این ماده جدید یک آلیاژ مستحکم شده با پخش اکسید(ODS) است که در آن اکسیدها در مقیاس نانو برای افزایش دوام و مقاومت آلیاژ در برابر دماهای بالا تعبیه شده‌اند. انجام این کار با چیدمان مناسب، مستلزم استفاده از مدل‌سازی محاسباتی پیشرفته برای شبیه‌سازی عملکرد ترمودینامیکی ماده و سپس استفاده از فناوری چاپ سه بعدی برای تولید آن بود."تیم اسمیت"(Tim Smith)، دانشمند تحقیقات مواد در مرکز تحقیقات گلن ناسا، می‌گوید: استفاده از این دو فرآیند سرعت توسعه مواد ما را به شدت افزایش داده است. اکنون ما می‌توانیم مواد جدید را سریع‌تر و با عملکرد بهتر از قبل تولید کنیم.

محققان توانستند پس از حدود ۳۰ شبیه‌سازی به طراحی بهینه مورد نظر برای آلیاژ برسند. به گفته‌ی آن‌ها، فرآیندهای آزمون و خطا که سالها طول می‌کشید، اکنون با این فناوری‌های جدید تنها چند هفته تا چند ماه به طول می‌انجامد. آلیاژ به دست آمده که "GRX-۸۱۰" نام گرفته، نسبت به آلیاژهای پیشرفته‌ کنونی مزایای باورنکردنی نشان داده است.

مقاومت آلیاژ "GRX-۸۱۰" در برابر شکستگی در دمای ۲۰۰۰ درجه فارنهایت(۱۰۹۳ درجه سانتیگراد)، نسبت به سایر آلیاژها دو برابر بیشتر است علاوه بر آن قابلیت انعطاف‌پذیری آن بدون ترک خوردن در هنگام خم و کشیده شدن سه و نیم برابر و دوام آن در برابر فشار بیش از ۱۰۰۰ برابر بیشتر است. به گفته‌ی محققان این ماده فرصت‌های جدیدی برای طراحی هواپیماها به وجود می‌آورد و ساخت اجزای سبک‌تر، کاهش مصرف سوخت در هنگام استفاده از موتورهای جت و کاهش هزینه‌های عملیاتی و نگهداری را امکانپذیر می‌کند.

"دیل هاپکینز"(Dale Hopkins) از اعضای این تیم، می‌گوید: این پیشرفت، انقلابی در توسعه مواد است. انواع جدید مواد که مستحکم‌تر و سبک‌تر هستند نقشی کلیدی در رسیدن به هدف ناسا که تغییر آینده‌ی پروازها است، ایفا می‌کنند. پیش از این، افزایش مقاومت کششی توانایی مواد را در کشش و خم شدن پیش از اینکه بشکند کاهش می‌داد و به همین دلیل است که آلیاژ جدید ما قابل توجه است.

بهار نیوز