در حالی که آلودگی‌های پلاستیکی مانند کیسه‌های مواد غذایی و بطری‌های نوشابه به خودی خود یک مشکل هستند، دانشمندان به طور فزاینده‌ای نگران این هستند که وقتی آن‌ها به ذرات کوچکتر تجزیه یا آزاد می‌شوند چه اتفاقی می‌افتد.

برای این مطالعه جدید، محققان مؤسسه ملی استاندارد و فناوری آمریکا (NIST) روشی را بررسی کردند که می‌تواند ذرات پلاستیکی ریز را از محصولات پلاستیکی رایج، از جمله نایلون مواد غذایی (نوعی که به‌عنوان آستر پخت استفاده می‌شود) و نوشیدنی‌های یکبار مصرف آزاد کند. فنجان‌هایی که با فیلم پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE) پوشانده شده اند.

فنجان‌ها به مدت ۲۰ دقیقه در معرض آب جوش قرار گرفتند. برای شمارش پلاستیک‌های ریز موجود در مایع، دانشمندان به روشی روی آوردند که برای تشخیص ذرات ریز در جو استفاده می‌شود، که در آن آب به صورت یک غبار ریز پاشیده شده و سپس خشک می‌شود. این ذرات پلاستیکی به اندازه نانومتر باقی ماند که سپس در معرض بخار الکلی داغ قرار گرفتند که باعث متورم شدن اندازه آن‌ها شد و شمارش آن‌ها و بررسی ترکیب شیمیایی آن‌ها بسیار آسان‌تر شد.

تجزیه و تحلیل این تیم نشان داد که تریلیون‌ها ذره در آب نمونه برداری شده، با اندازه متوسط بین ۳۰ تا ۸۰ نانومتر و تعداد انگشت شماری بیش از ۲۰۰ نانومتر بود. در آزمایش‌های موازی روی نایلون درجه‌بندی مواد غذایی، میزان ذرات پلاستیکی که در آب آزاد می‌شوند، در واقع هفت برابر بیشتر بود.کریستوفر زانگمایستر، شیمیدان NIST، گفت: نکته اصلی اینجا این است که به هر کجا نگاه کنیم، ذرات پلاستیکی وجود دارد.

اهمیت این کشف در اندازه ذرات نهفته است. این تکه‌های میکروسکوپی پلاستیک به اندازه‌ای کوچک هستند که می‌توانند به سلول‌های انسان بروند. اینکه چه اتفاقی می‌افتد زمانی که آن‌ها در آنجا هستند هنوز یک سوال است، اگرچه تحقیقات به اثرات مضر ذرات پلاستیک اشاره کرده است. این موضوع شامل مطالعاتی است که نشان می‌دهد چگونه می‌توانند شکل سلول‌های ریه انسان را تغییر دهند و اثرات سمی بیشتری روی سلول‌ها داشته باشند. این یافته‌ها همچنین می‌تواند زمینه‌ای را به اکتشافات دیگری در این فضا اضافه کند که در آن دانشمندان برای اولین بار ذرات پلاستیکی را در جریان خون انسان، بافت انسان و نمونه‌های مدفوع و اعماق ریه‌های زنده پیدا کرده‌اند.

در دهه گذشته، دانشمندان به هر کجای محیط که نگاه می‌کردیم، پلاستیک‌ها را پیدا کرده‌اند. به مردم برف در قطب جنوب، کف دریاچه‌های یخچالی نگاه کردند و میکروپلاستیک‌هایی بزرگ‌تر از حدود ۱۰۰ نانومتر پیدا کردند، به این معنی که احتمالاً کوچک نیستند. به اندازه‌ای است که وارد سلول شود و مشکلات جسمی ایجاد کند. این نانوذرات واقعا کوچک هستند و مشکل بزرگی هستند، زیرا می‌توانند به داخل یک سلول نفوذ کنند و احتمالاً عملکرد آن را مختل کنند.این تحقیق در مجله Environmental Science and Technology منتشر شده است.

بهار نیوز