بهار نیوز - مجلس برای نشاط مردم نه دغدغه دارد، نه برنامه

مجلس برای نشاط مردم نه دغدغه دارد، نه برنامه

گروه سیاسی: چند ماه پیش، استادیار گروه آموزشی تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی و مولف کتاب جشن‌های ایران باستان گفت: وضعیت نابسامان روانی و غمگینی مردم به وضوح در رفتار عادی آن‌ها در کوچه و خیابان و در وقایع عادی زندگی مشهود است. دکتر حسین محمدی گفته بود براساس تحقیقی که در سال ۲۰۱۵ انجام شده بود، ایران از بین ۱۱۵ کشوری که فاکتور‌های شادی در آن‌ها بررسی شده بود در رتبه ۱۰۵ قرار داشت. حال حدود هفت سال از این تحقیق می‌گذرد و بدون‌شک با توجه به افزایش فشار‌های اقتصادی و روانی در سال‌های اخیر، ایران به جایگاه آخر این جدول نزدیک شده است و حالا ما جزو غمگین‌ترین و افسرده‌ترین مردمان جهان هستیم.

از طرفی، گفته می‌شود که در ایران از هر سه نفر، یک نفر درگیر افسردگی است که در مجموع، این آمار‌ها برای کشوری که می‌خواهد در بسیاری از حوزه‌ها در منطقه و حتی جهان، حرف برای گفتن داشته باشد، نگران‌کننده است. اما مجلس ایران برای نشاط اجتماعی چه برنامه‌ای دارد؟ یکی از نمایندگان مجلس می‌گوید مجلس نه دغدغه‌ای دارد و نه برنامه‌ای!حسن لطفی عضو کمیسیون اجتماعی مجلس معتقد است «غم» در کشور در بسیاری از مواقع تبدیل به «اجبار» شده است. او می‌گوید: مجلس به عنوان قوه مقننه، در جهت نشاط اجتماعی و جلوگیری از گسترش افسردگی مردم، نه دغدغه دارد و نه برنامه.نماینده رزن افزود: ما یکی از مشکلاتی که در سطح جامعه داریم، نبود یا کمبود روابط اجتماعی بین خانواده‌هاست. رفت و آمد و معاشرت‌های خانواده‌ها با یکدیگر به شدت کاهش پیدا کرده و اگر وضعیت را با ۱۰ سال پیش یا مثلاً دو، سه دهه گذشته مقایسه کنیم به این واقعیت دردناک پی خواهیم برد.

وی تصریح کرد: در گذشته، وقتی روابط اجتماعی در سطح خوبی دنبال می‌شد، به تبع آن با جامعه بانشاط‌تر و بااعتماد به نفس‌تر روبرو بودیم که در آن، افسردگی و بسیاری از تنش‌های اجتماعی که امروز بیداد می‌کند، یا نبود یا اگر هم پیش می‌آمد بسیار کم و جزئی قلمداد می‌شد.

لطفی با اشاره به دلایل این اتفاق، گفت: از یک طرف، رشد فزاینده فضای مجازی، برنامه‌های تلویزیونی (صداوسیما و ماهواره) و از سوی دیگر، پایین آمدن چشمگیر سطح درآمد خانواده‌ها و به حداقل رسیدن نرخ رشد جمعیت و سبک زندگی خانواده‌ها، کار را به این نقطه رسانده است. یک موضوع دیگر که در ایجاد این فضا بسیار حائزاهمیت است، تولید دائمی برنامه‌های غم‌انگیز از سوی صدا و سیما است.

وی در پاسخ به اینکه مجلس و دولت می‌توانند این فضا را تغییر دهند؟ گفت: حتماً این کار توسط این دو قوه شدنی است. نباید اجتماعات را محدود کنیم و جو غم را گسترش دهیم. انسان، ترکیبی از غم و شادی است و به هر دوی این احساسات نیاز مبرم دارد، ولی اینکه یکی را ویژه ببینیم و فضا را برای دیگری خیلی مهیا نکنیم، اصلاً پذیرفتنی نیست.

نماینده رزن در ادامه بیان کرد: دولت به صورت ناخودآگاه به طرف سیستمِ غم رفته است؛ یعنی می‌ترسند که برنامه‌هایی که می‌تواند شادی را در جامعه افزایش دهند، مهیا و تولید کنند. وقتی چاپلوسی و تملق رواج پیدا می‌کند و عده‌ای برای اینکه بتوانند از سیستم‌های گزینش سربلند بیرون بیایند، مجبور می‌شوند در مراسم غم شرکت کنند، وضع همین می‌شود. شرکت در مراسمی که توام با غم باشد، نیاز انسان است، اما یادمان باشد همه ماجرا غم نیست و اگر می‌خواهیم انسان‌های بزرگ و تاثیرگذاری باشیم که در نهایت آینده ایران را بسازیم، به شادی و روحیه بالا نیاز داریم.