده است.

بهار نیوز