هیدروژن می‌تواند به عنوان یک حامل انرژی پاک استفاده شود و عبور آن از طریق پیل سوختی برای تولید الکتریسیته چیزی جز آب به عنوان محصول جانبی تولید نمی‌کند. برای وزن معینی انرژی بسیار بیشتری نسبت به باتری‌های لیتیومی حمل می‌کند و شارژ مجدد مخزن سریع‌تر از شارژ باتری است؛ بنابراین هیدروژن به عنوان یک گزینه سبز بسیار امیدوارکننده در چندین کاربرد کربن‌زدایی سخت در نظر گرفته می‌شود؛ به عنوان مثال، حمل و نقل هوایی.

اما زمانی که هیدروژن مستقیما در اتمسفر آزاد می‌شود، می‌تواند با گازها و بخارهای دیگر موجود در هوا تعامل کند و اثرات گرمایش قدرتمندی ایجاد کند. در واقع، یک مطالعه جدید دولت بریتانیا این فعل و انفعالات را زیر ذره‌بین قرار داده و مشخص کرده که پتانسیل گرمایش جهانی هیدروژن (GWP) حدود دو برابر بدتر از آنچه پیش‌تر درک شده است. در یک دوره زمانی ۱۰۰ ساله، یک تن هیدروژن، جو زمین را ۱۱ برابر بیشتر از یک تن دی اکسید کربن، گرم می‌کند. یکی از راه‌ها افزایش طول عمر متان، اتمسفر است. هیدروژن با همان اکسیدان‌های تروپوسفر واکنش می‌دهد که انتشار متان را پاکسازی می‌کند. متان یک گاز گلخانه‌ای فوق‌العاده قوی است که در ۲۰ سال اول حدود ۸۰ برابر بیشتر از وزن معادل CO۲ گرم می‌شود. اما رادیکال‌های هیدروکسیل موجود در جو، آن را نسبتا سریع تمیز می‌کنند، در حالی که CO۲ هزاران سال در هوا باقی می ماند، بنابراین CO۲ در دراز مدت بدتر است.