وی در ادامه می‌افزاید: «سالمندانی که از نظر بدنی فعال هستند مزایای قلبی عروقی را به دست می‌آورند که ممکن است منجر به یکپارچگی بیشتر در ساختار مغز شود.»در مقابل، محققان دریافتند که رابطه بین ورزش و متابولیسم گلوکز در مغز تحت تأثیر سطح انسولین یا شاخص توده بدنی قرار ندارد. کاهش متابولیسم گلوکز در مغز را می‌توان در افراد مبتلا به زوال عقل مشاهده کرد.

این مطالعه شامل ۱۳۴ شرکت کننده با میانگین سنی ۶۹ سال بود که هیچ مشکلی در حافظه نداشتند. آنها نظرسنجی‌هایی را درباره فعالیت بدنی خود در سال گذشته پر کردند. اسکن مغزی برای اندازه گیری حجم و متابولیسم گلوکز از آنها گرفته شد. اطلاعات در مورد شاخص توده بدنی و سطح انسولین و همچنین کلسترول، فشار خون و سایر عوامل جمع آوری شد.

بررسی‌ها نشان داد افرادی که بیشترین فعالیت بدنی را داشتند، حجم کل ماده خاکستری مغزشان نسبت به افرادی که کمترین میزان فعالیت بدنی داشتند بیشتر بود: با میانگین حدود ۵۵۰,۰۰۰ میلی متر مکعب در مقایسه با حدود ۵۴۰۰۰۰ میلی متر مکعب. هنگامی که محققان تنها مناطقی از مغز که تحت تأثیر بیماری آلزایمر قرار گرفته اند را بررسی کردند، به نتایج مشابهی دست یافتند.

همچنین افرادی که بیشترین فعالیت را داشتند، میانگین متابولیسم گلوکز مغزشان نسبت به افرادی که کمترین میزان فعالیت را داشتند، بالاتر بود.فعالیت بدنی بالاتر با میزان پلاک آمیلوئیدی افراد در مغزشان ارتباطی نداشت. پلاک آمیلوئید نشانگر بیماری آلزایمر است.پوزنل گفت: «تحقیقات بیشتری برای درک مکانیسم‌های پشت این روابط مورد نیاز است. حفظ شاخص توده بدنی پایین‌تر از طریق فعالیت بدنی می‌تواند به جلوگیری از اختلال متابولیسم انسولین که اغلب در پیری دیده می‌شود، کمک کند و در نتیجه سلامت مغز را ارتقا دهد.»