ساغلام، پرشورها و حقیقت غیرقابل کتمان

ساغلام زمانی هدایت تراکتور را به عهده گرفت که این تیم با سولدو نتایج بدی گرفته و کاملا به یک تیم در خطر سقوط تبدیل شده بود. ارطغرول اما در مقطع اول حضور خود در تبریز پی به این نکته برده بود که تراکتور، قدرت نهفته ای دارد که می شود با تکیه به آن، نتیجه گرفت و از زمین برخاست. او در صحبت هایش برای بهتر کردن شرایط همواره به این قدرت اشاره می کرد و وقتی تی تی ها به ورزشگاه برگشتند، این موضوع به خوبی خود را نشان داد.
 
به واسطه محبوبیت قبلی و کسب نتایج خوب طی بازی های اخیر که به خروج از منطقه خطر انجامیده بود، ساغلام در ضیافت 70 هزار نفری روز پنجشنبه، به محض ورود به ورزشگاه مورد تشویق بی امان هواداران حاضر قرار گرفت. این یک قوت قلب بزرگ برای سرمربی محبوب ترکیه ای بود. ساغلام زمانی که به سکوها می نگریست قطعا به شکستن طلسمی می اندیشید که از لحظه بسته شدن در ورزشگاهها به روی تماشاگران شروع و تا همین امروز ادامه داشت. با این لشکر چند ده هزار نفری، طلسم شکنی ممکن بود ولی اتفاقات در ادامه به گونه ای دیگر رخ داد.

هواداران تراکتور که مثل اعضای تیم محبوب خود خیلی به شکسته شدن این طلسم امیدوار بودند در نهایت با سردرگمی و اعصاب خردی ورزشگاه را ترک کردند. آنها به هدف خود نرسیدند. دلیلش ساده و عجیب بود، رفتارهای غیرقابل توجیه یک عده از حاضرین در ورزشگاه، جشن بزرگ تراکتور و هوادارانش را بهم ریخت. آنها حتی اگر بازی را پیروز نمی شدند، برنده بودند؛ برنده یک شب باشکوه، شبی که شاهد برگزاری پرتماشاگرترین بازی فصل بودیم ولی مهمانی بدجور به هم خورد؛ با این وجود اما هم ساغلامی که حسابی اعصابش خرد شد می داند و هم بقیه که تراکتور با هوادارانش قوی تر و جذاب تر است.