کشف یک زمین جدید با قابلیت سکونت

گروه علمی: ​ستاره‌شناسان در اطراف یک کوتوله قرمز کم رنگ به نام Ross 508 که فقط ۳۶.۵ سال نوری از ما فاصله دارد، وجود جهانی را تأیید کرده اند که جرم آن فقط ۴ برابر زمین است. با توجه به آنچه که ما در مورد محدودیت جرم سیاره می‌دانیم، به این معنی است که این جهان، احتمالاً زمینی یا سنگی است تا گازی و جالب‌تر از آن اینکه این سیاره در فاصله‌ای قابل سکونت از ستاره خود قرار دارد.

این سیاره فراخورشیدی که Ross 508 b نام دارد، بعید است که برای زندگی آنطور که ما می‌شناسیم قابل سکونت باشد. با این حال، این کشف، اولین مورد برای یک بررسی جدید با استفاده از تلسکوپ سوبارو رصدخانه ملی نجوم ژاپن (NAOJ) است که کارایی تکنیک‌های مورد استفاده برای مکان یابی سیارات کوچک در اطراف ستارگان کم نور را نشان می‌دهد.

شکار سیارات فراخورشیدی قابل سکونت تا حدودی به دلیل ماهیت آنچه که ما معتقدیم این سیارات فراخورشیدی دارند، متوقف شده است. زیرا تنها الگوی ما زمین است؛ سیاره‌ای نسبتاً کوچک که در فاصله‌ای از ستاره خود می‌چرخد که دما را برای آب مایع روی سطح آن مساعد می‌کند. این همان چیزی است که به «منطقه قابل سکونت» معروف است. اما بدیهی است که این تنها عامل برای شکل گیری حیات بر روی یک سیاره نیست، زیرا برای مثال، مریخ نیز در منطقه قابل سکونت قرار دارد.

تکنیک اصلی برای یافتن سیارات فراخورشیدی روش «گذر» است. این همان چیزی است که تلسکوپ شکار سیاره فراخورشیدی ناسا TESS و کپلر از آن استفاده می‌کنند. ابزاری که به ستاره‌ها خیره می‌شود و به دنبال شیب‌های منظم در نور آن‌ها می‌گردد که ناشی از یک جسم است که به طور منظم بین ما و ستاره می‌چرخد. از عمق این گذر می‌توان برای محاسبه جرم جسم استفاده کرد به این معنا که هر چه منحنی نور بزرگتر باشد، نشان دهنده سیارات بزرگ‌تری است. تا زمان نگارش این مقاله، ۳۸۵۸ سیاره فراخورشیدی که با استفاده از این روش پیدا شده اند.

در سال ۲۰۱۹، یک تیم بین المللی از ستاره شناسان به رهبری NAOJ با استفاده از تلسکوپ سوبارو، جستجوی ستاره‌های کوتوله قرمز کم نور را برای کشف سیارات فراخورشیدی، آغاز کردند. سیاره Ross 508 b که در مقاله‌ای به رهبری هیروکی هاراکاوا، ستاره شناس تلسکوپ سوبارو توصیف شده است، اولین سیاره فراخورشیدی کشف شده در این پروژه بود. جرم این سیاره حدود ۴ برابر زمین است و هر ۱۰.۷۵ روز یک بار به دور ستاره خود می‌چرخد. شاید متوجه شده باشید که این بسیار نزدیکتر از مدار زمین است. اما Ross 508 بسیار کوچکتر و کم نورتر از خورشید است. در آن فاصله، تابش ستاره‌ای که به Ross 508 b می‌خورد، تنها ۱.۴ برابر تابش خورشیدی است که به زمین می‌خورد، بنابراین در منطقه قابل سکونت ستاره خود قرار دارد.

کشف این سیاره برای مطالعات آتی جهان‌های فراخورشیدی بسیار اهمیت دارد. دانشمندان می‌گویند ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی TESS ناسا در آینده نزدیک می‌تواند داده‌های عبوری کافی برای ستاره شناسان به دست آورد تا تشخیص دهند که آیا این سیاره فراخورشیدی جو دارد یا خیر. چنین مشاهداتی می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا جو جهان‌هایی را که ممکن است قابل سکونت‌تر باشند، شناسایی کنند.